Η πτώχευση των πολιτών

Toυ Σταμου Zουλα

(stamoszoulas@gmail.com)

Το ότι ο πρωθυπουργός αναγνώρισε ως λάθος την αύξηση των τελών στα παλαιά αυτοκίνητα δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Οχι μόνον γιατί τα ληστρικά τέλη θα καταβληθούν, αλλά για κάτι σοβαρότερο. Η κυβέρνηση δεν έλαβε το μήνυμα των θιγομένων.

Ισως διότι αυτοί δεν έκλεισαν δρόμους, δεν επεχείρησαν καταλήψεις υπουργείων, ούτε τον «εντοιχισμό» των αρμοδίων στα γραφεία τους. Απλώς δήλωσαν αδυναμία να συντηρούν το Ι.Χ. τους. Οταν έχεις επί 10ετίες ένα αυτοκίνητο, που σου στοιχίζει σε ανταλλακτικά πολλαπλάσια από ένα καινούργιο, σημαίνει πρωτίστως ότι το έχεις ανάγκη. Οτι στερείσαι της δυνατότητας να αγοράσεις καινούργιο. Οτι, τέλος, δεν είσαι οπαδός του αλόγιστου και δανειοκίνητρου καταναλωτισμού. Αυτή, λοιπόν, η κατηγορία των συμπολιτών μας διαμηνύει με την αντίδρασή της στην κυβέρνηση το εξής ιλαροτραγικό: Οτι με τα πρώτα μέτρα της, τα οποία υποτίθεται πως αποβλέπουν στο να αποτραπεί η πτώχευση του κράτους, αναδεικνύεται αλλά και μεγεθύνεται η απειλή πτώχευσης των πολιτών.

Ας μη σπεύσουν ορισμένοι να ταυτίσουν τις έννοιες κράτους-πολίτη. Την ώρα που ο πρωθυπουργός παραδεχόταν «το σφάλμα του», η κυβέρνηση γνωστοποιούσε την πρόθεσή της να αυξήσει τον ειδικό φόρο στα καύσιμα, τους φόρους σε ποτά και τσιγάρα, τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, κ.ά. Ταυτόχρονα, στο πάγωμα μισθών και συντάξεων, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ και άλλες ΔΕΚΟ, όπως και οι ασφαλιστικές εταιρίες, «απαντούσαν» με αυξήσεις πολλαπλάσιες του πληθωρισμού. Τέλος, στην ίδια συγκυρία, αλλά και για πολλοστή φορά στη διάρκεια της τελευταίας 30ετίας, η ειδική κρατική υπηρεσία μας διαβεβαίωνε ότι: Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, που δεν έχουν τη δυνατότητα απόκρυψης εισοδημάτων, δήλωσαν το 65,35% των εισοδημάτων και κατέβαλαν το 47,94% των φόρων(!)

Πρόκειται για τα πανταχόθεν ονομαζόμενα «υποζύγια», τα οποία, όμως, φαίνεται πως αρχίζουν να αντιδρούν, βάσει της μπαλάντας του κυρ Μέντιου, του Κώστα Βάρναλη. Κυρίως δε αναφορικά με το τρίτο τετράστιχό του: «Αντε θύμα, άντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις μονομιάς, θα ’ρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Με τις καταθέσεις πινακίδων και αδειών, καθώς και με τις δικαστικές προσφυγές για την ακύρωση των αυξήσεων, πιθανότατα το κράτος θα χάσει περισσότερα απ’ ό,τι σκόπευε να εισπράξει. Η αύξηση της τιμής των καυσίμων και των ασφαλίστρων προφανώς θα επιτείνει την απόσυρση, αλλά και θα περιορίσει την κίνηση των Ι.Χ. Ως δεδομένο θεωρείται και ότι η αύξηση του φόρου σε ποτά και τσιγάρα θα περιορίσει, αντίστοιχα, και την κατανάλωσή τους, με ανάλογη επίπτωση στα προσδοκώμενα κρατικά έσοδα. Στην ίδια, τέλος, υποκατανάλωση αναμένεται να οδηγήσουν και οι αυξήσεις των τιμολογίων των ΔΕΚΟ.

Με άλλους λόγους μια σημαντικότατη μερίδα των «υποζυγίων» άρχισε να αντιδρά σωστότερα και αποτελεσματικότερα στην απειλή πτωχεύσεώς της και χρεοκοπίας του οικογενειακού της προϋπολογισμού. Τα μέτρα αυτοπροστασίας που λαμβάνει είναι ασφαλώς επώδυνα. Υποβιβάζουν δραστικά το -έως σήμερα- βιοτικό της επίπεδο. Ομως, είναι πλέον απόλυτα πεπεισμένη ότι το κράτος όχι μόνον είναι ανίκανο να την προστατεύσει, αλλά και εξακολουθεί να την χρησιμοποιεί (και να την συμπαρασύρει), ως σωσίβιο για την αποτροπή της δικής του πτώχευσης. Ετσι, στο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαριλάου Τρικούπη, η κατηγορία αυτή των συμπολιτών μας εμφανίζεται ώριμη να αντιτάξει στους σημερινούς μας πολιτικούς ταγούς το «δυστυχώς επτωχεύσατε». Οχι μόνον οικονομικά, αλλά κυρίως πολιτικά…