Το κουτί με τις ενέσεις

Του ΣΠΥΡΟΥ ΚΤΕΝΑ

Ενα μικρό κουτί με 4 ενέσεις. Μια ορμόνη για να ανέβουν τα λευκά αιμοσφαίρια. Στη χημειοθεραπεία όταν το σώμα καταρρέει. Το χρειάζομαι. Για κάποιον που λατρεύω. Και η διαδρομή ξεκινά.

ΣΤΟ «ΛΑΪΚΟ» ο γιατρός το γράφει, ένα χαρτί με τη συντομογραφία του τρόμου να περιγράφει όσα εγώ ζω κάθε μέρα. Σφραγίδα γιατρού, κλινικής, νοσοκομείου. Μετά ξεκινώ για το ΙΚΑ, κάπου στα βόρεια προάστια. Αναμονή έξω από μια πόρτα. Ο παθολόγος το γράφει, μια ακόμη συνταγή, μια ακόμη σφραγίδα, «ξέρεις πού θα το βρεις;» ρωτάει. Σε άλλον όροφο, να σφραγίσει τη σφραγισμένη συνταγή ο ελεγκτής και δρόμο. Κάνιγγος, 3ο Νοσοκομείο του ΙΚΑ, στο φαρμακείο στον ημιώροφο, μόνο εδώ υπάρχει. Μαζί η συνταγή του νοσοκομείου, η συνταγή του ΙΚΑ και μια γενική αίματος, να φαίνεται με μαύρα γράμματα η ανάγκη. Εγώ με ένα σακίδιο στον ώμο, μια παγοκύστη για να κρατηθεί το φαρμάκι ζωντανό μέχρι να βρει και πάλι ένα ψυγείο. Κοιτώ το κουτί: ευρώ 1.523. Συμμετοχή αρρώστου: 0, τα κατάφερα και πάλι. Σπίτι, μικροβιολόγος, «Λαϊκό», ΙΚΑ, Κάνιγγος, σπίτι, δουλειά, 100 χιλιόμετρα, 14 ώρες σερί, επιστρέφω.

ΑΝΟΙΓΩ την τηλεόραση, φορτηγατζήδες, η Μενεγάκη ξεκίνησε τη σεζόν, το «Next Top Model» επιστρέφει, ο Λαζόπουλος αδυνάτισε, μια μπάλα κάποιοι παίζουν. Σφίγγω τα χέρια, σφίγγω τα χείλια, ακίνητος να μη με δει. Και μουγγρίζω άηχα, αλυχτώ στα σώτερα μου, τα αίματα καταπίνω από τη γλώσσα. Ελλάδα.