Δεν τους έχει εκλέξει κανείς. Κυρίως δεν τους έχουμε εκλέξει εμείς ως κυβερνήτες μας. Κι όμως είναι αυτοί που λαμβάνουν τις πιο καθοριστικές αποφάσεις για τη ζωή και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Αν αποτύχουν, κανείς δεν θα μπορέσει να τους ζητήσει λογαριασμό. Γιατί είναι ανεξέλεγκτοι και κατ’ επέκταση ανεύθυνοι. Είναι οι τοποτηρητές της τρόικας, οι προκουράτορες, όπως έλεγαν τους κυβερνήτες των κατακτημένων χωρών την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Είναι οι Her Omnes(οι κύριοι όλος ο κόσμος του Κάφκα), αυτοί που ζουν χωρίς να συλλογίζονται την τραγωδία του απλού ανθρώπου. Είναι οι κοστουμαρισμένες μηχανές που αδυνατούν να βγουν για μια στιγμή έξω από το Εγώ τους, ώστε να δουν από απόσταση το δράμα που προκαλούν σε εκατομμύρια ανθρώπους. Γι’ αυτούς έλεγε το 1958 η Χάνα Άρεντ πως «Αν αποδεικνυόταν αλήθεια πώς η γνώση και η σκέψη έχουν χωρίσει οριστικά, τότε θα γινόμαστε πράγματι ανίσχυροι δούλοι...».
Ε, λοιπόν, αν οι εργαζόμενοι έχουν καταστεί περιττοί για τους τεχνοκράτες της τρόικας, οι τελευταίοι έχουν καταστεί υποτακτικοί της γνώσης και του χρήματος, έτσι άσκεφτα κι απάνθρωπα όντα που έχουν καταντήσει. Γι’ αυτούς όλοι κι όλα είναι data, πληροφορίες, αριθμοί. Κι ο κόσμος ένα συνονθύλευμα από τεχνικά γεγονότα, από ασήμαντα τεχνικά στοιχεία. Η κουλτούρα της αγοράς είναι σ’ αυτούς ολοκληρωτική, τους εμποτίζει τελείως. Και φαίνεται να επιβεβαιώνονται όσοι μιλούν για τους νέους ολοκληρωτισμούς, όπου οι άνθρωποι δεν θα είναι «άχρηστοι», όπως στους παλιούς ολοκληρωτισμούς, αλλά εντελώς «περιττοί».
Παραδόξως, στον 21ο αιώνα μια νέα μορφή αποικιοκρατίας εμφανίζεται, όχι κατά το ανάλογο αυτής του 20ου αιώνα, αλλά της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι εγχώριοι κυβερνήτες απλώς κάνουν πως κυβερνούν, στηριζόμενοι στους επαγγελματίες ιδεοπράχτες της επικοινωνίας.
Αλλά ποιοι είναι οι αυτοκράτορες; Κάποιοι μιλούν για τη χρηματοπιστωτική δικτατορία της Γουόλ Στριτ. Η προσπάθεια του Μπάρακ Ομπάμα να θέσει κανόνες και να ελέγξει τις τράπεζες απέτυχε, όπως κατέστη έκδηλο στις εκλογές του Νοεμβρίου για το Κογκρέσο.
Γιατί, όμως, οι ηγέτες της ΕΕ δεν αντιδρούν; Γιατί μόνο ο Νότος (στη γνωστή σύγκρουση Βορρά-Νότου) πληρώνει τα «σπασμένα». Αλλά θα έρθει και η ώρα τους.
Γιατί εν προκειμένω έχουμε ένα παιγνίδι, όχι μόνο οικονομικό, αλλά υψηλής στρατηγικής με θύμα για την ώρα το νότο της ΕΕ και στη συνέχεια ολόκληρη την ΕΕ. Συνεπώς, βρισκόμαστε στην αρχή της κρίσης και της σύγκρουσης δολαρίου-ευρώ. Η μεγάλη αντιπαράθεση θα είναι η επόμενη, αυτή μεταξύ δολαρίου και γουάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου