Χειροκρότημα αντί αποδοκιμασίας

Tου Σταυρου Λυγερου

Η εικόνα των στελεχών της Ν. Δ. να χειροκροτούν μαζικά προχθές τον Κ. Καραμανλή είναι κραυγαλέα απόδειξη πολιτικής υπανάπτυξης. Η Ν. Δ. δεν είναι οργάνωση φανατικών. Είναι κόμμα εξουσίας. Θα είχε ενδιαφέρον κάποιος από τους χειροκροτητές να εξηγήσει το λόγο για τον οποίον ο προηγούμενος πρωθυπουργός δικαιούται τον έπαινο.

Ο Κ. Καραμανλής παρέλαβε μια προβληματική οικονομία. Αντί να την ανατάξει, την οδήγησε στο χείλος της χρεοκοπίας. Οι ευθύνες του είναι πολιτικές, αλλά είναι και συντριπτικές. Και δεν μειώνονται από το γεγονός ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου χειρίστηκε τη δημοσιονομική βόμβα σαν μαθητευόμενος μάγος.

Αντί για χειροκρότημα στον Κ. Καραμανλή θα άρμοζε η δημόσια αποδοκιμασία και μάλιστα από τα στελέχη της Ν. Δ. Αυτό, όμως, θα μπορούσε να συμβεί σε ένα κόμμα, που αφ’ ενός έχει συναίσθηση των ευθυνών του έναντι της κοινωνίας και αφ’ ετέρου έχει ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης. Τόσο η Ν. Δ. όσο και (με διαφορετικό τρόπο) το ΠΑΣΟΚ, όμως, έχουν πάψει να είναι ζωντανοί πολιτικοί οργανισμοί. Εχουν εκφυλιστεί σε μηχανισμούς νομής της εξουσίας.

Τα στελέχη τους είναι εν ενεργεία ή εν αναμονή κρατικοί αξιωματούχοι, ή παράγοντες, που επωφελούνται ή αναμένουν να επωφεληθούν από την κομματική τους ιδιότητα.

Το χειροκρότημά τους προς τον Κ. Καραμανλή είναι μια αταβιστική εκδήλωση απολίτικων οπαδών και ταυτοχρόνως πονηρών «υπαλλήλων» προς τον παλιό «αφέντη», προς το όνομα και τη δυναστεία.

Η κοινωνική βάση της Ν. Δ. ψήφισε για αρχηγό τον Αντ. Σαμαρά και επειδή δεν είχε ευθύνη για το πολιτικό έγκλημα, αφού στην κυβέρνηση συμμετείχε μόνο για μερικούς μήνες. Η εκλογή του αντανακλούσε τη συλλογική βούληση των κεντροδεξιών πολιτών για γύρισμα σελίδας. Εάν δεν είχε μεσολαβήσει, το ποσοστό της Ν. Δ. θα είχε καταβαραθρωθεί.

Το ζήτημα αυτό γίνεται επίκαιρο με την Εξεταστική Επιτροπή για την οικονομία. Η σύστασή της είναι περιττή, επειδή οι ευθύνες για το δημοσιονομικό κατάντημα είναι πολιτικές και όχι ποινικές. Η παραποίηση των στατιστικών στοιχείων μπορεί να είναι ποινικό αδίκημα, αλλά είναι κοινό μυστικό πως ήταν και αυτή προϊόν πολιτικής εντολής. Εκτός αυτού, υπάρχει και η πρόκληση εθνικής βλάβης.

Πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ την επικαλούνται για να τεκμηριώσουν τη διαφωνία τους, αλλά ο Γ. Παπανδρέου θα τη συστήσει επειδή πιστεύει ότι έχει μόνο να κερδίσει. Εάν ο Αντ. Σαμαράς γίνει απολογητής της κυβέρνησης Καραμανλή θα εξουδετερωθεί πολιτικά. Εάν, αντιθέτως, διαχωρίσει τη θέση του, στο Μαξίμου ελπίζουν ότι θα προκληθεί ρήγμα στη Ν. Δ. Με άλλα λόγια, μονά - ζυγά κερδισμένοι.

Το καθήκον του Αντ. Σαμαρά δεν είναι να καλύψει πολιτικά τον Κ. Καραμανλή, αλλά να καταστήσει τη Ν. Δ. αξιόπιστο κόμμα. Οχι μόνον επειδή δεν έλαβε κανένα «δαχτυλίδι» και ως εκ τούτου δεν χρωστάει, αλλά και επειδή προϋπόθεση για να αποκτήσει η αξιωματική αντιπολίτευση αξιόπιστο λόγο είναι να κάνει την αυτοκριτική της γι’ αυτό που όλη σχεδόν η κοινωνία τής καταλογίζει.

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ