Tου Ν. Α. Κωνσταντοπουλου
“Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά... κι αρχή καλός μας χρόνος”. Χωρίς βία στα γήπεδα. Ωστε να μπορεί η οικογένεια να πάει σε οποιονδήποτε αγώνα, χωρίς οι γονείς να φοβούνται για τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών τους. Δεν λέμε να κάθονται δίπλα δίπλα οι οπαδοί, όπως γίνεται στην Αγγλία. Αυτό ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας και της ουτοπίας. Δεν αισιοδοξούμε ότι μπορεί εφέτος να εξαλειφθεί η βία από τον ελληνικό αθλητισμό ή, έστω, να μειωθεί δραστικά. Αντιθέτως, φοβούμαστε ότι τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Υπάρχει, όμως, τρόπος να φθάσουμε κάποτε στο επιθυμητό, από τη συντριπτική πλειοψηφία, σημείο. Αρκεί να το θελήσουν και κάποιοι λίγοι, που κόπτονται για την καταπολέμηση της βίας αλλά στην πραγματικότητα την επιθυμούν, για ιδιοτελείς σκοπούς. Και την προκαλούν.
“Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά... κι αρχή καλός μας χρόνος”. Χωρίς ντόπινγκ στον ελληνικό αθλητισμό· για τον παγκόσμιο αποκλείουμε να γίνει κάτι τέτοιο. Και αν τούτο σημαίνει λιγότερες επιτυχίες και μετάλλια για την Ελλάδα, αυτό λίγο μας πειράζει. Δεν θέλουμε μετάλλια πάνω από τα οποία θα πλανάται η σκιά του ντόπινγκ. Θέλουμε να κάνουμε αγνό, καθαρό αθλητισμό. Αν αυτό συνεπάγεται ότι θα κερδίζουμε ελάχιστα μετάλλια -και, πράγματι, τούτο συνεπάγεται-, δεν είναι εις βάρος της διεθνούς εικόνας της Ελλάδας, η οποία πολύ έχει τρωθεί τα τελευταία χρόνια με διάφορες υποθέσεις ντόπινγκ.
“Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά... κι αρχή καλός μας χρόνος”. Με περισσότερη έμφαση στον πραγματικό αθλητισμό, που δεν είναι ο άνευ ορίων πρωταθλητισμός. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να στηριχθούν τα σωματεία, που όλοι αποκαλούν “κύτταρο του αθλητισμού” αλλά όλοι μένουν στα λόγια. Θα χρειασθεί να δαπανηθούν περισσότερα χρήματα για τον αθλητισμό αυτόν, αλλά και για τον λαϊκό - μαζικό και για τον σχολικό, τον πανεπιστημιακό και τον εργασιακό. Θα γίνει; Το αποκλείουμε.
Ευχές στη σφαίρα της ουτοπίας είναι αυτές. Τις κάνουμε, μήπως κάποιος, στη Γη ή στον ουρανό, μας ακούσει...
Αυτά γράφαμε για το 2009.
“Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά... κι αρχή καλός μας χρόνος”. Χωρίς ντόπινγκ στον ελληνικό αθλητισμό· για τον παγκόσμιο αποκλείουμε να γίνει κάτι τέτοιο. Και αν τούτο σημαίνει λιγότερες επιτυχίες και μετάλλια για την Ελλάδα, αυτό λίγο μας πειράζει. Δεν θέλουμε μετάλλια πάνω από τα οποία θα πλανάται η σκιά του ντόπινγκ. Θέλουμε να κάνουμε αγνό, καθαρό αθλητισμό. Αν αυτό συνεπάγεται ότι θα κερδίζουμε ελάχιστα μετάλλια -και, πράγματι, τούτο συνεπάγεται-, δεν είναι εις βάρος της διεθνούς εικόνας της Ελλάδας, η οποία πολύ έχει τρωθεί τα τελευταία χρόνια με διάφορες υποθέσεις ντόπινγκ.
“Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά... κι αρχή καλός μας χρόνος”. Με περισσότερη έμφαση στον πραγματικό αθλητισμό, που δεν είναι ο άνευ ορίων πρωταθλητισμός. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να στηριχθούν τα σωματεία, που όλοι αποκαλούν “κύτταρο του αθλητισμού” αλλά όλοι μένουν στα λόγια. Θα χρειασθεί να δαπανηθούν περισσότερα χρήματα για τον αθλητισμό αυτόν, αλλά και για τον λαϊκό - μαζικό και για τον σχολικό, τον πανεπιστημιακό και τον εργασιακό. Θα γίνει; Το αποκλείουμε.
Ευχές στη σφαίρα της ουτοπίας είναι αυτές. Τις κάνουμε, μήπως κάποιος, στη Γη ή στον ουρανό, μας ακούσει...
Αυτά γράφαμε για το 2009.
Πόσα άλλαξαν από τότε; Ελάχιστα.
Μήπως βελτιώθηκε η κατάσταση στη βία; Ως και νεκρό οπαδό είχαμε. Στο ντόπινγκ ήταν ελαφρώς καλύτερα τα πράγματα, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι το 2009 δεν ήταν ολυμπιακό έτος. Οσον αφορά τον πραγματικό αθλητισμό, ας μη συζητάμε. Πολλά σωματεία είναι έτοιμα να «βάλουν λουκέτο», ενώ για λαϊκό - μαζικό, σχολικό, πανεπιστημιακό και εργασιακό αθλητισμό, είναι αστείο και να το αναφέρουμε...
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου