Της Αριστοτελίας Πελώνη
ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ µάθηµα της τουρκικής Μέσης Εκπαίδευσης που καταπιάνεται µε την πολιτική είναι το υποχρεωτικό µάθηµα της Εθνικής Ασφάλειας. Διδάσκεται από το 1926, η ύλη του καθορίζεται από το ΓΕΕΘΑ, τα εγχειρίδια συντάσσονται από τον Στρατό. Με αυτό, οι νεαροί Τούρκοι µυούνται στη θρησκεία του ατατουρκισµού και µαθαίνουν για τις «συνωµοσίες κατά της Τουρκικής Δηµοκρατίας» που εξυφαίνουν οι γείτονές τους (Ελληνες και µη).
Ο ορισµός και η έννοια της εθνικής ασφάλειας στην Τουρκία ήταν ανέκαθεν προβληµατικά. Παντού υπήρχαν απειλές, εξωτερικές και εσωτερικές, και αόρατοι εχθροί. Η εθνική ασφάλεια δεν ορίζεται µε βάση αντικειµενικά ή πολιτικά κριτήρια, αλλά µε στρατιωτικούς όρους. Και µάλιστα, από µια µικρή ελίτ που διεύρυνε το φάσµα των απειλών, δηµιουργώντας το κατάλληλο έδαφος για να επεµβαίνει στην πολιτική. Το µονοπώλιο της στρατιωτικής πτυχής ενίσχυσε τη σηµασία και την εξουσία των ενόπλων δυνάµεων έναντι των θεσµών και του πολιτικού συστήµατος και διευκόλυνε τον κυρίαρχο ρόλο του Στρατού στη συζήτηση για το τι συνιστά απειλή και τι όχι.
Αν επαληθευθούν οι πληροφορίες ότι στη «Βίβλο» της τουρκικής εθνικής ασφάλειας που ξαναγράφεται, χώρες όπως η Ελλάδα, η Ρωσία, το Ιράκ και το Ιράν, οι οποίες θεωρούνταν «εξωτερικές απειλές» θα αναφέρονται ως «εταίροι» συνεργασίας, ίσως κάτι αλλάξει. Ακόµη και το casus belli στο Αιγαίο υποτίθεται ότι θ απαλειφθεί.
«Χαλάσαµε την παπαγαλία της Αθήνας», θριαµβολογούσε πρωτοσέλιδο τουρκικής εφηµερίδας, εννοώντας ότι αν το νέο δόγµα εγκριθεί, η Αθήνα θα ξεµείνει από επιχειρήµατα. Μπορεί να είναι κι έτσι. Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν µπορείς να απειλείς τον γείτονά σου µε πόλεµο αν κάνει χρήση δικαιωµάτων του που προκύπτουν από το Διεθνές Δίκαιο, πολύ περισσότερο όταν χτυπάς την πόρτα της Ε.Ε., της οποίας ο γείτονάς σου είναι ήδη µέλος.
Πάντως, ακόµη κι αν το εννοεί ο κ. Ερντογάν, το νέο έγγραφο εθνικής ασφάλειας θα πρέπει να περάσει από την τουρκική Εθνοσυνέλευση.
Αυτή αποφάσισε το casus belli εναντίον της Ελλάδας το 1995 και µόνο αυτή µπορεί να το πάρει πίσω. Αλλά, και σε αυτή την περίπτωση, θεωρείται µάλλον απίθανο η Αγκυρα να προχωρήσει σε µια τέτοια κίνηση χωρίς αντάλλαγµα. Θα µπορούσε να ζητήσει, για παράδειγµα, να παραιτηθεί η Ελλάδα του δικαιώµατος επέκτασης των χωρικών της υδάτων στο Αιγαίο στα 12 ναυτικά µίλια. Ο καθένας µε την παπαγαλία του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου