Tου Πασχου Μανδραβελη
Τελικά το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» έχει και λενινιστική ουρά που δεν ομολογείται. Η λογική είναι απλή: αντιθέτως με όσα πιστεύουν οι παραπλανημένοι κάτω από τα πανό του ΠΑΜΕ, νόμος δεν είναι το δίκιο κάθε εργάτη, και πολύ περισσότερο δεν είναι το δίκιο όσων δουλεύουν στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ. Νόμος είναι το δίκιο της πρωτοπορίας της εργατιάς και επειδή το ΚΚΕ εξ ορισμού είναι η πρωτοπορία της εργατικής τάξης, νόμος είναι ό,τι γουστάρουν οι γραφειοκράτες του Περισσού.
Πριν από δύο εβδομάδες (16.6.2010) έγινε μια ιστορική συνεδρίαση της Κομματικής Οργάνωσης Βάσης του «Ριζοσπάστη» και του «902». Η καθοδήγηση εξήγησε στους δημοσιογράφους ότι οι χαλεποί καιροί (δεν διευκρίνισαν αν εννοούσαν για το κόμμα ή για την οικονομία) επιβάλλουν μείωση μισθών των επαγγελματικών στελεχών. Συνεπώς και των δημοσιογράφων που εργάζονται στα ΜΜΕ της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Το κόλπο για την παράκαμψη των συλλογικών συμβάσεων είναι η «συνεισφορά» των εργαζομένων στο κόμμα. Με άλλα λόγια το ΚΚΕ τους πληρώνει κι αυτοί, προφανώς ευγνώμονες που δουλεύουν για το καλό του κομμουνισμού, επιστρέφουν μέρος της αμοιβής τους στο κόμμα. Η απόφαση ελήφθη με τον γνωστό «δημοκρατικό» τρόπο του ΚΚΕ. Επειτα από απειλές και εκβιασμούς 43 ψήφισαν υπέρ και υπήρξαν και δύο λευκά. Μετά η καθοδήγηση εξήγησε ότι θα γίνουν συνεννοήσεις με κάθε εργαζόμενο ατομικά για το ακριβές ύψος κάθε μισθού μετά τις περικοπές.
Ετσι λοιπόν έχουμε ένα κόμμα-επιχειρηματία που αντιθέτως με όσα διακηρύσσει (περί αύξησης των αποδοχών των εργαζομένων) μειώνει περαιτέρω τους μισθούς των δικών του εργαζομένων. Καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις και προχωρά στη νεοφιλελεύθερη «ατομική διαπραγμάτευση» ανά εργαζόμενο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Με το κόλπο της συνεισφοράς στο κόμμα που χειμάζεται κατήργησε τη συλλογική σύμβαση του χρόνου αδείας των εργαζομένων, αυτό που θεωρεί για τους άλλους «ιερό και απαράγραπτο δικαίωμα. Μέλη και μη μέλη του κόμματος υποχρεώνονται σε άδεια μόνο τριών εβδομάδων και τα υπόλοιπα -θέλουν δεν θέλουν οι εργαζόμενοι- γίνονται... «κόκκινα μεροκάματα»
Φυσικά διαφωνίες δεν μπορούν να υπάρξουν στα θέσφατα της καθοδήγησης και αν κάποιος διαφωνήσει δεν αξίζει να είναι μέλος της πρωτοπορίας. Τότε έρχεται η διαγραφή και η απόλυση. Οπως έγινε και στην περίπτωση του κ. Γιάννη Κωστάκη, μέλους του ΚΚΕ επί 25ετία και εργαζόμενου στον «Ριζοσπάστη» για 15 χρόνια. Γι' αυτήν την απόλυση το στέλεχος του ΚΚΕ και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, κ. Παναγιώτης Ράμμος, είχε πει: «Ο «Ριζοσπάστης» δεν είναι επιχείρηση, δεν κυνηγάει μέσω της κυκλοφορίας και της διαφήμισης να κερδίσει, είναι όλα της Κεντρικής Επιτροπής ενός συγκεκριμένου κόμματος, με εργαζόμενους που δουλεύουν επειδή ξέρουν πολύ καλά πού δουλεύουν και τον έχουν τιμήσει και τον τιμάνε, είναι εφημερίδα που δεν έχει εργαζόμενους με την κλασική έννοια του όρου». (Δ.Σ. ΕΣΗΕΑ 14.10.2008)
Στον Μεσαίωνα οι μοναχοί βάφτιζαν το κρέας ψάρι για να το καταναλώνουν. Στον εργασιακό μεσαίωνα του Περισσού βαφτίζονται οι επιχειρήσεις του ΚΚΕ «μη επιχειρήσεις». Αλλά αν κατέχεις την απόλυτη αλήθεια, στους ορισμούς θα κολλήσεις;
Κόκκινη, δηλαδή απλήρωτη δουλειά...
Το κόμμα του λαού απάντησε τελικά, διά χειλέων μάλιστα της ίδιας του της Γραμματέως, στις περικοπές μισθών κι εργασιακών δικαιωμάτων στον «Ριζοσπάστη» και στον «902». Δημοσιεύουμε το μεγαλύτερο μέρος της, μπας και καταλάβει κάποιος πώς σκέφτεται το νέο ΚΚΕ.
Ερώτηση δημοσιογράφου: Σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Καθημερινή», αναφέρει πως εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ, μέρος του μισθούς τους αναγκάζονται να το επιστρέφουν ως συνεισφορά στο κόμμα και το παρουσιάζει ως περικοπή μισθών. Αναφέρεται στο ραδιόφωνο, την εφημερίδα κ.λπ.
Αλέκα Παπαρήγα: «Α, ο κ. Αλαφούζος! Μάλιστα! Κοιτάξτε: Ο “Ριζοσπάστης” δεν είναι επιχείρηση, ο 902 δεν είναι επιχείρηση. Είναι μηχανισμοί, όργανα, πείτε το όπως θέλετε, προπαγάνδας του κόμματος... Και η σχέση, προσέξτε, με τα μέλη του κόμματος που προσλαμβάνονται σε αυτούς τους χώρους, είναι η κομματική τους δουλειά και προσφορά...
»Εμείς όταν δίναμε αυξήσεις στα μέλη του κόμματος, δεν δίναμε ποτέ αυξήσεις πάνω από αυτές που έπαιρνε ο κανονικός εργαζόμενος. Γιατί αμέσως γίνονταν ένα κίνητρο, ενδεχομένως, αντικειμενικά η δουλειά στο ΚΚΕ, στον “Ριζοσπάστη” και στον “902”. Δηλαδή δεν δίναμε αυτά που διεκδικούσαμε, όταν λέγαμε 1.400 ευρώ ας πούμε. Μιλάω για τα μέλη του κόμματος. Ή τις αυξήσεις που κάναμε, βεβαίως κοιτάμε να δώσουμε με βάση τις συμβάσεις, δεν το συζητάμε, γιατί και οι συμβάσεις είναι χαμηλές, σιγά τα μεγάλα ποσά των συμβάσεων. Αλλά κι όταν δίναμε αυξήσεις και στα στελέχη του κόμματος που δεν μπορούν να δουλέψουν επαγγελματικά, δίναμε 2%, 3%, ανάλογα. Γιατί δημιουργείται ένα κίνητρο ότι εγώ που είμαι στο ΚΚΕ είμαι κάτι άλλο. Και αν θέλεις μετά, χωρίς να το καταλάβεις, διαμορφώνεις και μια άλλη σχέση. Δεν θέλουμε δηλαδή, όποιος, ταυτίζεται και η επαγγελματική του απασχόληση με το κόμμα να θεωρηθεί ένα ιδιαίτερο κίνητρο.
»Αυτό λοιπόν έχει πάρα πολλές μορφές που παίρνει. Εχει μορφές κόκκινων μεροκάματων. Ας πούμε σε οικονομικές εξορμήσεις για το κτίριο του κόμματος, έχουν δοθεί κόκκινα μεροκάματα, δηλαδή δεν έπαιρναν τα μεροκάματά τους. Δόθηκαν κι από όσους δούλευαν έξω από το κόμμα...
»Ας πούμε ήδη εμείς έχουμε αποφασίσει στην τελευταία συνεδρίαση της Κ.Ε. μηδενικές αυξήσεις στα στελέχη του κόμματος. Οταν υπάρχει κρίση οικονομική επηρεάζει και τα έσοδα του κόμματος. Αλλά δεν την προκαλέσαμε εμείς την κρίση, εμείς αντιπαλεύουμε την καπιταλιστική κρίση. Μηδενικές αυξήσεις, γιατί δεν μπορεί ο κόσμος να έχει και ονομαστική μείωση μισθών και τα στελέχη του ΚΚΕ να πάρουν ας πούμε 10%, ακόμη κι όταν δεν είναι ταμειακό το ζήτημα. Είναι θέμα αρχής... Εμείς όμως δεν είμαστε επιχειρηματίες, καπιταλιστές. Και όταν υποφέρει ο λαός θα υποφέρουν και τα στελέχη του ΚΚΕ και τα μέλη που δουλεύουν στο κόμμα. Θα υποφέρουμε κι εμείς. Πού είμαστε εμείς σε άλλο πεδίο ζούμε;»
Οπότε αυτό που πρέπει να συμπεράνουμε είναι ότι στην κομμουνιστική κοινωνία που επαγγέλλεται η κ. Παπαρήγα και στην οποία αναγκαστικά όλοι θα είμαστε μέλη του κόμματος τα μισά μας μεροκάματα θα είναι «κόκκινα», δηλαδή απλήρωτα, οι μισθοί χαμηλοί και δεν θα μπορούμε να λέμε και τίποτε. Δεν είναι εφιάλτης;
Το κόμμα του λαού απάντησε τελικά, διά χειλέων μάλιστα της ίδιας του της Γραμματέως, στις περικοπές μισθών κι εργασιακών δικαιωμάτων στον «Ριζοσπάστη» και στον «902». Δημοσιεύουμε το μεγαλύτερο μέρος της, μπας και καταλάβει κάποιος πώς σκέφτεται το νέο ΚΚΕ.
Ερώτηση δημοσιογράφου: Σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Καθημερινή», αναφέρει πως εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ, μέρος του μισθούς τους αναγκάζονται να το επιστρέφουν ως συνεισφορά στο κόμμα και το παρουσιάζει ως περικοπή μισθών. Αναφέρεται στο ραδιόφωνο, την εφημερίδα κ.λπ.
Αλέκα Παπαρήγα: «Α, ο κ. Αλαφούζος! Μάλιστα! Κοιτάξτε: Ο “Ριζοσπάστης” δεν είναι επιχείρηση, ο 902 δεν είναι επιχείρηση. Είναι μηχανισμοί, όργανα, πείτε το όπως θέλετε, προπαγάνδας του κόμματος... Και η σχέση, προσέξτε, με τα μέλη του κόμματος που προσλαμβάνονται σε αυτούς τους χώρους, είναι η κομματική τους δουλειά και προσφορά...
»Εμείς όταν δίναμε αυξήσεις στα μέλη του κόμματος, δεν δίναμε ποτέ αυξήσεις πάνω από αυτές που έπαιρνε ο κανονικός εργαζόμενος. Γιατί αμέσως γίνονταν ένα κίνητρο, ενδεχομένως, αντικειμενικά η δουλειά στο ΚΚΕ, στον “Ριζοσπάστη” και στον “902”. Δηλαδή δεν δίναμε αυτά που διεκδικούσαμε, όταν λέγαμε 1.400 ευρώ ας πούμε. Μιλάω για τα μέλη του κόμματος. Ή τις αυξήσεις που κάναμε, βεβαίως κοιτάμε να δώσουμε με βάση τις συμβάσεις, δεν το συζητάμε, γιατί και οι συμβάσεις είναι χαμηλές, σιγά τα μεγάλα ποσά των συμβάσεων. Αλλά κι όταν δίναμε αυξήσεις και στα στελέχη του κόμματος που δεν μπορούν να δουλέψουν επαγγελματικά, δίναμε 2%, 3%, ανάλογα. Γιατί δημιουργείται ένα κίνητρο ότι εγώ που είμαι στο ΚΚΕ είμαι κάτι άλλο. Και αν θέλεις μετά, χωρίς να το καταλάβεις, διαμορφώνεις και μια άλλη σχέση. Δεν θέλουμε δηλαδή, όποιος, ταυτίζεται και η επαγγελματική του απασχόληση με το κόμμα να θεωρηθεί ένα ιδιαίτερο κίνητρο.
»Αυτό λοιπόν έχει πάρα πολλές μορφές που παίρνει. Εχει μορφές κόκκινων μεροκάματων. Ας πούμε σε οικονομικές εξορμήσεις για το κτίριο του κόμματος, έχουν δοθεί κόκκινα μεροκάματα, δηλαδή δεν έπαιρναν τα μεροκάματά τους. Δόθηκαν κι από όσους δούλευαν έξω από το κόμμα...
»Ας πούμε ήδη εμείς έχουμε αποφασίσει στην τελευταία συνεδρίαση της Κ.Ε. μηδενικές αυξήσεις στα στελέχη του κόμματος. Οταν υπάρχει κρίση οικονομική επηρεάζει και τα έσοδα του κόμματος. Αλλά δεν την προκαλέσαμε εμείς την κρίση, εμείς αντιπαλεύουμε την καπιταλιστική κρίση. Μηδενικές αυξήσεις, γιατί δεν μπορεί ο κόσμος να έχει και ονομαστική μείωση μισθών και τα στελέχη του ΚΚΕ να πάρουν ας πούμε 10%, ακόμη κι όταν δεν είναι ταμειακό το ζήτημα. Είναι θέμα αρχής... Εμείς όμως δεν είμαστε επιχειρηματίες, καπιταλιστές. Και όταν υποφέρει ο λαός θα υποφέρουν και τα στελέχη του ΚΚΕ και τα μέλη που δουλεύουν στο κόμμα. Θα υποφέρουμε κι εμείς. Πού είμαστε εμείς σε άλλο πεδίο ζούμε;»
Οπότε αυτό που πρέπει να συμπεράνουμε είναι ότι στην κομμουνιστική κοινωνία που επαγγέλλεται η κ. Παπαρήγα και στην οποία αναγκαστικά όλοι θα είμαστε μέλη του κόμματος τα μισά μας μεροκάματα θα είναι «κόκκινα», δηλαδή απλήρωτα, οι μισθοί χαμηλοί και δεν θα μπορούμε να λέμε και τίποτε. Δεν είναι εφιάλτης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου