Το φως ιλαρόν από νέους μας

Toυ Σταμου Zουλα

Γιορτάσιμη μέρα η σημερινή. Αναστάσιμη. Ολοι προσπαθούμε να αποδιώξουμε τη ζοφερή καθημερινότητα και να αναζητήσουμε πηγές ελπίδας και αισιοδοξίας. Η στήλη και ο υπογράφων κάθε άλλο παρά εξαιρούνται από το πνεύμα ευφροσύνης. Ας σταθούμε, λοιπόν, σε μερικά περιστατικά, υποβαθμισμένα από την αγχώδη επικαιρότητα, αλλά εξαιρετικά ευοίωνα.

Η Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών πρώτευσε σε διεθνή διαγωνισμό εικονικής δίκης, με βάση το ρωμαϊκό δίκαιο, η δε φοιτήτριά του Αρτεμησία Παπαδάκη απέσπασε τη διάκριση του καλύτερου ρήτορα, μεταξύ των υποψηφίων. Στον διαγωνισμό μετείχαν, εκτός της Νομικής Αθηνών, τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Κέμπριτζ, του Τρίερ, της Τυβίγγης, της Λιέγης, της Βιέννης και του ιταλικού Φρεντερίκο ΙΙ. Ηταν μια νίκη των παιδιών μας μεγάλη και ξεκάθαρη, αφού η επιτροπή των κριτών απαρτιζόταν από καθηγητές όλων των διαγωνισθέντων πανεπιστημίων.

Επίσης, πριν από έναν χρόνο ο Βολιώτης φοιτητής του Τμήματος Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Σακελλάρης απέσπασε το χρυσό μετάλλιο στον παγκόσμιο μαθηματικό διαγωνισμό, που πραγματοποιήθηκε στη Βουδαπέστη. Ας σημειωθεί δε ότι στους συγκεκριμένους διεθνείς διαγωνισμούς τα παιδιά μας, φοιτητές και μαθητές, βρίσκονται σχεδόν κάθε χρόνο μεταξύ των διακριθέντων. Θα μπορούσαν να προστεθούν και πλείστες άλλες περιπτώσεις νέων μας, που διακρίνονται διεθνώς σε πνευματικά, καλλιτεχνικά, επιστημονικά κ. ά. πεδία.

Φυσικά οι διακρίσεις αυτές δεν αποτελούν την κορυφή μιας μεγάλης και στέρεας πυραμίδας. Η ελληνική Παιδεία παραμένει οικτρά υποβαθμισμένη και τα πανεπιστήμιά μας κάθε άλλο παρά μπορούν να υπερηφανεύονται για τις θέσεις που κατέχουν στην κατάταξή τους μεταξύ των ΑΕΙ των προηγμένων χωρών. Συνεπώς οι νίκες αυτές είναι κατά κανόνα προσωπικές και αυτοδημιούργητες.

Ας σημειωθεί ότι ο παγκόσμιος πρωταθλητής των μαθηματικών Γιώργος Σακελλάρης ενδιαφέρθηκε μόνος του να μάθει για τον συγκεκριμένο διαγωνισμό και ο ίδιος έκανε τα απαραίτητα διαβήματα, προκειμένου να μετάσχει. Εξίσου ενδεικτικό είναι πως οι περισσότεροι από τους διακρινόμενους νέους μας δεν προέρχονται από «ακριβά» ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, αλλά από δημόσια σχολεία και -σε μεγάλο ποσοστό- από την περιφέρεια.

Οι «πρωτιές» αυτές καταδεικνύουν επίσης ότι, σε αντίθεση με την «εύκολη» εικόνα της γενικής απαξιώσεως του εκπαιδευτικού μας προσωπικού, εξακολουθεί να υπάρχει στην Παιδεία μια σημαντική μερίδα πεφωτισμένων δασκάλων. (Η οποία σαφώς δεν «εκπροσωπείται» από ΟΛΜΕ, ΠΟΣΔΕΠ και λοιπές συνδικαλιστικές οργανώσεις.)

Εκτός της χαράς που μας προσφέρουν οι νέοι μας αυτοί, ασφαλώς πρέπει να θαυμάζουμε το θάρρος και την αυτοπεποίθησή τους. Την αγωνιστικότητα και την αισιοδοξία, με την οποία αμιλλώνται στη διεθνή κονίστρα. Πολύ περισσότερο διότι εμείς -κυρίως ως πολιτεία- όχι μόνον αποδειχθήκαμε ανίκανοι να τους παράσχουμε τα αναγκαία εφόδια, αλλά, επιπροσθέτως, τους καταστήσαμε συμμέτοχους των δικών μας μεγάλων προβλημάτων. Και μάλιστα τα κληροδοτούμε στα παιδιά μας, υποθηκεύοντας οικονομικά και το μέλλον τους.

Δεν είναι θαυμάσιο, λοιπόν, πως πολλοί από τους νέους αυτούς, αντί της κατήφειας και της αποκαρδίωσης που εμείς τους μεταδίδουμε, αντιδρούν με απαράμιλλη τόλμη και μαχητικότητα; Οτι επιδιώκουν μια διεθνή καταξίωση, αν όχι και πρωτοπορία; Δεν είναι καθόλου σύνηθες οι μεγάλοι να αντλούμε εγκαρδίωση και αισιοδοξία από τους νεώτερους.

Ομως, σήμερα, το φως ιλαρόν για την επόμενη μέρα της πατρίδας μας μόνον από αυτούς μπορούμε να το ακούσουμε.

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ