Μαυραγορίτες

Γράφει ο NΑΣΟΣ ΧΑΤΖΗΤΣΑΚΟΣ

Ορισμένες φορές η πραγματικότητα μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και το πιο «αρρωστημένο» σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Στην προκειμένη (με την εγχώρια κρίση να μετεξελίσσεται σε ύφεση με χρονικό ορίζοντα 15 ετών) τα επικρατέστερα σενάρια για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό διαμορφώνουν ένα «αποκρουστικό αύριο», τουλάχιστον για δύο γενεές εργαζομένων, σε μια χώρα όπου τα πάντα θα ξεπουλιούνται όσο όσο.

ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ τριαντάρηδες και σαραντάρηδες, αλλά ακόμη και οι πενηντάρηδες -εάν η Κομισιόν και το ΔΝΤ εμμείνουν στις πιέσεις τους- θα κληθούν να περάσουν την υπόλοιπη ζωής τους σε συνθήκες περασμένων δεκαετιών. Θα αναγκαστούν με βάση τις αποφάσεις των διεθνών φορέων να ζήσουν -στην καλύτερη περίπτωση- όπως διαβιούσαν οι προηγούμενες γενεές, στις δεκαετίες του 1970 και του ’80, ίσως και… πολύ παλιότερα.

Ο λόγος είναι ένας. Οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών αλλά και οι ιθύνοντες νόες από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, μαζί με αρκετά από τα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης, «μετρούν» μόνο με όρους οικονομικούς το πρόβλημα της χώρας μας, αδιαφορώντας πλήρως για τις κοινωνικές επιπτώσεις.

Η πολιτική έχει περάσει στο περιθώριο μπροστά στο «ράλι» των spreads, τα παιχνίδια των «γνωστών-αγνώστων» κερδοσκόπων και τους αυστηρούς κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας, αφαιρώντας βασικά κυριαρχικά δικαιώματα. Μήπως, όμως, τελικά ένας από τους επιδιωκόμενους στόχους είναι αυτός; Να μπει σε μια πολύχρονη κατάσταση κοινωνικών εκρήξεων και εκτεταμένης φτώχειας η χώρα;

ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ τέτοιες, η αξία της περιουσίας μειώνεται και ο καθείς πουλά ό,τι έχει και δεν έχει για ένα κομμάτι ψωμί. Αποκλείει κανείς ότι η εξέλιξη αυτή πιθανόν να είναι η προσδοκώμενη από διεθνείς «φίλους» μας, οι οποίοι καιροφυλακτούν για να αγοράσουν «κοψοχρονιά» ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια και μη περιουσία της Ελλάδας;