Από την ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΤΣΑΒΟΥ
Πολλοί από εμάς θα θέλαμε να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να βλέπαμε, αντί η Πολιτεία να απαγορεύει ρητά και κατηγορηματικά το κάπνισμα σε εστιατόρια και καφέ, να «καθαρίζει» έξω από τα σχολεία όσους διακινούν ναρκωτικά.
Αντί να κλείνει τα μάτια στο μέτρο μέχρι τις εκλογές, για να το καταστρατηγήσει στη συνέχεια, να τηρεί το νόμο σε όσους μιλούν ακατάπαυστα στο κινητό ενώ οδηγούν.
Αντί να ταλαιπωρεί την αυριανή γενιά με συνεχείς αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα, να την παιδαγωγεί από τα ίδια θρανία για το «θάνατο» του τσιγάρου και του αλκοόλ.
Αντί να προτάσσει τη διαφάνεια μέσα από τη δημοσιοποίηση των εισοδημάτων καλλιτεχνών κ.λπ., να βγάζει στη φόρα τα ονόματα όσων εμπλέκονται σε κυκλώματα παιδεραστίας.
ΑΝΤΙ ΝΑ προσλαμβάνει «ημετέρους» από το παράθυρο, να δίνει ίσες ευκαιρίες για εργασία, τουλάχιστον… στην οικονομική κρίση.
Αντί να διυλίζει τον κώνωπα στο μικροχρέος του εμποράκου στην εφορία, να μην καταπίνει την κάμηλο στους μεγαλοφοροφυγάδες και τους εκδότες εικονικών τιμολογίων, που περαιώνουν παρανομίες με την ίδια ευκολία που τις έκαναν.
Αντί να υπόσχεται ο πρωθυπουργός ψίχουλα 200 ευρώ στους συνταξιούχους επειδή φοβάται την ετυμηγορία τους στις κάλπες, να τους επιστρέψει το Δώρο Χριστουγέννων που τους υφάρπαξε με το μνημόνιο.
Αντί να κόβει τα επιδόματα στους τυφλούς, να τους παρέχει τουλάχιστον το δικαίωμα να περπατούν στα πεζοδρόμια χωρίς να σκοντάφτουν σε υπουργικά αυτοκίνητα ή σε κάθε είδους πάγκο.
Αντί τελικά η Ελλάδα να είναι μία τεράστια στρουθοκάμηλος που χώνει το κεφάλι της στις στάχτες γύρω από ένα παράνομο τασάκι, να σηκώσει το πρόσωπο και να δει την αλήθεια χωρίς καπνούς.
ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ θα καταλάβει ότι η λύση του προβλήματος δεν είναι η απαγόρευση, αλλά η συνεργασία. Οτι όλα ξεκινούν και καταλήγουν στην Παιδεία, που αποτελεί το μεγάλο ασθενή της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου