Χαιρετισμούς στον Ηφαιστο

Του ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ

Είμαι Ελλην το καυχιέμαι, είμαι και αισιόδοξος. Βυθιζόμαστε κι ακόμη δεν μάθαμε πού ακριβώς βυθιζόμαστε. Σε έλος; Σε θάλασσα; Σε πισίνα; Στο πηγάδι σαν τη Γερακίνα;

Τέλος πάντων, ό,τι κι αν είναι αυτό θα το μάθουμε σύντομα κι ευτυχώς να λέμε που είναι καλοκαίρι, κι έτσι ακόμη και οι τρομοκρατημένοι με το νερό δεν θα κακοπάθουν. Θα σωθούμε. Θα φάμε όσπρια, θα φάμε χόρτα, θα φάμε «φρούτα της θάλασσας», όπως λένε και οι Ιταλοί, θα φάμε τα λυσσακά μας, θα φάμε το δάνειο, θα φάμε σκ... ΑΛΛΑ θα επιζήσουμε των πρωτεϊνούχων ελαττωμάτων μας.

Αρκεί... να καλλιεργήσουμε το ηφαιστειακό πνεύμα που τόσο μας απασχόλησε μετά το Πάσχα. Η καλή αρχή έγινε από την Ισλανδία. Τα ηφαίστεια, λοιπόν, πρέπει να ξυπνούν για να μας επαναφέρουν στις σωστές ανθρώπινες διαστάσεις μας. Αυτές που ξεχάσαμε εντελώς. Ενώ μια έκρηξη, εκτός που ανάβει τα αίματα, δημιουργεί και εντάσεις επαγωγικές. Κάτι παραπάνω γνώριζαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας που συμπαθούσαν τον γλυκύτατο δουλευταρά Ηφαιστο. Θεός της φωτιάς, θετικός, με μια μικρή αναπηρία στο ποδαράκι, αλλά και θαυμάσιος εραστής.

Μπορούμε να πούμε, αντίστοιχος των λεβέντηδων που υπαινίσσεται ο διαχρονικός στίχος του Λευτέρη Παπαδόπουλου «Χαρά στα κοριτσόπουλα που 'χουν κι αγκαλιάζουν τη φωτιά...» Αλλωστε είναι γνωστό πως η θεά Αφροδίτη τιμούσε δεόντως τα σιδερένια προσόντα του Ηφαίστου...

Αυτά, αγαπητοί αναγνώστες, δεν πρέπει ποτέ να τα λησμονούμε τούτες τις δύσκολες στιγμές που δορυφόροι, ελικόπτερα, γυπαετοί και γεράκια ντετέκτιβ ελέγχουν τα εύρωστα οικονομικά προάστια και νησιά για να εντοπίσουν αμαρτωλές πισίνες. Ακόμη και στην Τήνο, που πολλοί επιτήδειοι τα 'χουν κάνει πλακάκια με την πολλαπλά «θαυματουργή» Μεγαλόχαρη, οι δορυφόροι είναι, λέει, προθυμότατοι να αποκαλύψουν έστω κι ένα ταπεινό τζακούζι. Φυσικά δεν είναι λίγοι εκείνοι που μετατρέπουν τις πισίνες τους σε πυρηνικά καταφύγια, σε κενοτάφια κατεστραμμένων λαμογιών, σε ζαρντινιέρες με γνήσιο οικολογικό έρεισμα ή σε οικογενειακούς τάφους (ευρείας αποδοχής). Η συνέχεια... μετά το καλοκαίρι, όταν πια θα έχουν εξακριβωθεί οι πισίνες, οι πισινοί και οι κατέχοντες... πισινή.

Πέρα τώρα από τη διάσημη φρίκη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι αισιόδοξοι (μεταξύ τους κι εγώ ως επαγγελματίας αιθεροβάμων) ελπίζουν πως ο Νεοέλλην διαθέτει κάτι από τη νευρώδη φιλοτιμία του Ηφαίστου (Ο ναός του Ηφαίστου στο Θησείο σάς περιμένει για σπονδές κι αν θέλετε μπορείτε να ανακουφιστείτε στο πέριξ αυτού αλσύλλιο ΑΦΟΥ οι τουαλέτες είναι πλέον ΑΓΝΩΣΤΟ είδος) και καταλαβαίνουν πως ήρθε ο καιρός να θυμηθεί μερικές ελληνικές αρετές και... συγκυρίες, όπως:

1) Τον ασβέστη για απολύμανση, καθαριότητα και κάψιμο εχθρών.

2) Τον βασιλικό για ξεβρώμισμα κι όχι απαραίτητα για «pesto».

3) Το τεφτέρι του αθάνατου μπακάλη, που μοσκοβολούσε παστουρμά, μαγειρικό λίπος και ελιά.

4) Την Γκεστάπο και πώς ξεγλιστρούσαν από τα πλοκάμια της.

5) Τους πήλινους κουμπαράδες που, ασχέτως αν έκαναν ομοιοκαταληξία με τους «κωλομπαράδες», έδιναν χαρά σε όλους.

6) Τη «Δίκη των Εξι», που έπρεπε να ήταν πολύ περισσότεροι και πιο... επιφανείς, αν πιάσατε το νόημα. (Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.)

7) Τη βοϊδόπουτσα, όργανο πολλαπλά χρήσιμο για σωφρονισμό και παραδειγματική εφαρμογή της δικαιοσύνης (κατ' οίκον ή και... ευρύτερα).

8) Το «υγρόν πυρ» των βυζαντινών για ασύδοτες κοινωνικές και πολιτικές ομάδες.

9) Την υποχρεωτική παρακολούθηση θεατρικής παράστασης με έργα (μεγαλόπνοα) της Σάρας Κέιν σε σκηνοθεσία Σκοπιανού σκηνοθέτη σε όσους έχουν ενστάσεις για τα παραπάνω κι άλλα πολλά που μου διαφεύγουν.

Το θράσος πάντως των Ευρωπαίων και μέχρι πρότινος συντρόφων μας έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε να μας προκαλούν με συμβουλές ξεπουλήματος. Μάλιστα μας συστήνουν, τάχα φιλικά, και επενδυτές που ενδιαφέρονται άμεσα, όπως έναν Κολομβιανό μεγιστάνα της κόκας που θέλει να αγοράσει το Ψυχικό μαζί με τους κατοίκους του. Το χειρότερο όμως είναι πως παρουσιάστηκαν τριζάπλουτοι Ρώσοι που ονειρεύονται να αγοράσουν την Κρήτη με βασικό όρο ν' αλλάξουν ΟΛΑ τα επίθετα. Δηλαδή οι καταλήξεις από -άκης, να γίνουν σε -οφ... Φαντάζεστε τον Μητσοτάκη να λέγεται Μητσοτάκοφ ή Μητσοτόφσκι ή τον Παπαδάκη να τον φωνάζουν Παπαδάκοφ;

Το θέμα βέβαια δεν έφτασε στις τελικές υπογραφές, όμως ΟΛΑ παίζονται. Συστήνω λοιπόν ψυχραιμία και τακτική αγχολυτική παρακολούθηση της αγαπημένης τουρκικής σειράς στο Μακεδονία TV «Χίλιες και μία νύχτες», όπου δύο βρωμοθήλυκα αρχιτεκτόνισσες καταστρέφουν δυο αγνούς τεχνοκράτες με περιτομή και βεβαρημένο οικογενειακό παρελθόν. Αυτά και εις άλλα με υγεία...