Tης Ριτσας Μασουρα
Κοινωνίες σε απόγνωση! Δίχως δίχτυ ασφαλείας, δίχως συνεκτικούς κρίκους επικοινωνίας, δίχως αλληλεπίδραση και αλληλεγγύη, δίχως κραυγαλέα ελπίδα. Ο χρόνος ξεσκεπάζει με βιασύνη τις προσεκτικά καλυμμένες πληγές τους και μαζί αφήνει μετέωρες τις αντοχές. Η εικόνα μιας ζωής επιφανειακά απρόσκοπτης, αμέριμνης και ευδαιμονούσας καταπίπτει, καθώς εκλείπουν οι πεπειραμένοι στον αποπροσανατολισμό συνήγοροι υπεράσπισης.
Οι τελευταίες εκδηλώσεις μιας σκληρής, ανελέητης και τυφλής βίας σε γειτονιές της Αθήνας, με αποκορύφωμα την τραγικότητα των συμβάντων στα Πατήσια, υπενθυμίζουν ξανά και ξανά ότι η εποχή της «αθωότητας» τελείωσε. Η υποτυπώδης αίσθηση ασφάλειας, που η αθηναϊκή κοινωνία νόμιζε ότι απολάμβανε, έχει αντικατασταθεί από το καθηλωτικό συναίσθημα του φόβου.
Αν κάποιος φορτωνόταν μια κρυφή κάμερα και επιχειρούσε να βιντεοσκοπήσει τον πεζό Αθηναίο, στο κέντρο της πόλης, θα διαπίστωνε πως επιταχύνει τον βηματισμό του και πως βιάζεται να απομακρυνθεί από τις γειτονιές-γκέτο, για να καταλήξει, όμως, πού; Στη δική του υποβαθμισμένη γειτονιά. Εκεί όπου το έγκλημα έχει ανακαλύψει πρόσφορο έδαφος για να αναδείξει τα χειρότερα χαρακτηριστικά του και να διαπομπεύσει ανθρώπινες συνειδήσεις.
Πριν από χρόνια, η εγκληματικότητα εστίαζε στις τράπεζες. Τότε, αν θυμάμαι καλά, οι ληστείες σε βάρος τραπεζών προκαλούσαν σε ορισμένους Ελληνες ένα είδος αρρωστημένης ικανοποίησης. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τον ληστή με τις γλαδιόλες και τον μύθο που έστησε γύρω του. Θα θυμούνται, βεβαίως, και μερικούς εγκληματίες του γλυκού νερού που αυτοπαγιδεύτηκαν σε ψήγματα δονκιχωτισμού.
Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του εγκλήματος, όμως, άλλαξαν. Σήμερα θυμίζουν σκληρό «φαρ ουέστ» και το όπλο εκπυρσοκροτεί σε κλάσματα δευτερολέπτου, τι κι αν ουρλιάζει παραδίπλα η σειρήνα του περιπολικού. Το νέο εγκληματικό στυλ απαιτεί από τον Ελληνα να συμβιβαστεί, να κρυφτεί, να υποταχθεί στην ισχύ του όπλου. Ανθρωπάκι τον θέλει, αφημένο στο έλεος των συμμοριών και των τρομοκρατών, χωρίς η κατά τα λοιπά ευνομούμενη κοινωνία να προτείνει έστω και προσωρινή ανακουφιστική λύση.
Οι εγκληματολόγοι υποστηρίζουν ότι το έγκλημα κάποιους εξυπηρετεί. Είναι λειτουργικό και εξυπηρετεί την κοινωνία. Μέσα από τις αντιφάσεις οι πολίτες διεκδικούν μερίδιο στην τρέχουσα πραγματικότητα. Οι κοινωνιολόγοι διατείνονται ότι η βία και η εγκληματικότητα είναι αποτέλεσμα των αδικιών που συντελούνται σε βάρος των φτωχών που εξωθούνται στο έγκλημα. Η ανέχεια καθορίζει τις εξελίξεις, λένε τα αριστερά κόμματα και ποιος μπορεί να αρθρώσει διαφορετικό λόγο.
Ομως, δεν υπάρχουν ακινητοποιημένες στον τοίχο κοινωνίες. Μια από τις συνταγματικά κατοχυρωμένες υποχρεώσεις του κράτους είναι να επωμίζεται την ασφάλεια του πολίτη, άρα και της κοινωνίας, εκπαιδεύοντας σωστά την αστυνομία. Η σημερινή διάχυση του φόβου αγγίζει τους νέους και αποδιοργανώνει τους ανήμπορους ηλικιωμένους, γι’ αυτό και η κυκλωτική της πορεία πρέπει να διακοπεί. Τα έτοιμα σχήματα τελείωσαν. Απαιτούνται κοινωνικές ανατροπές, ώστε να μην υπάρξει ζωτικός χώρος στο κέντρο του γηπέδου για τον εγκληματία και τον δυνάμει εγκληματία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου