Του Ρούσσου Βρανά
rvranas@otenet.gr
Μια οπισθοδρόµηση σε σκοτεινά χρόνια της ιρλανδικής Ιστορίας. Η απόβαση των ευρωκρατών στο νησί για να διαχειριστούν την οικονοµική κρίση του, κάνει τους Ιρλανδούς να νιώθουν σαν να επιστρέφουν στην Μπανανία της Ιρλανδίας. (Το µόνο που λείπει είναι οι µπανάνες, προσθέτουν όσοι από αυτούς έχουν ακόµη όρεξη για αστεία).
Αλλη µία µικρή χώρα της Ευρώπης προσαρτήθηκε από τις µεγάλες δυνάµεις των Βρυξελλών χωρίς να νοιαστεί κανείς, έγραφε τις προάλλες ο Ιρλανδός Μπρένταν Ο’Νιλ. Η ανεξάρτητη και κυρίαρχη ∆ηµοκρατία της Ιρλανδίας καταλήφθηκε από τους κοστουµαρισµένους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (τους Γερµαναράδες, όπως προτιµούν να λένε οι οργισµένοι Ιρλανδοί). Τώρα αυτοί θα είναι ουσιαστικά η ανώτατη αρχή της χώρας που θα κάνει κουµάντο στην οικονοµίατης.
«Υπόδουλη για χρόνια στη βρετανική αυτοκρατορία, η Ιρλανδία αποικείται σήµερα από τις µεγάλες δυνάµεις των Βρυξελλών και από κυρίαρχο κράτος υποβαθµίζεται σε χρεοκοπηµένη επιχείρηση», έγραφε ο Μπρένταν Ο’Νιλ. «Κάποτε, η Ιρλανδία ήταν αποικία των Βρετανών. Τώρα γίνεται αποικία των ειδικών. Κάποτε, το δικαίωµα του ιρλανδικού λαού να χειρίζεται ο ίδιος τις τύχες του καταπνίγηκε από βρετανούς ηγεµόνες οι οποίοι έλεγαν ότι οι Ιρλανδοί είναι πολύ πρωτόγονοι για να κυβερνηθούν από µόνοι τους. Τώρα, αυτό το δικαίωµα καταπνίγεται από απρόσωπους ευρωπαίους γραφειοκράτες που πιστεύουν ότι οι Ιρλανδοί δεν είναι σε θέση να λύσουν οι ίδιοι τα οικονοµικά προβλήµατά τους».
Ο χλευασµός της λαϊκής κυριαρχίας δεν έρχεται σαν κεραυνός εν αιθρία. Είναι ένα µόνιµο µοτίβο τα τελευταία χρόνια. Οποιος ευρωπαϊκός λαός τολµούσε να ορθώσει το ανάστηµά του και να αρθρώσει διαφορετικό λόγο από εκείνον που επιθυµούσαν τα συµφέροντα των µεγάλων δυνάµεων των Βρυξελλών, βρισκόταν αντιµέτωπος µε ένα τσουνάµι συκοφαντιών και απειλών. Οταν ο ιρλανδικός λαός καταψήφισε την ευρωπαϊκή Συνθήκη της Νίκαιας το 2001, η ευρωπαϊκή ελίτ τον χαρακτήρισε «προδοτικό» και τον υποχρέωσε να ξαναψηφίσει σε νέο δηµοψήφισµα. Οταν οι Ιρλανδοί είπαν «Οχι» στη Συνθήκη της Λισαβώνας το 2008, τους είπαν «αχάριστα καθάρµατα» που δεν ήξεραν ποιο είναι το καλό τουςκαι τους έβαλαν να ξαναψηφίσουν. Η ευρωπαϊκή ολιγαρχία δεν χάνει ευκαιρία να δείχνει την περιφρόνησή της προς τη λαϊκή κυριαρχία.
Η περιφρόνηση αυτή δεν θα µπορούσε να εκφραστεί µε περισσότερη αλαζονεία από όση επέδειξε η εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, απαντώντας σε ερώτηση ιρλανδώνδηµοσιογράφων:«∆εν µπορούµενα σας δώσουµε λεπτοµέρειες για τα άτοµα που απαρτίζουν τηνα ποστολή µας. Μαθαίνετε ποτέ ποιοι είναι οι άνθρωποι του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου που πηγαίνουν στη Λατινική Αµερική; Ετσι και τώρα». ∆είχνοντας για την Ιρλανδία την ίδια περιφρόνηση που δείχνει για τα δικαιώµατα και την κυριαρχία των χωρών της Λατινικής Αµερικής, έβαλε τα πράγµατα στη θέση τους: η ευρωπαϊκή ελίτ αντιµετωπίζει απερίφραστα την Ιρλανδία και τις άλλες µικρές ευρωπαϊκές χώρες πιο πολύ σαν τριτοκοσµικές παρά σαν ισότιµους εταίρους στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου