Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣστο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
Πριν την δεκαετία του 60 ήμουν αγέννητος. Ρώτησα όμως κι έμαθα. Ρώτησα πολλούς. Ρώτησα Συγγενείς, φίλους , δασκάλους, καθηγητές. Οι «αριστούχοι» τα χρόνια εκείνα ήταν ελάχιστοι. Με το κιάλι τους έβρισκες , και με το δάκτυλο τους έδειχνες. Τον «πήχη» του άριστα , οι περισσότεροι απ αυτούς τους ολίγους τον περνούσαν οριακά
Όσο γι αυτούς που έβαζαν το περίφημο «άριστα», το έκαναν με φειδώ σαν να μοίραζαν χρυσάφι που έπρεπε να βγάλουν απ’ τα σεντούκια τους. Ήταν εποχές που το «άριστα» ήταν δύσκολο και να το δώσεις, και να το πάρεις
Ήταν όμως και εποχές που «αριστούχοι» και μη, ζούσαν μεν δύσκολα, αντάλλασαν όμως καλημέρες , ανέπνεαν καθαρό αέρα, κοιμόντουσαν με ανοιχτά παράθυρα, έτρεχαν σε παρθένα δάση ,κολυμπούσαν σε καθαρές θάλασσες, και αν τους χρειαζόσουνα σου έδιναν ένα χέρι βοήθειας
Στην δεκαετία το 60, ήμουν βρέφος. Ρώτησα όμως κι έμαθα. Το «άριστα» παρέμενε δύσκολο, όλοι όμως, «αριστούχοι» και μη, αντάλλασαν καλημέρες , ανέπνεαν καθαρό αέρα, κοιμόντουσαν με ανοιχτά παράθυρα, έτρεχαν σε παρθένα δάση ,κολυμπούσαν σε καθαρές θάλασσες, και αν τους χρειαζόσουνα άπλωναν το χέρι τους να σε βοηθήσουν
Για τις δεκαετίες του 70 και του 80 δεν χρειάστηκε να ρωτήσω. Τις έζησα από πρώτο χέρι ως «εκπαιδευόμενος» μαθητής στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση Το «άριστα» από δύσκολο άρχισε να γίνεται «σχετικά δύσκολο». Οι «αριστούχοι» από λίγοι έγιναν «σχετικά λίγοι» , οι θάλασσες από καθαρές έγιναν «σχετικά καθαρές» ο αέρας από καθαρός άρχισε να γίνεται «σχετικά καθαρός» , όλοι όμως «αριστούχοι» και μη, ανταλλάσαμε καλημέρες, κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα, και δίναμε ο ένας στον άλλον το χέρι μας όταν αυτός το ζητούσε
Για την δεκαετία του 90 επίσης δεν χρειάστηκε να ρωτήσω. Την έζησα από πρώτο χέρι ως εκπαιδευόμενος στην τριτοβάθμια αυτή τη φορά εκπαίδευση. Το σχετικά δύσκολο «άριστα» έγινε εύκολο και οι σχετικά λίγοι «αριστούχοι» έγιναν πολλοί. Ακόμα περισσότεροι έγιναν γενικά και οι «επιστήμονες» αριστούχοι και μη. Οι σχετικά καθαρές θάλασσες όμως λιγόστεψαν, οι καλημέρες λιγόστεψαν, τα βραδινά ανοιχτά παράθυρα άρχισαν να κλείνουν και τα χέρια τα έτοιμα να βοηθήσουν άρχισαν να μαζεύονται
Και τώρα χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω , να ’μαι σε μια εποχή και μια χώρα που κουράζομαι να μετρώ «αριστούχους» αλλά και επτασφράγιστα παράθυρα
Ήταν όμως και εποχές που «αριστούχοι» και μη, ζούσαν μεν δύσκολα, αντάλλασαν όμως καλημέρες , ανέπνεαν καθαρό αέρα, κοιμόντουσαν με ανοιχτά παράθυρα, έτρεχαν σε παρθένα δάση ,κολυμπούσαν σε καθαρές θάλασσες, και αν τους χρειαζόσουνα σου έδιναν ένα χέρι βοήθειας
Στην δεκαετία το 60, ήμουν βρέφος. Ρώτησα όμως κι έμαθα. Το «άριστα» παρέμενε δύσκολο, όλοι όμως, «αριστούχοι» και μη, αντάλλασαν καλημέρες , ανέπνεαν καθαρό αέρα, κοιμόντουσαν με ανοιχτά παράθυρα, έτρεχαν σε παρθένα δάση ,κολυμπούσαν σε καθαρές θάλασσες, και αν τους χρειαζόσουνα άπλωναν το χέρι τους να σε βοηθήσουν
Για τις δεκαετίες του 70 και του 80 δεν χρειάστηκε να ρωτήσω. Τις έζησα από πρώτο χέρι ως «εκπαιδευόμενος» μαθητής στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση Το «άριστα» από δύσκολο άρχισε να γίνεται «σχετικά δύσκολο». Οι «αριστούχοι» από λίγοι έγιναν «σχετικά λίγοι» , οι θάλασσες από καθαρές έγιναν «σχετικά καθαρές» ο αέρας από καθαρός άρχισε να γίνεται «σχετικά καθαρός» , όλοι όμως «αριστούχοι» και μη, ανταλλάσαμε καλημέρες, κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα, και δίναμε ο ένας στον άλλον το χέρι μας όταν αυτός το ζητούσε
Για την δεκαετία του 90 επίσης δεν χρειάστηκε να ρωτήσω. Την έζησα από πρώτο χέρι ως εκπαιδευόμενος στην τριτοβάθμια αυτή τη φορά εκπαίδευση. Το σχετικά δύσκολο «άριστα» έγινε εύκολο και οι σχετικά λίγοι «αριστούχοι» έγιναν πολλοί. Ακόμα περισσότεροι έγιναν γενικά και οι «επιστήμονες» αριστούχοι και μη. Οι σχετικά καθαρές θάλασσες όμως λιγόστεψαν, οι καλημέρες λιγόστεψαν, τα βραδινά ανοιχτά παράθυρα άρχισαν να κλείνουν και τα χέρια τα έτοιμα να βοηθήσουν άρχισαν να μαζεύονται
Και τώρα χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω , να ’μαι σε μια εποχή και μια χώρα που κουράζομαι να μετρώ «αριστούχους» αλλά και επτασφράγιστα παράθυρα
Να ’μαι σε μια εποχή και μια χώρα που κουράζομαι να μετρώ «αριστούχους» αλλά και χέρια όχι έτοιμα να βοηθήσουν αλλά έτοιμα για να μπουν στις τσέπες μου
22% των εισακτέων στα Πανεπιστήμια ξεπερνούν τον πήχη του «άριστα». Όχι οριακά όπως κάποτε. Τον περνάνε για πλάκα. Θέματα της πλάκας, πήχης της πλάκας.
22% των εισακτέων στα Πανεπιστήμια ξεπερνούν τον πήχη του «άριστα». Όχι οριακά όπως κάποτε. Τον περνάνε για πλάκα. Θέματα της πλάκας, πήχης της πλάκας.
Σχεδόν ένας στους τέσσερεις εισαχθέντες είναι «αριστούχος». Και αυτό ισχύει μόνο για όσους θεωρούνται επιτυχόντες Αν περιοριστούμε στην Λυκειακή βαθμολογία ΠΡΙΝ τις πανελλαδικές , αριστούχος είναι ένας στους τρείς!!!
Γραμμή παραγωγής!!!
Ο ιμάντας βγάζει μαζικά το απόλυτο προϊόν!!!
Ένας στους τρεις που τελειώνουν το Λύκειο είναι «αριστούχος» . Όχι σε έναν και δύο τομείς. Σε όλους!!! Και στις Θεωρητικές Επιστήμες και στις Θετικές Επιστήμες και στη Μουσική, και στη Φυσική Αγωγή και στα Καλλιτεχνικά και ΠΑΝΤΟΥ
Γραμμή παραγωγής!!!
Ο ιμάντας βγάζει μαζικά το απόλυτο προϊόν!!!
Ένας στους τρεις που τελειώνουν το Λύκειο είναι «αριστούχος» . Όχι σε έναν και δύο τομείς. Σε όλους!!! Και στις Θεωρητικές Επιστήμες και στις Θετικές Επιστήμες και στη Μουσική, και στη Φυσική Αγωγή και στα Καλλιτεχνικά και ΠΑΝΤΟΥ
Ένας στους τρείς που τελειώνουν το Λύκειο είναι ταυτόχρονα και Μικρός Ελύτης και Μικρός Παπανικολάου, και Μικρός Χατζηδάκης, και Μικρός Σπυρος Λούης, και Μικρός Χόρν. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα πάει απλά για να γίνει «Μεγάλος» σε ένα από τα παραπάνω
Γι αυτό τα τελευταία χρόνια γεμίσαμε «Μεγάλους» και δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε.
Οι «αριστούχοι» κατάπιαν τους ΑΡΙΣΤΟΥΣ
Νομίζουμε ότι ο πήχης είναι ψηλά, με μετρήσεις που βασίζονται σε πειραγμένη μεζούρα Πειραγμένη μεζούρα παντού. Κάθε έννοια αντικειμενικής αξιολόγησης διαβρωμένη Τον πήχη τον περνάμε για πλάκα και δεν αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει. Δέν βλέπουμε οτι έχουν "ενεσώσει" το μυαλό μας Μας αρκεί που περνάμε τον πήχη, κι ας έχει γίνει ένα με το έδαφος.
Γι αυτό κόψαμε και την καλημέρα που κάποτε λέγαμε
Γι αυτό τα τελευταία χρόνια γεμίσαμε «Μεγάλους» και δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε.
Οι «αριστούχοι» κατάπιαν τους ΑΡΙΣΤΟΥΣ
Νομίζουμε ότι ο πήχης είναι ψηλά, με μετρήσεις που βασίζονται σε πειραγμένη μεζούρα Πειραγμένη μεζούρα παντού. Κάθε έννοια αντικειμενικής αξιολόγησης διαβρωμένη Τον πήχη τον περνάμε για πλάκα και δεν αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει. Δέν βλέπουμε οτι έχουν "ενεσώσει" το μυαλό μας Μας αρκεί που περνάμε τον πήχη, κι ας έχει γίνει ένα με το έδαφος.
Γι αυτό κόψαμε και την καλημέρα που κάποτε λέγαμε
Γι αυτό δεν έχουμε αέρα να αναπνεύσουμε
Γι αυτό φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε
Γι αυτό πετύχαμε το απόλυτο παράδοξο: Να γίνουμε οι «αριστούχοι» πολίτες μιας μόνιμα μετεξεταστέας Πατρίδας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου