Ψευδο-οραματική γλώσσα και πολιτική ασυνειδησία

Του ΝΙΚΟΛΑ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ

Από την «ΕΠΟΧΗ»

Η πρόσφατη φήμη ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα μπορούσε να είναι ένας επόμενος γραμματέας του ΟΗΕ δεν θα έπρεπε να προκαλεί καμία έκπληξη.

Η διεθνής κοινότητα χρειάζεται ασφαλώς την αξιοθαύμαστη "συνδυαστική" την οποία ενσαρκώνουν άνθρωποι όπως ο Ελληνας πρωθυπουργός: το ευγενές χαρμάνι της ιδεαλιστικής ψευδο-οραματικής γλώσσας με την πολιτική ασυνειδησία που αγνοεί τα συμπτώματά της.

Κάπως έτσι έχει συμβεί εδώ και χρόνια: προοδευτικός είναι εκείνος που κάνει τα πιο "εξτρεμιστικά" (φιλελεύθερα) πράγματα με τον μειλίχιο και γλυκανάλατο τρόπο ενός οπαδού του Δαλάι-Λάμα ή μιας μπαλάντας του Ελτον Τζον. Ενα τέτοιο είδος σύγχρονου PR (δημοσίων σχέσεων) πολιτικού προορίζεται στα αλήθεια για ανάλογες καριέρες κύρους: διαλέξεις κάπου στους τροπικούς για την παγκόσμια διακυβέρνηση -πολλών χιλιάδων ευρώ έκαστη-, ηλιόλουστα αιγαιακά workshops για την κλιματική αλλαγή, συμβουλευτική για την επίλυση συγκρούσεων που δεν επιλύονται ή για τη ρύθμιση συστημάτων που δεν ρυθμίζονται με παχιά λόγια.

Το πεδίο για ανθρώπους όπως ο σημερινός πρωθυπουργός είναι κυριολεκτικά αχανές. Με όπλο την απτόητη αισιοδοξία του τεχνομανιακού σε πρόσμιξη με τον "προοδευτικό μεταρρυθμιστή" μπορεί να σπέρνουν μικρές και μεγάλες καταστροφές, να διαλύουν κόμματα, να κάνουν τη μέρα νύχτα, να σταδιοδρομούν ως ευαγγελιστές των αξιών προωθώντας συγχρόνως τον σκληρό πυρήνα ενός "Μνημονίου" που εκβαρβαρώνει τις ήδη κλονισμένες κοινωνικές συνθήκες στη χώρα.

Η φιγούρα του μελιστάλαχτου global ανθρωπιστή χαίρει ασυλίας. Γιατί θέλει να είναι η έσχατη ενσάρκωση της θετικής ενέργειας της παγκοσμιοποίησης ακόμα και το 2010 που έχουν αποκαλυφτεί τεράστια ρήγματα στο κατασκεύασμα της πλανητικής ψηφιακής-καπιταλιστικής "οικουμένης". Ποιος άλλος πολιτικός παραμένει γοητευμένος από τις ανοησίες του τρίτου δρόμου έστω με το όνομα ενός απίθανου τέταρτου δρόμου; Ο προοδευτικός μας επιμένει να είναι ο τελευταίος που θα κλείσει την πόρτα της μεγάλης φιλελεύθερης επανάστασης των τελευταίων δεκαετιών, ο πιο πείσμων, ο πιο φορτικός εραστής των καινοτομιών που τείνουν να διαλύσουν ολόκληρα τμήματα των μεσαίων και λαϊκών τάξεων, του ίδιου του ακροατηρίου που κράτησε εν ζωή το νεκρό πλέον σοσιαλδημοκρατικό όνειρο.

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Από πού άραγε προέρχεται αυτή η ονείρωξη του διεθνικού ανθρωπιστή, του ευαγγελιστή των αξιών με την ευόδωση/ολοκληρωτική περαίωση του καπιταλισμού στην Ελλάδα; Προσωπικά δεν μπορώ να βρω μια ικανοποιητική απάντηση. (...) Ο πρωθυπουργός είναι η τέλεια ανθρωπολογική απεικόνιση μιας ορισμένης "ποπ ιδεολογίας" στην οποία μια ηδύτητα που ξεγελά μπορεί και πολιτεύεται με σκληρότητα, η έλλειψη ιδεών γίνεται brainstorming, οι γλυκανάλατες αρμονίες συγκυβερνούν με τον πιο ωμό πραγματισμό. 

Ο πελιδνός θετικισμός του πρώτου εκσυγχρονισμού (Σημίτης) ήταν αδύνατο να αγγίζει ένα τέτοιο επίπεδο τέλειας προσποίησης, αυτό τον βαθμό προσομοίωσης του σύγχρονου κενού: συνδεόταν ακόμα με τη μυθολογία του ανεκπλήρωτου αστικού εκσυγχρονισμού/ εξευρωπαϊσμού, με τα μεγάλα έργα, με την ύλη. 

Στην τωρινή περίπτωση δεν ζητείται απλώς η ύλη των ανθρώπων αλλά και η ψυχή τους, δεν ζητείται η προσαρμογή αλλά η ηθική-θρησκευτική τους "μεταστροφή" (conversion) σε μια επιφοίτηση...

Πρωθυπουργός και κηπουροί

Του ΔΗΜΗΤΡΗ Κ. ΨΥΧΟΓΙΟΥ

Η «Θεωρία του Κηπουρού» γνώρισε δόξες το 1965, όταν ο Κωνσταντίνος, μετά την αποπομπή του Γεωργίου Παπανδρέου, διόριζε πρωθυπουργούς όποιους ήθελε: σύμφωνα με τη θεωρία ο βασιλιάς μπορούσε να διορίσει ακόμη και τον κηπουρό του. 

Το σημερινό Σύνταγμα θέτει ασφυκτικούς όρους στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το ποιον μπορεί να διορίσει πρωθυπουργό- κανέναν όμως στον πρωθυπουργό για το ποιους διορίζει συμβούλους του.

Δικαιούται λοιπόν (και φαίνεται λογικό) να διορίσει όποιον θέλει - εκτός και αν δημιουργηθεί δημόσιο σκάνδαλο. Δημιουργήθηκε, ο διορισμός ακυρώθηκε, παραιτήθηκε επιπλέον η νομική σύμβουλος του πρωθυπουργού κυρία Σιούτη που τον είχε εισηγηθεί.

Ως εδώ όλα καλά, η δημοκρατία νίκησε- μόνο που τα μέντια δεν έχουν πρόσβαση στα προσωπικά στοιχεία των συμβούλων του πρωθυπουργού, κάποιοι τα διοχέτευσαν. Αυτό υποδηλώνει πόλεμο επιρροής στο Μαξίμου: κάποιοι προσπαθούν να ενισχύσουν τη θέση τους αποδυναμώνοντας άλλους.

Λογικό και αυτό- το πρόβλημα όμως με τις έριδες των παρασκηνίων είναι ότι αγνοούμε το πολιτικό τους περιεχόμενο: γνωρίζουμε τις πολιτικές απόψεις των υπουργών, αγνοούμε των συμβούλων. Αρα η σχεδιαζόμενη ενίσχυση του πρωθυπουργικού γραφείου έναντι των υπουργείων, και των συμβούλων έναντι των υπουργών, θα κάνει την άσκηση της εξουσίας αδιαφανέστερη.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι από το Μαξίμου μάθαμε επισήμως ότι ο κ. Σκιόπα δεν δέχθηκε αμοιβή για τις υπηρεσίες του και (από συνέντευξή του στο «Βήμα») πως ούτε ο κ. Φεδερστόουν θέλει- ποτέ δεν μου πέρασε από το νου ότι εργασίες με τόσο καίρια σημασία για τη χώρα προσφέρονται σε εθελοντική, φιλελληνική ή φιλοπαπανδρεϊκή, βάση.

Αν είναι εθελοντικό πάρεργο για τον κ. Σκιόπα το lobbying στις διεθνείς αγορές και για τον κ. Φεδερστόουν η αναδιάρθρωση των κυβερνητικών λειτουργιών, φοβάμαι τα αποτελέσματα. Αν δεν είναι, δημιουργείται η υποψία ότι τα ανταλλάγματα θα είναι έμμεσα και επομένως ανεξέλεγκταη υποψία υπονομεύει το κύρος τους και το έργο που έχουν αναλάβει.

Ο κ. Παπανδρέου μπορεί να συμβουλεύεται φίλους του, ακόμη και τον κηπουρό του Καστριού, και να μην τους αμείβει- ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν έχει αυτό το δικαίωμα. Επιπλέον το Μαξίμου έχει υποχρέωση να αναρτά στο Δίκτυο τα βιογραφικά όλων των συμβούλων για να μπορούμε τουλάχιστον να τους κρίνουμε, αφού δεν μας πέφτει λόγος για την επιλογή τους.

πηγη ΒΗΜΑ

Τα εμβόλια του ανηθικου κέρδους

Του Ρούσσου Βρανά

rvranas@otenet.gr

Ο δρόµος της επιστροφής από τις θάλασσες αυτή τη φορά δεν κρύβει κάποια «χειµερινή απειλή». Η λεγόµενη «νέα γρίπη», που ακόµη και αυτή η αµήχανη ονοµατολογία της προδίδει πως ήταν κάτι ύποπτο από την αρχή, ηττήθηκε αµαχητί. Δεν αποµένει παρά να ζήσουµε µε τις παρενέργειές της.

Για τα εµβόλια οι επιστήµονες είχαν έγκαιρα εκφράσει τις επιφυλάξεις τους. Σήµερα, οι ευρωπαϊκές υπηρεσίες υγείας έχουν θορυβηθεί από κρούσµατα ναρκοληψίας που σηµειώνονται στη Φινλανδία, τη Σουηδία και τη Γαλλία και τα οποία αποδίδονται στο αντιγριπικό εµβόλιο Ρandermix της Glaxo, µε το οποίο έχουν εµβολιαστεί 31 εκατοµµύρια Ευρωπαίοι. Πέρυσι τέτοιον καιρό, µέσα στον παροξυσµό που είχε προκαλέσει ο Παγκόσµιος Οργανισµός Υγείας (µε τις εισηγήσεις ιατρικών συµβούλων του που αργότερα αποδείχτηκε πως είχαν διαπλοκή µε φαρµακευτικές εταιρείες), ο συγγραφέας ιατρικών θεµάτων Ντάνιελ Ντενούν προειδοποιούσε στο καναδικό περιοδικό «Κόµον Γκράουντ» ότι η εσπευσµένη διάθεση των εµβολίων «σηµαίνει πως θα πρέπει να παρακαµφθούν βασικές κλινικές δοκιµασίες για την ασφάλεια και τη δραστικότητά τους». 

Το ίδιο έκαναν και επιφανείς επιστήµονες που εξέφραζαν στα διεθνή µέσα ενηµέρωσης τις ανησυχίες τους για την ενδεχόµενη επικινδυνότητα των εµβολίων. Οπως ο γερµανός καθηγητής της Φαρµακολογίας Πέτερ Σενχέφερ που είχε δηλώσει σε τηλεοπτική εκποµπή του «Αρτε», ο τίτλος της οποίας τα έλεγε όλα («Οι κερδοσκόποι του τρόµου»), πως η λεγόµενη «πανδηµία» δεν είναι παρά ένα κατασκεύασµα των φαρµακοβιοµηχανιών. 

Και όπως ο Βόλφγκανγκ Μπέκερ - Μπρίζερ, διευθυντής του ιατρικού περιοδικού «Αrznei - Τelegramm», που µιλούσε ξεκάθαρα για διαπλοκή επιχειρηµατικών και πολιτικών συµφερόντων. 

Παρ όλα αυτά, µε την ανύπαρκτη απειλή του θανάτου από µια επίσης ανύπαρκτη πανδηµία, οι φαρµακευτικές εταιρείες και οι πολιτικές ηγεσίες έστησαν εκατοµµύρια ανθρώπους στη γραµµή και τους κάρφωσαν στο µπράτσο τη βελόνα, αφού προηγουµένως είχαν φροντίσει να αποποιηθούν κάθε ευθύνη έναντι του νόµου σε περίπτωση που το εµβόλιό τους θα αποδεικνυόταν χειρότερο από την αρρώστια.

Στο βιβλίο του «Πώς πουλάνε την αρρώστια», ο Αλαν Κάσελς του Πανεπιστηµίου της Βικτόριας έχει εξηγήσει πώς πλουτίζει σήµερα η φαρµακευτική βιοµηχανία. Αφού εξάντλησε τα όρια της αγοράς των αρρώστων, έχει στραφεί πια στους υγιείς για να διατηρήσει την κερδοφορία της. Το είχε πει και ο Χένρι Γκάντσντεν, διευθυντής της Μerck, µιας από τις µεγαλύτερες φαρµακευτικές εταιρείες του κόσµου, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Φόρτσουν», λίγο πριν βγει στη σύνταξη, πριν από 30 χρόνια. Είχε εκφράσει τη λύπη του που η φαρµακευτική αγορά απευθυνόταν κυρίως στους αρρώστους. Και είχε πει πως το όνειρό του ήταν πάντα η παρασκευή φαρµάκων που να απευθύνονται στους υγιείς. Επειδή τότε η εταιρεία του θα µπορούσε να πουλάει σε όλους.

Το όνειρο του Χένρι Γκάντσντεν έχει γίνει σήµερα πραγµατικότητα. Η φαρµακοβιοµηχανία βρήκε πρόθυµους συνεργούς στις πολιτικές ηγεσίες για να πουλήσει τα αχρείαστα εµβόλιά της σε υγιείς ανθρώπους. Ακόµη και µε κίνδυνο να νοσήσουν. Αλλωστε, είτε έτσι είτε αλλιώς, αυτή θα έβγαινε πάλι κερδισµένη.

«It’s the economy, stupid...»

Από την ZEZA ZHKOY

...«Η οικονομία, κουτέ». Εγινε σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας του Μπιλ Κλίντον και απεδείχθη η φράση-κλειδί που έγραψε ιστορία και τον οδήγησε στον Λευκό Οίκο.Γραμμένη σε ένα χαρτί κολλημένο στον τοίχο του αρχηγείου της εκστρατείας του, προοριζόταν για να υπενθυμίζει στον ίδιο και το επιτελείο του την οικονομική προτεραιότητα.   Αρχικά, η φράση ήταν μια λακωνική διατύπωση της προεκλογικής τακτικής του Μπιλ Κλίντον, το 1992.

Σήμερα, έχει περάσει πλέον ως στερεότυπο στη γλώσσα της πολιτικής διεθνώς. Και κάποιος πρέπει να τη θυμίσει στον Γιώργο Παπανδρέου, καθώς ο πρωθυπουργός εξακολουθεί να παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει την κρισιμότητα της κατάστασης στην οικονομία. Την 23η Απριλίου 2010 εισήλθε η χώρα στη μετά Χρεοκοπία εποχή της, αλλά η κυβέρνηση Παπανδρέου προσποιείτο ότι δεν το είχε αντιληφθεί και στις 5 και 6 Μαΐου ψηφίστηκε ο νόμος που μετέφερε το Μνημόνιο στην ελληνική έννομη τάξη.(...)

Eίναι εξόχως επικίνδυνο, τόσο για την οικονομία όσο και για τη δημοκρατία το να ξεφτιλίζουμε την αδυναμία των πολιτικών επιλογών και τον ολισθηρό δρόμο της κυβέρνησης του Μνημονίου. Οσο, όμως... και αν η πολιτική θέση/άποψη ομοιάζει σχεδόν πάντα με διαμετρικές ταλαντώσεις, ωστόσο όταν ο πολιτικός λόγος «εξαπατά» δεν είναι δυνατόν να παραγνωρισθεί.

Οι εξουσίες και οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης Παπανδρέου επιστράτευσαν το –πολύ γνωστό μας– επιχείρημα ότι η κοινωνία ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της. Το επιχείρημα δεν είναι αβάσιμο, αλλά, όπως πάντα, τα μεγάλα ψέματα χρησιμοποιούν σαν όχημα μισές αλήθειες. Στην πραγματικότητα, το ζήτημα ήταν και θα είναι ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό.

Η μεταλλαγή της χρηματοπιστωτικής κρίσης σε κρίση δημοσίου χρέους έγινε το όχημα για να επιβληθεί μία αντιστροφή στην κατανομή των βαρών. Σήμερα, καλούνται να πληρώσουν τη μερίδα του λέοντος οι έντιμοι αστοί και τα μικρομεσαία στρώματα, που ευθύνονται λιγότερο για την κρίση. Αντιθέτως, αυτοί που έχουν τη μερίδα του λέοντος των ευθυνών καλούνται να πληρώσουν αναλογικά πολύ λιγότερα.

Μέσα σε λίγους μήνες ξορκίσαμε πολλά «Αδιαπραγμάτευτα» με κατηγορηματικές διαψεύσεις:  

Ο δέκατος τέταρτος μισθός δεν κινδύνευε.

Η επέμβαση του ΔΝΤ δεν ήταν στο τραπέζι. 

Δεν θα ζητούσαμε ποτέ την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης. 

Το περίστροφο θα τρόμαζε τους κερδοσκόπους! 

Ολα τα ταμπού στα οποία προσπάθησε να οχυρωθεί η κυβέρνηση αποδείχθηκαν συνθήματα κενά -και πρωτίστως ύπουλα- εύκολη λεία για τις αγορές. Γιατί οι αγορές έχουν κάτι κοινό με το έγκλημα: προηγούνται πάντα των διαλυμένων θεσμών.

Η ελληνική οικονομία, για πρώτη φορά στην ιστορία της, θα νιώσει σε όλο της το μεγαλείο τις επιπτώσεις καθώς «τελείωσαν τα ψέματα». Ποια είναι τα ψέματα: Η ταχεία ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία τριάντα χρόνια στηρίχθηκε κυρίως σε δύο πηγές χρηματοδότησης: στις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στα δανεικά.  

Τα δανεικά, όπως όλοι είναι σε θέση να αντιληφθούν, έχουν στερέψει διότι η χρηματοδότησή μας από τις διεθνείς αγορές σταμάτησε. Με λιγότερες επιδοτήσεις και λιγότερα δανεικά το χρήμα που εισέρχεται από το εξωτερικό στη χώρα έχει εξαφανιστεί. Επίσης, μειώθηκαν οι δημόσιες δαπάνες. Αυτό σημαίνει περιορισμός του εισοδήματος όλων μας. 

Γιατί όλων μας; Διότι οι δαπάνες του Δημοσίου είναι εισόδημα το οποίο κυκλοφορεί στην αγορά, αλλάζει χέρια και μοιράζεται τελικά σε όλους. Ξεκινώντας από τις αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων και συνεχίζοντας με τις δημόσιες επενδύσεις, φεύγει από την αγορά ένα σεβαστό χρηματικό ποσόν, συνεπώς το χρήμα που κυκλοφορεί μειώνεται ακόμη περισσότερο, άρα και το εισόδημα στον ιδιωτικό τομέα μειώνεται και αυτό αναλόγως. Επιπλέον, οι αυξήσεις των φόρων, άμεσων και έμμεσων, επιφέρουν και αυτές με τη σειρά τους μείωση των χρημάτων που μπορούμε να ξοδέψουμε για κατανάλωση.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι το βιοτικό μας επίπεδο ήδη έχει αρχίσει να μειώνεται επικίνδυνα ελλείψει χρήματος.

Η επόμενη πράξη του δράματος: Η Ελλάδα, αργά ή γρήγορα, θα ζητήσει αναδιάρθρωση του χρέους της (όπως κομψά αποκαλείται η ομολογία ενός κράτους ότι αδυνατεί να αποπληρώσει τους πιστωτές του).

Η ανάπτυξη της καταστροφής

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ

perkor29@gmail.com

Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν γίνει τόσες αλλαγές στον πλανήτη μας που άλλαξαν ριζικά τις συνθήκες της ανθρώπινης ζωής.

Η παγκοσμιοποίηση του αρπαχτικού μαφιόζικου κεφαλαίου επικράτησε παντού και επέβαλε δύο θανατηφόρες καταστροφές. Η μία αφορά το περιβάλλον και η άλλη την εργασία. 

Οι άνεργοι σήμερα στην Ευρώπη υπολογίζονται σε ογδόντα εκατομμύρια και με προοπτική να φτάσουν στα εκατό τα αμέσως επόμενα χρόνια. Η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι συγκρίσιμη με πυρηνική καταστροφή. Και μόνο μικρές μειονότητες έχουν συνείδηση αυτής της πραγματικότητας. Η πλειοψηφία δεν έχει πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες που αφορούν μόνο τους ψαγμένους. Τα ΜΜΕ, κυρίως τα τηλεοπτικά, είναι η μαζική συσκότιση της πληροφορίας που αντικαθίσταται από την επικοινωνία και τη χυδαία διασκέδαση.

Περίπου 200 πολυεθνικές ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία σε όλους τους τομείς, με τζίρο μεγαλύτερο από το Εθνικό Ακαθάριστο Προϊόν πολλών χωρών. Π.χ., η General Motor είναι πλουσιότερη από τη Δανία. Η Ford είναι πιο ισχυρή οικονομικά από τη Νοτιοαφρικανική Ενωση και η οικονομική δύναμη της Toyota είναι πιο μεγάλη από την πλουσιότερη χώρα του κόσμου· τη Νορβηγία. Και σαν μέσο σύγκρισης ας δούμε δύο αριθμούς. Η μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια που δόθηκε ποτέ σε χώρα ήταν στο Μεξικό και έφτανε στο αστρονομικό ποσό των 50 δισ. δολαρίων. Οι τρεις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρείες των ΗΠΑ ελέγχουν 500 δισ. δολάρια.

Μια πολυεθνική σήμερα μπορεί να έχει δεκάδες χιλιάδες απασχολούμενους σε όλο τον κόσμο και να είναι αόρατη. Μπορεί να έχει τα γραφεία της στην Ελβετία, εργοστάσια παραγωγής εξαρτημάτων στην Πολωνία, μονάδες συναρμολόγησης στη Λιθουανία και το φινίρισμα να γίνεται στην Ταϊλάνδη. Και όπου μια μονάδα παραγωγής έχει προβλήματα, την παίρνει και την πάει σε άλλη χώρα. Μπορεί να επιβάλλει όποιο καθεστώς εργασίας θέλει, καταστρατηγώντας ακόμα και αυτούς τους άθλιους νόμους των χωρών ευκαιρίας. Στην ουσία αυτές νομοθετούν και επιβάλλουν κυβερνήσεις σε συνεργασία με τα ΜΜΕ που ελέγχουν και χειραγωγούν συνειδήσεις και τις κατευθύνουν εκεί όπου θέλουν.

Ο Ραμονέ βρίσκει σε αυτόν τον καπιταλισμό του καζίνου, τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά: Παγκόσμιος, Διαρκής, Αμεσος και Αϋλος. Αυτό αποτελεί ένα σύστημα και το ονομάζει ΠΔΑΑ. Αυτά τα χαρακτηριστικά τα έχει μόνο ο Θεός. Δηλαδή διαμορφώνεται μια παγκόσμια υπερεξουσία που έχει επί γης τη μεταφυσική δύναμη του ίδιου του Θεού. Και αυτό φαίνεται καθαρά στους πολέμους που κάνει και στη φτώχεια που δημιουργεί.

Μόνο στην Ευρώπη έχουμε περίπου 60 εκατομμύρια φτωχούς. Ο μισός πληθυσμός του πλανήτη, δηλαδή ο ένας στους δύο, ζει με λιγότερο από 1,50 ευρώ την ημέρα. Και 1 εκατομμύριο άνθρωποι με λιγότερο από 0,50 ευρώ την ημέρα. 

Ο καθημερινός βομβαρδισμός της πρώην Γιουγκοσλαβίας στοίχιζε περίπου 60 εκατομμύρια ευρώ. Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να είχαν τραφεί γύρω στα 80 εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτός είναι ο κόσμος που ζούμε και το δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα. Και μια που το έφερε η κουβέντα: ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας εγκαινίασε ένα καινούργιο δόγμα πολέμου. Μηδέν απώλειες για τους επιτιθέμενους, εκατόμβες θυμάτων από αυτούς που δέχονται την επίθεση. Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ δεν είχαν ούτε έναν νεκρό. Οι Σέρβοι είχαν δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και ολόκληρη η υποδομή της χώρας καταστράφηκε. Η Σερβία βρέθηκε δύο δεκαετίες πίσω. Και ας μη θυμηθούμε εδώ και τους Ελληνες υποστηρικτές αυτής της σφαγής. Στο όνομα βέβαια του ευρωπαϊσμού, χαιρέτισαν αυτή τη σύγχρονη Γκουέρνικα και χρησιμοποίησαν την τυραννία του Μιλόσεβιτς ως άλλοθι για το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας.

Στους 50 πιο σημαντικούς ανθρώπους που επηρεάζουν την τύχη του πλανήτη δεν υπάρχει ούτε ένας πολιτικός, συγγραφέας, μουσικός, σκηνοθέτης, επιστήμονας. Είναι δισεκατομμυριούχοι του αρπαχτικού κεφαλαίου με επικεφαλής τον Μπιλ Γκέιτς της Μικροσόφτ. Αυτοί πια κυβερνούν τον κόσμο. Και ο αντικαπιταλισμός σήμερα έχει χάσει την παλιά του ανατρεπτική δύναμη. Είναι πια μια στοιχειώδης προϋπόθεση για επιβίωση

Χωρίς αγορές μας περιμένει μόνο φτώχεια και δυστυχία

Γράφει ο Aνδρέας Aνδριανόπουλος

www.andrianopoulos.gr

Tα πράγματα είναι σχετικά απλά. Eγινε στην Eλλάδα αναδιανομή πλούτου, δίχως να υπάρχει πλούτος. Eγινε ανακατανομή εισοδήματος, σοσιαλιστικής η λαϊκοδεξιάς έμπνευσης, με τα λεφτά των «διαβολικών» ξένων τραπεζιτών και των «μισητών» διεθνών κερδοσκόπων. Kαι, όπως ήταν αναπόφευκτο, ήρθε η ώρα του λογαριασμού.  

Ποιος θα πληρώσει; Mα, προφανέστατα εκείνοι που μετείχαν στο πάρτι. Oλόκληρη σχεδόν η ελληνική κοινωνία που, δίχως να παράγει κάτι καινούργιο ή να δουλέψει περισσότερο, είδε τα εισοδήματά της να αυξάνουν και το βιοτικό της επίπεδο θεαματικά να βελτιώνεται.

Aπό το σύνολο των ετήσιων κρατικών εξόδων το 70% πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις του δημόσιου τομέα, το 20% σε εξυπηρέτηση των κρατικών χρεών και το 10% μόλις σε γενικές δραστηριότητες. Aπό αυτά, σε ετήσια βάση, το 12% (με τους καλύτερους υπολογισμούς) αναγκαζόμαστε να τα δανεισθούμε διότι δεν το έχουμε. Xρωστάμε συνολικά, μέχρι την στιγμή αυτή, περίπου 300 δισ. ευρώ (γιατί κάποια ενδεχομένως και να κρύβονται). Kαι πληρώνουμε κάθε χρόνο, από δανεικά κατά κύριο λόγο, κάπου 30 δισ. ευρώ σε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων. Συντηρώντας έτσι τον μεγαλύτερο αναλογικά δημόσιο τομέα της γης, ενώ το επίπεδο των υπηρεσιών που προσφέρει το κράτος στους πολίτες του είναι από άθλιο έως ανύπαρκτο.

Mπορεί να σηκώσει τα βάρη αυτά, με βάση τα σημερινά δεδομένα, η χώρα; H απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο όχι! Kι αν το 2010 ξεπεράσουμε τα αδιέξοδα με την βοήθεια EKT και ΔNT, τι θα γίνει του χρόνου; Kαι τον χρόνο μετά; H συζήτηση λοιπόν που γίνεται είναι εκτός ουσίας. Eίναι σαν να έρχεται καταπάνω μας ένας γιγαντιαίος ελέφαντας κι εμείς να ανησυχούμε για το μέγεθος των κοπράνων του.

Tο βασικό ερώτημα είναι τι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε εμείς μόνοι μας, όχι για να δανειζόμαστε ευκολότερα (όπως λαθεμένα επιμένουν οι περισσότεροι), αλλά για να αρχίσουμε να αποπληρώνουμε αυτά που χρωστάμε. Διότι τώρα δανειζόμαστε για να πληρώνουμε τα χρωστούμενα. Kαι το συνολικό χρέος μας φυσιολογικά μεγαλώνει.

Για να αποφύγουμε την χρεοκοπία, την κοινωνική καταβαράθρωση και τα λαϊκά συσσίτια στις πλατείες, ένα δρόμο έχουμε μπροστά μας. Tις δραματικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και στο μέγεθος του κράτους. Aλλά αυτό προϋποθέτει ηγεσίες έτοιμες να αντέξουν μια πρόσκαιρη αύξηση της ανεργίας από απολύσεις στο δημόσιο, και την συνακόλουθα απαραίτητη μείωση φόρων στον ιδιωτικό τομέα. O ένας δηλαδή να γίνει επαχθής (δημόσιο) και ο άλλος ελκυστικός (ιδιωτική οικονομία). Kαι ηγεσίες βέβαια που δεν κλονίζονται στην θέα μαινόμενων συνδικαλιστών και ξεβολεμένων κρατικοδίαιτων κομματικών στελεχών. Kι αντοχή βέβαια σε επιθέσεις μέσων ενημέρωσης για δήθεν σκληρότητα και αδικίες. Που σχεδόν αυτόματα θα εκδηλωθούν. Eτσι όμως θα έρθει η ανάπτυξη. Mε στήριγμα τις ανοιχτές αγορές και την μείωση φόρων και γραφειοκρατίας. Oχι με νομικά κίνητρα, παροχές και κρατικές δαπάνες. Aυτό το τελευταίο προσπάθησε να κάνει ο Oμπάμα στις HΠA. Kαι τα αποτελέσματα είναι ήδη αρνητικά.

Πώς όμως μπορείς να τα πετύχεις όλα αυτά με ένα λαό που έχει πεισθεί πως στην πράξη θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την κρίση δίχως κανένα επαχθές μέτρο; Aρκεί «οι κλέφτες οι πολιτικοί» να φέρουν τα λεφτά πίσω. Oι προπαγανδιστές τέτοιων απόψεων υποστηρίζουν πως δεν ήταν κακό πως χρωστούσαμε. Πως ζούσαμε με πόρους δηλαδή που ποτέ δεν είχαμε κερδίσει. Kαι που μοιράζαμε αφειδώς χρήματα και παροχές (άρα πως τα «έφαγαν οι πολιτικοί»;). Θα μπορούσαμε, λένε οι ίδιοι, να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε. Eνδεχόμενα κρύβοντας την πραγματικότητα από τις διεθνείς αγορές. Kαι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Δεν είχαν όμως την ίδια γνώμη και οι δανειστές μας. Που δεν είχαν την παραμικρή πρόθεση να μας δώσουν χρήματα ξανά. Γιατί λοιπόν αφού «δεν χρωστάμε πολλά» -γιατί λέγεται κι αυτό- συνέβη αυτό; Aπλά, διότι το μέγεθος του χρέους δεν είναι σε κάθε χώρα της ίδιας σημασίας.

Eνα ζήτημα «ποιότητας του χρέους» είναι η σχέση του με το AEΠ. Aλλά και ποιες είναι οι ιδιαίτερες συνθήκες κάθε χώρας χωριστά. Aν δηλαδή η χώρα έχει πολλούς φυσικούς πόρους ή / και μια δυναμική παραγωγική υποδομή το μεγάλο χρέος δεν αποθαρρύνει τους δανειστές. Διότι αισθάνονται πως θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω. Eχει επίσης σημασία σε ποιους χρωστάει. H Iαπωνία λ.χ. χρωστάει ένα τεράστιο ποσοστό πολύ πάνω από το AEΠ της. Aλλά τα χρωστάει σε γιαπωνέζικες τράπεζες και funds. Bασική επίσης σημασία έχει αν το χρέος είναι δημόσιο ή ιδιωτικό. H Eλλάδα, σαν κράτος, χρωστάει 300 δισ. ευρώ. Που αποτελεί περίπου το 120% του AEΠ. Mαζί με το ιδιωτικό χρέος το ποσό ανεβαίνει σε 800 δισ. ευρώ. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν, όπως ισχυρίζεται λ.χ. η El Pais, να είναι το σύνολο για την Eλλάδα στο 165%; Mήπως και πάλι έπαιξαν τον ρόλο τους τα λεγόμενα Greek Statistics;

Σε άλλες επίσης χώρες το μεγάλο ποσοστό σε σχέση με το AEΠ προέρχεται κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα. Kαι είναι σε τράπεζες της ίδιας της χώρας (λ.χ HΠA, Σκανδιναβοί). Tο ιδιωτικό επίσης χρέος έχει σημασία τι ποιότητας είναι. Aλλιώς βλέπουν οι αγορές το χρέος επιχειρήσεων που δημιουργούν τεράστιους τζίρους και πρωταγωνιστούν σε εξαγωγές ή σε νέες τεχνολογίες κι’ αλλιώς τα καταναλωτικά χρέη ή εκείνα που στοχεύουν στην κάλυψη ταμειακών αδιεξόδων που δεν υπάρχει προοπτική να υπερκαλυφθούν από την όποια μελλοντική παραγωγή (άλλο δηλ. η Microsoft, η Nokia και η Volvo και άλλο ο OΣE η οι HΣAΠ). Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα μυστήριο στις όποιες σχετικές συνωμοσιολογικές «αποκαλύψεις». Πλην της εμμονής σε θέσεις που βλέπουν πίσω από κάθε αδιέξοδο την κακή παγκοσμιοποίηση και τον διαβολικό καπιταλισμό των ανοιχτών αγορών.

Πουθενά γι’ αυτούς που κοιμίζουν τον λαό δεν φταίνε οι κλειστές αγορές, ο κρατισμός και η εμμονή σε παροχές από χρήματα που δεν υπάρχουν καθώς και η αναδιανομή εισοδήματος από ανύπαρκτο πλούτο. Kανένας δεν τολμά να πει στον κόσμο την αλήθεια. Πως τα λεφτά που κατασπαταλήθηκαν δηλαδή πήγαν σε παροχές, σε επιδοτήσεις και σε αυξήσεις μισθών και συντάξεων. Eγινε αναδιανομή πλούτου, από πλούτο που δεν υπήρχε. Που ήταν δηλ. δανεικός.

Ποιος, όμως, να ενημερώσει τον λαό όταν η κυβέρνηση επιχειρεί να εφαρμόσει μια πολιτική στην οποία σχεδόν κανένας υπουργός δεν πιστεύει;

Aν ήταν στο χέρι τους οι περισσότεροι υπουργοί θα προτιμούσαν να είναι στον δρόμο με το ΠAME, υποστηρίζοντας πολιτικές παρόμοιες με αυτές που μας έφεραν στα σημερινά μας χάλια. Πολιτικές παροχών δηλαδή και με τους ψηφοφόρους χαρούμενους. Άσχετο αν δεν υπάρχουν τα λεφτά. Kαι που κανείς δεν μας τα δανείζει πλέον. Eπιτυχία λογίζεται στην Eλλάδα μοναχά το ξεδίπλωμα παροχών. Kι όχι η μετάδοση στον λαό συμπεριφορών υπευθυνότητας, δυναμισμού και ανάπτυξης.

Για να ξεπεράσουμε την κρίση έχουμε ανάγκη κατά κύριο λόγο σοβαρότητας. Aλλά και ένα δημόσιο τομέα, με επικεφαλής μια κυβέρνηση βέβαια, που να πιστεύουν σ’ αυτά που κάνουν, να έχουν σαν οδηγό την απλή λογική κι όχι τις διάφορες πολιτικές εκτιμήσεις και να εφαρμόζουν τον νόμο. Προς κάθε κατεύθυνση. Oι σοσιαλ-ανοησίες, είτε αριστερής είτε δεξιάς προέλευσης, μας έχουν στοιχίσει ήδη αρκετά. Για να έχουμε μέλλον οφείλουμε να καταλάβουμε πως δίχως αγορές μοναχά η φτώχεια και η δυστυχία μας περιμένουν. Kαιρός να ξυπνήσουμε επιτέλους...

Αγωγό φυσικού αερίου Ισραήλ- Ελλάδας πρότεινε ο Βενιαμίν Νετανιάχου

Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Πρόταση για κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού μέσω του οποίου το Ισραήλ θα πουλήσει φυσικό αέριο στην Ελλάδα φέρεται να κατέθεσε ο Βενιαμίν Νετανιάχου προς τον έλληνα πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα. Τη σχετική πληροφορία δημοσίευσε προχθές στο οικονομικό της ένθετο η ισραηλινή εφημερίδα «Ηaaretz».

Στο δημοσίευμα επισημαίνεται ότι ο ισραηλινός πρωθυπουργός αναφερόταν στην πιθανότητα η Ιερουσαλήμ να πουλήσει στην Ελλάδα (και διά μέσου αυτής και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη) φυσικό αέριο από το κοίτασμα «Λεβιάθαν», το οποίο, σύμφωνα με εκτιμήσεις, ενδέχεται να έχει φυσικό πλούτο που ανέρχεται περίπου σε 300 δισ. δολάρια. Και μάλιστα προχώρησε στην κίνηση αυτή χωρίς να είναι ενήμερο το υπουργείο Υποδομών του Ισραήλ που είναι το καθ΄ ύλην αρμόδιο για το ζήτημα.

Η κίνηση Νετανιάχου προς την Ελλάδα θεωρείται ένας αντιπερισπασμός λόγω της επιδείνωσης των σχέσεων του Ισραήλ με την Τουρκία έπειτα από την «κρίση του στολίσκου» τον περασμένο Μάιο. Η είδηση έλαβε μάλιστα χθες και εκτενή δημοσιότητα σε τουρκικές εφημερίδες. «Η ενέργεια ήταν ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν στις συνομιλίες Παπανδρέου- Νετανιάχου» σημειώνουν ενημερωμένες πηγές, αποφεύγοντας όμως να υπεισέλθουν σε λεπτομέρειες.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το συγκεκριμένο κοίτασμα είναι δύο φορές μεγαλύτερο από το κοίτασμα «Ταμάρ», όπου εντοπίστηκε προσφάτως φυσικό αέριο. Οι σεισμικές έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί έχουν δείξει ότι οι ποσότητες φυσικού αερίου στον «Λεβιάθαν» ανέρχονται σε 453 δισ. κυβικά μέτρα και βρίσκονται σε βάθος 5.000 μέτρων.

Οι πρώτες εξορυκτικές έρευνες στο συγκεκριμένο κοίτασμα αναμένεται να ξεκινήσουν κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2010 προκειμένου να επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα των σεισμικών ερευνών. Ωστόσο τα κονδύλια για τις έρευνες αυτές δεν έχουν ακόμη βρεθεί. Αυτό που φαίνεται να είναι σαφές, σύμφωνα με το δημοσίευμα της Ηaaretz, είναι ότι καθώς το κοίτασμα «Ταμάρ» αναμένεται να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες του Ισραήλ για τα επόμενα 20-25 χρόνια, μέρος από το φυσικό αέριο του «Λεβιάθαν» θα μπορεί να πουληθεί σε άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα και άλλα ευρωπαϊκά κράτη.

Η κατασκευή ενός υποθαλασσίου αγωγού φυσικού αερίου θεωρείται η μία επιλογή που έχει στη διάθεσή του το Ισραήλ. Η άλλη είναι να επενδύσει στην αγορά υγροποιημένου φυσικού αερίου (LΝG). Για τη δεύτερη, σημειώνει ο συγγραφέας του δημοσιεύματος, μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις στην Αίγυπτο. Σε διαφορετική περίπτωση, θα πρέπει να εξεταστεί η κατασκευή νέων εγκαταστάσεων στην Κύπρο. Ηδη άλλωστε η Ιερουσαλήμ και η Λευκωσία βρίσκονται σε συζητήσεις για τα κοιτάσματα που έχουν ανακαλυφθεί.

ΠΗΓΗ ΒΗΜΑ

Casus belli: προπαγάνδα και πραγματικότητα

Tου Σταυρου Λυγερου

Αρκεσε ένα μη επισήμως επιβεβαιωμένο ρεπορτάζ της τουρκικής εφημερίδας «Σαμπάχ» για να προεξοφλήσουν με θόρυβο τα ελληνικά ΜΜΕ ότι καταργείται το περιβόητο casus belli. Καθόλου τυχαίο, βεβαίως. Το φοβικό σύνδρομο παρεμποδίζει ακόμα και μία στοιχειωδώς νηφάλια προσέγγιση.

Υπενθυμίζουμε ότι με ψήφισμα η τουρκική Εθνοσυνέλευση έχει χαρακτηρίσει την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια αιτία πολέμου. Παρότι το Διεθνές Δίκαιο δίνει ρητά στην Αθήνα το δικαίωμα επέκτασης, αυτή αποφεύγει να το ασκήσει λόγω ακριβώς της επίσημης τουρκικής απειλής. Ας σημειωθεί ότι εάν η Ελλάδα αποκτούσε χωρικά ύδατα 12 μιλίων, θα ακυρώνονταν στην πράξη οι περισσότερες τουρκικές διεκδικήσεις στο αρχιπέλαγος.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια θα «έπνιγε» την Τουρκία, εμποδίζοντας ακόμα και τη θαλάσσια επαφή μεταξύ των μικρασιατικών ακτών! Πρόκειται για γελοιότητες. Επειδή οι αποστάσεις μεταξύ των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των μικρασιατικών ακτών είναι κατά κανόνα μικρές και επειδή βεβαίως σε τέτοιες περιπτώσεις ισχύει η αρχή της μέσης γραμμής, η επέκταση στα 12 μίλια ελάχιστα θα διαφοροποιούσε την ελληνοτουρκική θαλάσσια μεθοριακή γραμμή.

Αντιθέτως, θα άλλαζε αποφασιστικά το καθεστώς στο Κεντρικό Αιγαίο, δυτικά της γραμμής Σαμοθράκη-Λήμνος-Λέσβος-Χίος-Σάμος-Δωδεκάνησα. Θα αύξανε σημαντικά τα ελληνικά χωρικά ύδατα, περιορίζοντας αντιστοίχως τα διεθνή ύδατα. Η αλλαγή αυτή δεν θα επηρέαζε τη διεθνή ναυσιπλοΐα, αλλά ούτε και την έξοδο των τουρκικών πολεμικών πλοίων στα διεθνή ύδατα. Το Δίκαιο της Θάλασσας υποχρεώνει την Ελλάδα να δημιουργήσει διαύλους αβλαβούς διέλευσης, όπως ισχύει σήμερα στις Κυκλάδες.

Σύμφωνα με τη «Σαμπάχ», στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Εγγράφου για την Πολιτική Εθνικής Ασφαλείας, η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων θα πάψει να θεωρείται casus belli. Η πληροφορία δεν επιβεβαιώθηκε επισήμως. Ακόμα, όμως, κι αν από το Εγγραφο αφαιρεθεί η σχετική αναφορά, δεν θα αλλάξει τίποτα όσο δεν ακυρώνεται το σχετικό ψήφισμα της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης.

Είναι προφανές ότι με τη διαρροή, η κυβέρνηση Ερντογάν κάνει ανέξοδα επίδειξη διαλλακτικότητας, προσδοκώντας, μεταξύ άλλων, και τη διευκόλυνση της τουρκικής ενταξιακής διαδικασίας στην Ε.Ε. Οι πιο υποψιασμένοι θεωρούν ότι η Αγκυρα παίζει το χαρτί της κατάργησης του casus belli, επειδή η Ελλάδα εμφανίζεται διατεθειμένη να δεσμευθεί πως δεν θα ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της.

Στο πλαίσιο της διερευνητικών επαφών, οι δύο πλευρές συζητούν την υιοθέτηση ελληνικών χωρικών υδάτων πολλαπλού εύρους. Εκεί που η Τουρκία δεν ενοχλείται (π.χ. Ιόνιο) τα ελληνικά ζωτικά ύδατα θα επεκταθούν στα 12 μίλια. Στο Δυτικό Αιγαίο θα επεκταθούν στα 8-9 μίλια. Τέλος, στο Ανατολικό Αιγαίο, εκεί που η επέκταση ακυρώνει τις τουρκικές διεκδικήσεις, τα ελληνικά χωρικά ύδατα θα παραμείνουν στα έξι.

Θα είχε ενδιαφέρον εάν η κυβέρνηση Παπανδρέου ξεκαθάριζε εγκαίρως τη θέση της

πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το καπιταλιστικό «φλερτ» της Κούβας

(photo: Ο νεαρός Κουβανός φοράει τη μάσκα θαλάσσης κι ετοιμάζεται για μια βουτιά στην παραλία του ξενοδοχείου «Πανόραμα» στην Αβάνα, ενός από τα δύο υπάρχοντα που φιλοξενούν ευκατάστατους Δυτικούς τουρίστες (φωτ. Ass. Press)

Της ΝΤΙΝΑΣ ΒΑΓΕΝΑ

Ενώ η κυβέρνηση του Ραούλ Κάστρο εισάγει «καινά δαιμόνια» οικονομίας της αγοράς στον κομμουνιστικό κρατισμό της χώρας του, ανοίγει ένα παράθυρο στις ΗΠΑ για χαλάρωση έστω των ταξιδιωτικών περιορισμών για τους Αμερικανούς πολίτες που επιθυμούν να ταξιδέψουν στην Κούβα, αν το Κογκρέσο επιμείνει να μην προχωρήσει στην άρση τού επί 48 χρόνια ισχύοντος εμπάργκο εναντίον του νησιωτικού κράτους της Καραϊβικής.

Στην Αβάνα, η νέα νομοθεσία θα ήταν κάτι το ανήκουστο άλλες εποχές: Οπως δημοσίευσε την Παρασκευή η εφημερίδα της κυβέρνησης, στο πνεύμα των εξαγγελθεισών μεταρρυθμίσεων κατά την ομιλία του Ραούλ Κάστρο στην εθνοσυνέλευση την 1η Αυγούστου, επιτρέπεται η μίσθωση μακράς χρονικής διάρκειας, που φθάνει τα 99 χρόνια, κρατικών εδαφικών εκτάσεων σε ξένους επενδυτές. Σκοπός, η δημιουργία νέων πολυτελών ξενοδοχειακών συγκροτημάτων και γηπέδων γκολφ -τα οποία η κουβανική κυβέρνηση επιθυμεί να αυξήσει από υπάρχοντα δύο σε δέκα- ως πόλων έλξης πιο ευκατάστατων τουριστών. Απώτερος στόχος, η εισροή σκληρού συναλλάγματος στα κρατικά ταμεία.

Μέχρι τώρα, η μακροχρόνια μίσθωση των κρατικών γαιών (δεν υπάρχει ιδιωτική εμπράγματη περιουσία στην Κούβα) γινόταν, ύστερα από εξαντλητικές γραφειοκρατικές διαδικασίες, για μέχρι 50 χρόνια. Σπάνια έχει επεκταθεί σε 25 επιπλέον χρόνια. Με αυτόν τον τρόπο έχουν χτιστεί τα ξενοδοχειακά συγκροτήματα του Βαραδέρο από ξένες εταιρείες.

Και λαϊκές αγορές...

Παράλληλα, νομοθετήθηκε και η δυνατότητα των Κουβανών να πωλούν νόμιμα φρούτα και λαχανικά που καλλιεργούν στους κήπους τους, αφού πάρουν ειδική άδεια και φορολογούμενοι με το 5% των εισοδημάτων που θα εξασφαλίζουν. Αυτό, στο όνομα στης διευκόλυνσης της «ανεξάρτητης» ιδιωτικής εργασίας, αφού όπως υπολογίζεται το 95% του κουβανικού πληθυσμού δουλεύει για κρατικά ιδρύματα και επιχειρήσεις.  

Το μέτρο δοκιμάστηκε για μήνες στα ανατολικά, στο Σαντιάγο ντε Κούμπα. Σύμφωνα δε με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Μανουέλ Μαρέρο, αποτελεί «επικαιροποίηση του σοσιαλιστικού μοντέλου» ώστε να αποσυνδεθεί το κράτος από τη διαχείριση του μικρεμπορίου: Αναρίθμητοι είναι οι πλανόδιοι πωλητές στην Κούβα, πουλώντας πόρτα-πόρτα ή στον δρόμο οτιδήποτε, κατά προτίμηση έναντι δολαρίων και όχι κουβανικών πέσος, παράνομοι και επιδιδόμενοι συχνά σε... κλεφτοπόλεμο με τους αστυνομικούς που τους κυνηγούν.

Στην Ουάσιγκτον, ανεπισήμως δημοσιοποιήθηκε από πηγές προσκείμενες στο Κογκρέσο ότι ο Λευκός Οίκος έχει σχεδόν έτοιμο για να προωθήσει προς ψήφιση νομοσχέδιο με το οποίο χαλαρώνουν κάποιοι περιορισμοί για την επίσκεψη στην Κούβα για τους Αμερικανούς πολίτες, όχι όμως και η άρση του οικονομικού εμπάργκο εναντίον της Αβάνας. Ενδεχομένως να συμπεριληφθεί και μερική άρση της απαγόρευσης αποστολής χρηματικών εμβασμάτων από ιδιώτες.

(Πηγές: Associated Press, Reuters, Γαλλικό)

Γιατί η Κίνα επιμένει να αγοράζει δολάρια

Το κινεζικό ΑΕΠ θα είναι το μεγαλύτερου παγκοσμίως σε δέκα χρόνια εάν συνεχιστούν οι αναπτυξιακές τάσεις των τριών τελευταίων δεκαετιών

Οι συζητήσεις στα γραφικά μονοπάτια του Τζάκσον Χολ θα γίνουν πιθανότατα χαμηλόφωνα, αλλά το περιεχόμενό τους θα προσπαθούν να το κρυφακούσουν ακόμα και από την Ασία. Δεν είναι μόνο ότι Κίνα και Ιαπωνία αποτελούν τους δύο μεγαλύτερους δανειστές της Ουάσιγκτον. Η ανάκαμψη στους Ασιατικούς γίγαντες είναι άμεσα συνυφασμένη με την πορεία της αμερικανικής οικονομίας.

Τα υψηλά ελλείμματα και η «εκτύπωση» χρήματος προκαλούν ερωτήματα για τη σταθερότητα του δολαρίου, με αποτέλεσμα οι επενδυτές να στρέφονται προς το γεν. Το ιαπωνικό νόμισμα βρίσκεται ήδη σε υψηλά 15ετίας και αρκετοί αναλυτές θεωρούν πιθανό να ενισχυθεί ακόμα και σε επίπεδα που δεν έχει βρεθεί ποτέ στα χρονικά. Η επίπτωση στις ιαπωνικές εξαγωγές είναι άμεση, απειλώντας να οδηγήσει την οικονομία σε νέα ύφεση. Η κυβέρνηση του Ναότο Καν πιέζει την κεντρική τράπεζα να «εκτυπώσει χρήμα», αλλά οι αντιστάσεις είναι έντονες και ο πρωθυπουργός αμφισβητείται ανοικτά από το ίδιο του το κόμμα.

Η ιαπωνική οικονομία δεν κατάφερε ποτέ να ανακάμψει από την κρίση που την χτύπησε στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Τα ασιατικά σκήπτρα πήρε σταδιακά ο κινεζικός γίγαντας, με την... επίσημη τελετή παράδοσης να συντελείται μόλις την προηγούμενη εβδομάδα: Όταν ανακοινώθηκε ότι το προηγούμενο τρίμηνο το κινεζικό ΑΕΠ ήταν υψηλότερο του ιαπωνικού και υπολείπεται παγκοσμίως μόνο εκείνου των ΗΠΑ.

Αν συνεχιστούν οι αναπτυξιακές τάσεις των τριών προηγούμενων δεκαετιών, τότε το κινεζικό ΑΕΠ θα είναι το μεγαλύτερου παγκοσμίως σε δέκα χρόνια.

Κατανάλωση

Κατά κεφαλήν, βέβαια, τα κινεζικά μεγέθη παραμένουν χαμηλά. Η καταναλωτική δύναμη των νοικοκυριών παραμένει αμελητέα σε σχέση με εκείνη της Δύσης. Οσο αυτό συνεχίζει να ισχύει, στο Πεκίνο θα γνωρίζουν ότι για να συνεχίζουν να πουλάνε (άρα να παράγουν) προϊόντα θα πρέπει Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι να συνεχίζουν να αγοράζουν. Μπορεί η εκτύπωση χρήματος να υπονομεύει την αξία των αμερικανικών ομολόγων που βρίσκονται στο κινεζικό χαρτοφυλάκιο, στο Πεκίνο, όμως, μάλλον είναι διατεθειμένοι να χάσουν μερικά τρισ. δολάρια για να συνεχίσουν να αναπτύσσονται, εδραιώνοντας τη μελλοντική τους κυριαρχία.

πηγη ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Σχεδόν 15.000 οι αγνοούμενοι της πρώην Γιουγκοσλαβίας...

Ο Αντρίγια Τομάνοβιτς, ο 62άχρονος επικεφαλής της χειρουργικής κλινικής στο Νοσοκομείο της Πρίστινα, είχε εξαφανιστεί κυριολεκτικά μέρα μεσημέρι, στις 24 Ιουνίου 1999, δύο εβδομάδες μετά τη λήξη του πολέμου στο Κόσοβο και την ανάληψη του ελέγχου της περιοχής από τη ΝΑΤΟϊκή πολυεθνική δύναμη της KFOR.

Είναι ένας από τους περίπου 14.650 αγνουμένους των ένοπλων συγκρούσεων στην Κροατία, τη Βοσνία και το Κόσοβο, των πολέμων που διέλυσαν την πρώην Γιουγκοσλαβία.  

«Τη μέρα εκείνη μου είχε τηλεφωνήσει από το νοσοκομείο, λέγοντάς μου ότι θα βρίσκεται στο σπίτι σε 10 λεπτά», έλεγε η σύζυγός του, η Βέριτσα Τομάνοβιτς, που ζει σήμερα στο Βελιγράδι. Εντεκα χρόνια μετά, ακόμα περιμένει να μάθει για την τύχη του.Μαζί της, χιλιάδες άλλες οικογένειες που, έχοντας πια χάσει κάθε ελπίδα να ξαναδούν τους δικούς τους ζωντανούς, ψάχνουν τουλάχιστον να μάθουν τι είχαν απογίνει. 

Οι ζωές περίπου 200.000 ανθρώπων σε όλα τα δυτικά Βαλκάνια έχουν επηρεαστεί από την έλλειψη πληροφοριών για το πού βρίσκονται θαμμένοι οι άνθρωποί τους και πώς πέθαναν, σύμφωνα με τον Πολ-Ανρί Αρνί, επικεφαλής του γραφείου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στο Βελιγράδι (ICRC). 

Ο Ερυθρός Σταυρός, που θεωρεί το ζήτημα των αγνοουμένων τεράστιο εμπόδιο για τη συμφιλίωση στα Βαλκάνια, έχει απευθύνει εκκλήσεις και στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον για βοήθεια: Ζητά να ασκηθούν επιπλέον πιέσεις στις εμπλεκόμενες βαλκανικές κυβερνήσεις για να ανοίξουν αρχεία στρατού και αστυνομίας, καθώς και να αυξηθεί η χρηματοδότηση και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες αναζήτησης των αγνοουμένων.

(Γαλλικό Πρακτορείο)

Κάνουμε... ενέσεις δισεκατομμυρίων ευρώ στην Τουρκία!

Ντομάτες, λαχανικά, ξηρούς καρπούς, ψάρια, καπνά, ασβεστόλιθους, μάρμαρα κ.ά. ύψους 1.220.000.000 ευρώ εισάγουμε κάθε χρόνο από την Τουρκία, σύμφωνα με στοιχεία που κατέθεσε σε ερώτησή του προς τον υπουργό Οικονομικών ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Κυριάκος Βελόπουλος! Στις αρχές του καλοκαιριού είχαμε μάθει πως η Τουρκία είχε υπερπληθώρα τουριστών, ενώ οι δικές μας τουριστικές μονάδες ήταν... άδειες!

Αυτό δείχνει πως οι Τούρκοι μάς ξεπέρασαν στην παραγωγή και στην παροχή υπηρεσιών. Και δεν φτάνει ότι μας πήραν τους τουρίστες, αλλά μας παίρνουν και ένα δισ. ευρώ «ζωντανά» λεφτά τον χρόνο για να μας πουλάνε προϊόντα που παραδοσιακά παράγουμε ως χώρα!

Τι σημαίνει αυτό; Πως με την κάθετη μείωση της παραγωγής που έχουμε τα τελευταία χρόνια, «στηρίζουμε» κατά έναν βαθμό την οικονομία της Τουρκίας τη στιγμή που η δική μας... πνέει τα λοίσθια...

Με τις υγείες μας...

πηγη ΠΑΡΟΝ

Η "ιστορική πρόβλεψη" της ημέρας (32)

"Η ιδέα ότι αυτές οι σιδερένιες άμαξες θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν το ιππικό είναι παρανοϊκή. Και σχεδόν αντεθνική."

Άγγλος επιτελικός μετά την επίδειξη ενός τανκ κατά τον Α' Παγκόσμιο.

"Επίγεια σοφία"

"Ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είχες γίνει."

George Eliot, (1819-1880, Αγγλίδα συγγραφέας)

"Καλύτερα να μην αρχίσεις ποτέ παρά να μην τελειώσεις ποτέ."

George Herbert, (1593-1633, Ουαλός ποιητής)

"Κανένα χθες δεν ξοδεύτηκε γι' αυτούς που δίνουν όλο τον εαυτό τους στο σήμερα."

Brendan Francis, (Αμερικανός συγγραφέας)

Σαν σήμερα (31/8/ΧΧΧΧ)

1923: Οι Ιταλοί βομβαρδίζουν και καταλαμβάνουν την Κέρκυρα.

1932: Με υπουργική απόφαση, εγκαταλείπεται στην Ελλάδα η θερινή ώρα.

1976: Ο Τζορτζ Χάρισον καταδικάζεται για λογοκλοπή. Δικαστήριο αποφαίνεται ότι τμήμα της μεγάλης του επιτυχίας «My Sweet Lord» είναι αντιγραφή του τραγουδιού των Chiffon, «He's so fine». Η υπόθεση κοστίζει στο πρώην «σκαθάρι» πάνω από 500.000 δολάρια.

1980: Ιδρύεται το πολωνικό συνδικάτο «Αλληλεγγύη», το οποίο υπό την ηγεσία του ηλεκτρολόγου Λεχ Βαλέσα συνέβαλε καθοριστικά στην πτώση του κομμουνισμού στη χώρα.

1984: Αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του Μίμη Δομάζου με τον Παναθηναϊκό, εναντίον της Μπόκα Τζούνιορς. Ο αγώνας διεξάγεται στο Ολυμπιακό Στάδιο, παρουσία 50.000 θεατών και η ομάδα της Αργεντινής νικά με 3-2.

12: Γεννιέται ο Γάιος Καίσαρ, ρωμαίος αυτοκράτορας. Έμεινε στην ιστορία με το παιδικό του προσωνύμιο Καλιγούλας (Μποτούλες στα λατινικά) και για την εξαιρετική αγριότητα και φαυλότητά του.

1949: Γεννιέται ο Ρίτσαρντ Γκιρ

1997: Χάνει τη ζωή της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Παρίσι, με τον φίλο της Ντόντι Αλ Φαγιεντ η Λαίδη Ναϊάνα Σπένσερ, πρώην σύζυγος του πρίγκιπα Καρόλου.

Αποφάσεις αλλαλούμ υπό το "φως της ημέρας". Ο Θεός να φυλλάει την Ελλάδα!

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

στο INFOGNOMON

Όταν το γραφείο του πρωθυπουργού μιας χώρας, στα πλαίσια προσπαθειών που γίνονται υποτίθεται για την καλύτερη και πιο αποτελεσματική λειτουργία του, λαμβάνει απόφαση να προσλάβει έναν 25χρονο δικηγόρο, χωρίς πείρα και χωρίς να έχει εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και όταν το γραφείο αυτό, μετά την αποκάλυψη αυτής της προκλητικής και σκανδαλώδους ενέργειας, λαμβάνει απόφαση να 'αδειάσει' τον νεοπροσληφθέντα και να δέιξει την 'πόρτα' στην εισηγήτρια της πρόσληψης, τότε αναδεικνύονται δυο ζητήματα:

-Το ένα είναι ηθικό. Όποιος έλαβε την ευθύνη της απόφασης, εκείνος έπρεπε να 'πληρώσει' το κόστος και όχι ο προσληφθείς και η εισηγήτρια. Η μετάθεση ευθυνών είναι ότι χειρότερο και ανήθικο στην άσκηση εξουσίας.

-Το άλλο είναι βαθιά πολιτικό. Τη στιγμή που η Ελλάδα βουλειάζει ακριβώς λόγω των άθλιων πρακτικών που εφαρμόστηκαν και από τη Νέα Δημοκρατία αλλά κυρίως από το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του '80, στις προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, πρακτικές που διέλυσαν τη δημόσια διοίκηση, απορρύθμισαν το κράτος και συνέβαλλαν τα μέγιστα στην καταστροφική πορεία της χώρας, η πρόσληψη του νεαρού άπειρου και αστράτευτου νομικού στο γραφείο του πρωθυπουργού, για μια υποτίθεται τόσο σοβαρή θέση, είναι ενδεικτική της σοβαρότητας του εγχειρήματος ενίσχυσης του γραφείου του πρωθυπουργού. 

Είναι επίσης ενδεικτική της απουσίας αξιοκρατικών διαδικασιών στον κύκλο του ίδιου του πρωθυπουργού, μια κατάσταση που εκ των πραγμάτων επηρεάζει το σύνολο της κυβέρνησης αλλά και του κόμματος.

Τελικά, με τέτοια πράγματα που συμβαίνουν στο πιο κρίσιμο πόστο για τη διακυβέρνηση της χώρας, στο γραφείο του πρωθυπουργού, εν μέσω μιας τεράστιας κρίσης που διέρχεται η χώρα, αυτό που μας μένει να πούμε είναι, Ο Θεός να φυλλάει την Ελλάδα.

Διαβάστε το σχετικό θέμα:

Διευκρινίσεις για τις προσλήψεις

Εξηγήσεις για το εύρος της στελέχωσης του πρωθυπουργικού γραφείου και τις αμοιβές συνεργατών έδωσε το Μαξίμου. Ακυρώθηκε η πρόσληψη συνεργάτη που δεν είχε υπηρετήσει τη θητεία του, παραιτήθηκε η Γλυκερία Σιούτη, άμισθος ο Παντόα Σκιόπα.

Απάντηση και διευκρινίσεις στα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών σχετικά με τη στελέχωση του πρωθυπουργικού γραφείου έδωσε το γραφείο τύπου του πρωθυπουργού.

«Σχετικά με τις αναφορές ορισμένων Μέσων Ενημέρωσης στην πρόσληψη επιστημονικών συνεργατών στις υπηρεσίες του γραφείου του Πρωθυπουργού, τα ονόματα των οποίων είδαν το φως της δημοσιότητας, η αλήθεια έχει ως έξης:

Πράγματι προτάθηκε από την νομική σύμβουλο του Πρωθυπουργού, η πρόσληψη του κ. Άγγελου Χασαπόπουλου ως επιστημονικού συνεργάτη για την υποστήριξη του γραφείου της. Η πρόταση αυτή έγινε αποδεκτή.

* Παρότι για τους μετακλητούς δεν απαιτείται η εκπλήρωση των στρατιωτικών τους υποχρεώσεων για να προσληφθούν, δεν θα ολοκληρωθεί για λόγους δεοντολογίας η διαδικασία πρόσληψης του κ. Χασαπόπουλου.

* Η νομική σύμβουλος του Πρωθυπουργού, καθηγήτρια κυρία Γλυκερία Σιούτη, υπέβαλλε την παραίτησή της για λόγους ευθιξίας. Η παραίτηση έγινε αποδεκτή από τον Πρωθυπουργό ο οποίος την ευχαρίστησε για τις μέχρι τώρα υπηρεσίες της».

Επιπλέον, το γραφείο του πρωθυπουργού δίνει εξηγήσεις για το εύρος της στελέχωσης του γραφείου καθώς και για τις αμοιβές συνεργατών του:

«Με αφορμή την υπόθεση αυτή και τα συνεχιζόμενα δημοσιεύματα για το γραφείο του Πρωθυπουργού και τον προβλεπόμενο αριθμό προσωπικού σε αυτό, διευκρινίζονται τα ακόλουθα:

* Οι προβλεπόμενες θέσεις εργασίας μετακλητών υπαλλήλων στο Γραφείο του Πρωθυπουργού, ανέρχονταν σε 105. Αυτές αυξήθηκαν πρόσφατα κατά 20, προκειμένου να καλυφθούν μελλοντικές ανάγκες.

* Από το σύνολο των θέσεων αυτών, μέχρι σήμερα έχουν καλυφθεί μόνον οι 72, εκ των οποίων, οι 45 είναι αποσπασμένοι και οι 27 μετακλητοί υπάλληλοι.

* Σχετικά με την περίπτωση της ανάθεσης καθηκόντων συμβούλου του Πρωθυπουργού, στον Ιταλό πρώην Υπουργό Οικονομικών, Tommaso Padoa Schioppa, είναι αναγκαίο να σημειωθεί ότι, ο κ. Schioppa, σε αντίθεση με όσα έχουν κατά καιρούς αναφερθεί από ΜΜΕ, δεν δέχθηκε οποιαδήποτε αμοιβή και αυτό παρά τη δυνατότητα που παρέχει η σχετική διάταξη του νόμου.

Και η ανακοίνωση καταλήγει: 

«Όλα έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται «στο φως της ημέρας» και είναι πάντα συνεπή με τις δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού σχετικά με την οργάνωση των υπηρεσιών που υποστηρίζουν το γραφείο του και την αποτελεσματική λειτουργία της Κυβέρνησης. Οτιδήποτε άλλο δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια».

ΕΘΝΟΣ

Τι εστίν αλήθεια

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ - ΤΕΤΡΑΔΗ

Την ώρα που στη χώρα επιχειρείται καλώς - κακώς, κακήν - κακώς η αλλαγή νοοτροπίας των πολιτών έναντι του δημοσίου χρήματος, φαίνεται ότι δεν υπάρχει η παραμικρή διάθεση αλλαγής νοοτροπίας του δημοσίου χρήματος προς τους πολίτες.

Την ώρα, δηλαδή, που με το άγριο οι πολίτες καλούνται να συμβάλουν στα δημόσια έσοδα, οι διαχειριστές του δημόσιου χρήματος όχι μόνο ψάχνουν να βρουν (και βρίσκουν) τρόπους να υπεραμείβουν τα δικά τους παιδιά, αλλά εξακολουθούν και την πατροπαράδοτη τακτική του ταξίματος.

Χθες, ήδη, είδαν το φως της δημοσιότητας δύο ειδήσεις για το θέμα. 

Σύμφωνα με τη μία, του «Πρώτου Θέματος», ο πρωθυπουργός έχει υπογράψει υπερωρίες 1.071.000 ευρώ ως υπουργός Εξωτερικών για τους υπαλλήλους ευθύνης του, συμπεριλαμβανομένων των 47 του πολιτικού του γραφείου και των 7 αστυνομικών του.

Υπερωριακή αποζημίωση επίσης έχει εξασφαλίσει και ο υφυπουργός Δ. Δρούτσας για τους υπαλλήλους του πολιτικού του γραφείου, όπως και ο υφυπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης και ο Δ. Ρέππας.

Σε τέτοιες περιόδους, όπου κόβονται ο 13ος και ο 14ος μισθός των συνταξιούχων, τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων, 50 μέχρι 200 ευρώ από συντάξεις με άλλοθι το ΛΑΦΚΑ και παρακρατώνται κεφάλαια από τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, οι οποίοι τα δικαιούνται κιόλας, οι παραπάνω απλοχεριές της κυβέρνησης είναι μάλλον προκλητικές.

Οταν καλείς τους άλλους να σφίξουν το ζωνάρι, σφίγγεις πρώτα στο διπλάσιο το δικό σου. Και αυτές είναι λίγες από τις περιπτώσεις, που μπορεί να βρει κανείς με μια ματιά στα ΦΕΚ (Φύλλα Εφημερίδας Κυβερνήσεως) από την αρχή του χρόνου μέχρι σήμερα.

Ενώ λοιπόν οι πολίτες, που φαίνονται, καλούνται να αιμορραγήσουν και αυτοί που δεν φαίνονται μένουν στο απυρόβλητο ακόμα, η κυβέρνηση πιστή στην πατροπαράδοτη συνταγή του ταξίματος ξοδεύει πολύτιμο χρόνο και εργατοώρες στελεχών της για να δει πώς θα μπερδέψει τη γλώσσα της οχτώ φορές στην Εκθεση Θεσσαλονίκης, τάζοντας χωρίς να έχει να δώσει!

Οχι τάζοντας στα ψέματα. Οχι δηλαδή υποσχόμενη αυξήσεις, μπόνους, επιδόματα και λοιπές απολαβές με στόχο να κοροϊδέψει τον κόσμο. Δεν έχει, άλλωστε, περιθώριο για άλλες κοροϊδίες, το ξέρει:

Τάζοντας λιγότερες αλυσίδες, αφού μόνο αλυσίδες έχει να προσφέρει.

Θα πει ο καλόπιστος αναγνώστης: Τι έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση: Εννέα μήνες σπέρνει την καταστροφή. Να μη δώσει μια ελπίδα φως στον κόσμο;

Η ζωή έχει δείξει ότι μοναδικό φως για τον κόσμο είναι η αλήθεια. Και επειδή υπάρχει πάντοτε το φιλοσοφικό ερώτημα «τι εστίν αλήθεια», αλήθεια είναι να πεις του κόσμου ότι πολιτική σου είναι να βάλει το κεφάλι κάτω από τα σκέλια και να δουλεύει με λιγότερα λεφτά και περισσότερους φόρους, τουλάχιστον για τα επόμενα 5 (πέντε) χρόνια. Κι αυτό, θα το κάνει θέλει-δεν θέλει (εκτός αν επαναστατήσει) γιατί εσύ κι οι άλλες κυβερνήσεις διορίζατε έναν σκασμό επιδοματίες, κατασπαταλούσατε τον ιδρώτα των έντιμων φορολογουμένων σε προμήθειες, έξοδα, βρώμικες συναλλαγές και δεν δώσατα δεκαράκι για ανάπτυξη οποιουδήποτε τομέα.

Κι αφού του τα πεις αυτά έτσι, χωρίς να εξαιρέσεις και τον εαυτό σου, να ξεκινήσεις το φοροκυνηγητό των μισών Ελλήνων που κοροϊδεύουν την κοινωνία, και το κυνηγητό του κυκλώματος των δημόσιων λειτουργών που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα από όποια υπηρεσία υπηρετούν. Αυτά, με πράξεις και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Και να τα κάνεις αυτά.

Ο κόσμος, άμα του πεις ότι έχεις κάνει πατάτα και δει πως ιδρώνεις για να τη διορθώσεις, καταλαβαίνει και βάζει και πλάτη. Αν δει ότι άλλα του λες και άλλα κάνεις, ή μπερδεύεις οχτώ φορές τη γλώσσα σου στο στόμα για να του πουλήσεις φύκια για μεταξωτές κορδέλες, εξαγριώνεται περισσότερο.

Κι ακόμα δεν έχει εξαγριωθεί όσο στο μέλλον.