«Στρώσε το στρώμα σου για τρεις»

ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ

Ζώντας στη Γαλλία, όποτε άκουγα τα ονόματα του Κλοντ-Λεβί Στρος (του πατέρα της σύγχρονης εθνολογίας) και του Ντομινίκ Στρος-Καν, στον νου μου ερχόταν το τραγούδι «στρώσε το στρώμα σου για δυο».  Ενα βράδυ, δειπνώντας με τον Στρος-Καν και τη διάσημη σύζυγό του Αν Σινκλέρ, του το είπα. Και ω, της έκπληξης, ήξερε το τραγούδι. Δυστυχώς, ο οικοδεσπότης της βραδιάς και φίλος μου, εκπρόσωπος της χώρας μας στον ΟΟΣΑ, ο Δημήτρης Γερμίδης, δεν ζει πια. Φίλος και στενός συνεργάτης του Στρος-Καν, στο δικηγορικό γραφείο του τελευταίου, σήμερα κάτι θα έκανε.

Τώρα που το ΔΝΤ μπήκε για τα καλά στη ζωή μας, συμβαίνει και με τους Οργανισμούς ό,τι καμιά φορά και με τους ανθρώπους: αλλάζουν.

Αλλος ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που έφυγε ως «Τριανταφυλλίδης» το '63 και άλλος αυτός που μας επέστρεψε από το Παρίσι το '74. Και το ΔΝΤ ήταν διαφορετικό πριν πάρει το τιμόνι του ο Στρος-Καν απ' ό,τι είναι σήμερα. Πλαισιωμένος από δύο Ευρωπαίους, τον Γάλλο Ολιβιέ Μπλανσάρ και τον Πολωνό Μάρεκ Μπέλκα, ο Στρος-Καν μετάλλαξε το ΔΝΤ από στιλέτο των ΗΠΑ, σε στιλέτο πάντα, αλλά ευρωπαϊκό.

Υπάρχει, θα αναρωτηθεί κανείς, διαφορά; Υπάρχει. Το μανιάτικο μαχαίρι διαφέρει απ' το γιαννιώτικο. Και τα δύο κόβουν, αλλά το ένα θανατώνει, το άλλο τραυματίζει. Και το τραύμα μπορεί να επουλωθεί, αλλά όποιος φεύγει απ' τη ζωή δεν επιστρέφει.

Πρέπει να έχει ζήσει κανείς στις ΗΠΑ, με τη λοβοτομή που επέφερε ο μακαρθισμός στους πολίτες της, για να καταλάβει ότι αριστερός θεωρείται όποιος δεν ανήκει στους ρεπουμπλικάνους ή τους δημοκρατικούς. Ο Στρος-Καν θα συγκαταλεγόταν στους «κομμουνιστές» αν υπήρχε ακόμα η ΕΣΣΔ. Τώρα θεωρείται «σοσιαλιστής», μια έννοια ανύπαρκτη στο πολιτικό λεξιλόγιο των ΗΠΑ -αφού socialize, socialization σημαίνει, για τους ημιμαθείς του κράτους της Ημαθίας, συνάπτω κοινωνικές σχέσεις, είμαι κοσμικός.

Χαϊδεμένο παιδί, ως υπουργός Οικονομικών, του πρώην τροτσκιστή πρωθυπουργού Λιονέλ Ζοσπέν, ο Στρος-Καν θα είχε συμπεριληφθεί στη λίστα των «ανεπιθύμητων» στις ΗΠΑ αν το Νομισματικό Ταμείο δεν ήταν διεθνές, όπως ο ΟΗΕ, αν ο ίδιος δεν ήταν εβραϊκής καταγωγής -πράγμα που μετράει στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της αμερικ(λ)άνικης οικονομίας-, αν δεν γινόταν πρόεδρος ο Ομπάμα και αν όλες οι δημοσκοπήσεις δεν τον «βγάζαν» επικρατέστερο του Σαρκοζί για το προεδρικό αξίωμα στη Γαλλία, το 2012.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι το ΔΝΤ δεν είναι πια το ίδιο με εκείνο του 2001 που έκανε την Αργεντινή και άλλες θνήσκουσες οικονομίες να «τινάξουν τα πέταλα» μια ώρα αρχύτερα... Οπως σωστά επισημαίνει ο Θοδωρής Πελαγίδης, καθηγητής Οικονομικών του Παν/μίου Πειραιώς, στην «Κυριακάτικη» της 25/4/10: «Η τεχνογνωσία από το ΔΝΤ θα μπορούσε να μας βοηθήσει να ενσωματώσουμε σε όλες τις λειτουργίες του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα αλλαγές και θεσμούς αποδοτικότητας».

Η τάση στην πατρίδα μας της «δαιμονοποίησης», ίδιο ισχυρής και με το αντίθετό της, είναι γνωστή. Οταν όμως το ΔΝΤ μάς δανείζει με το μισό επιτόκιο της «Γερμανικής Ευρωπαϊκής Ενωσης», γιατί δαιμονοποιούμε αυτό και όχι την πρώην Ανατολικογερμανίδα, και ουδέποτε ταλαιπωρηθείσα από το καθεστώς του Ούλμπιχτ ή της Στάζι, κυρία Μέρκελ;

Αλλά ας αφήσουμε τους «βαρβάρους» που -δεδομένης της συγκυρίας- μπορούν να θεωρηθούν και ως «μια κάποια λύση». Ας έρθουμε στα καθ' ημάς. Ο κόσμος ζητά, μέσω των βουλευτών του, γι' αυτούς που μας έφεραν στα πρόθυρα της πτώχευσης να μπει «έστω και ένας φυλακή».

Το «έστω και ένας» είναι πολυσήμαντο. Ο κόσμος ζητά μια συμβολική έστω τιμωρία. Ζητά να πληρώσουν και οι κατέχοντες. Ευτυχώς, επέστρεψε η φορολογία της εκκλησιαστικής περιουσίας που είχε καταργηθεί επί μητσοτακισμού... Αρχισε και η καταγραφή με αεροφωτογραφίες «πισινών» και σκαφών αναψυχής. Ο κόσμος που πληρώνει τα σπασμένα απαιτεί να μπουν στο στόχαστρο του ΣΔΟΕ οι off-shore εταιρείες. Διότι πιστεύει, αυτός ο κόσμος του καθημερινού μόχθου, ότι «ό,τι μπορεί να μοιάζει νόμιμο δεν είναι κατ' ανάγκην και ηθικό».

Από τα «διαδικτυακά τραπεζικά νέα» πληροφορούμαι ότι στις 15 Μαΐου ε.ε. θα ψηφιστεί ο νόμος που θα απαλλάσσει τους δανειολήπτες από τα χρέη τους στις τράπεζες του Δημοσίου, εφόσον αυτοί καταβάλλουν το 10% του οφειλόμενου ποσού, ατάκα κι επί τόπου... (Αμποτε! Θα ευγνωμονούμε τον Γιώργο εσαεί, όπως οι αγρότες ακόμα ευγνωμονούν τον άλλον Γιώργο που τους χάρισε τα χρέη).

Στο μεταξύ δεν έχουμε καμία αντίρρηση οι επιθεωρητές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ να έρχονται να μας ελέγχουν και να μας αξιολογούν, αφού μπαίνουμε πια και στα ΑΕΙ-ΤΕΙ ακόμα κι αν γράψουμε κάτω από τη βάση τού 10.

ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ