Για να µην ξαναγράψει...

Του Γιωργου Αγγελόπουλου

Ο Μιχαήλ Μπεκέτοφ είχε προειδοποιηθεί, αλλά δεν σταµάτησε να γράφει. Για περίεργες συµφωνίες αγοραπωλησίας γης. Για παράνοµα δάνεια. Για προµήθειες κάτω από το τραπέζι.

Την άνοιξη του 2008 ζήτησε την παραίτηση του δηµοτικού συµβουλίου. Τον κτύπησαν έξω από το σπίτι του, του έσπασαν τα δάκτυλα και τον άφησαν να αιµορραγεί στο χιόνι. Οι δράστες ήθελαν να είναι σίγουροι ότι δεν θα ξαναγράψει τίποτα. Πράγµατι, οι γιατροί προχώρησαν στον ακρωτηριασµό των δακτύλων του και ενός ποδιού. Σήµερα, ο Μπεκέτοφ κυκλοφορεί µε αναπηρικό καροτσάκι και το σοκ που έχει υποστεί είναι τόσο µεγάλο ώστε δεν µπορεί να αρθρώσει µια φράση.

Η Αστυνοµία υποσχέθηκε ότι θα ερευνήσει το θέµα, αλλά δεν έκανε τον κόπο να µιλήσει καν µε τους γείτονες, ενώ και οι πληροφορίες για κάποιους πολιτικούς που ήταν δυσαρεστηµένοι µε τον Μπεκέτοφ χαρακτηρίστηκαν «ανεπιβεβαίωτες». Μέχρι σήµερα δεν έχει γίνει καµιά σύλληψη. Και όχι µόνο αυτό. Η κακοποίηση του δηµοσιογράφου έδωσε το σύνθηµα για µία σειρά επιθέσεων εναντίον δηµοσιογράφων, ακτιβιστών και στελεχών της αντιπολίτευσης σε όλη την περιοχή γύρω από τη Μόσχα. Ενας δηµοσιογράφος ξυλοκοπήθηκε µπροστά στο σπίτι του και οι δράστες πήραν µόνο αντίγραφα των άρθρων του. Τοπικοί αξιωµατούχοι ισχυρίστηκαν ότι ήταν πιωµένος και έπεσε. Ενας άλλος δηµοσιογράφος κακοποιήθηκε από αστυνοµικούς µε πολιτικά ύστερα από µια διαδήλωση. Η Αστυνοµία είπε ότι ο δηµοσιογράφος τραυµατίστηκε όταν τον έσπρωξε το πλήθος.

Η κουλτούρα της ατιµωρησίας στη Ρωσία είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγµα της ανικανότητας της χώρας να θεσπίσει πραγµατικούς νόµους στις δύο δεκαετίες µετά την πτώση της ΕΣΣΔ. Ο πρόεδρος Μεντβέντεφ έχει καταγγείλει τον «νοµικό µηδενισµό» της χώρας. Επί των ηµερών του, όµως, ο µηδενισµός αυτός έχει επιµείνει. Ο Μπόρις Γκροµόφ, κυβερνήτης της περιοχής της Μόσχας, διοικούσε την 40ή Στρατιά κατά τη διάρκεια του σοβιετικού πολέµου στο Αφγανιστάν. Οταν ο Πούτιν τον διόρισε σε αυτή τη θέση, στελέχωσε τις υπηρεσίες µε βετεράνους εκείνου του πολέµου. Σε αυτούς ανήκει και ο δήµαρχος του Χίµκι, ο Βλαντίµιρ Στρελτσένκο.

Ο Μπεκέτοφ δεν τρέφει καµιά εκτίµηση γι αυτούς τους ανθρώπους. Πρώην αξιωµατικός στους αλεξιπτωτιστές, στράφηκε στη συνέχεια στη δηµοσιογραφία δουλεύοντας ως πολεµικός ανταποκριτής στο Αφγανιστάν και την Τσετσενία. Το 2006 ίδρυσε την εφηµερίδα «Χιµκίνσκαγια Πράβντα» («Η αλήθεια του Χίµκι») και έγραφε άρθρα για τη διαφθορά. Την εφηµερίδα τη χρηµατοδοτούσε ο ίδιος και η κυκλοφορία της δεν ξεπερνούσε τα 10.000 φύλλα. Είχε όµως µεγάλη απήχηση στο Χίµκι και τις γύρω πόλεις. Η απήχηση έγινε ακόµη µεγαλύτερη όταν ο Μπεκέτοφ καταπιάστηκε µε δύο θέµατα: την κατεδάφιση ενός µνηµείου που περιείχε τα λείψανα σοβιετικών πιλότων και την κατασκευή ενός αυτοκινητόδροµου µέσα από ένα παρθένο δάσος της περιοχής. Είχε πια περάσει τα όρια.

πηγη ΤΑ ΝΕΑ