Το χέρι που «μιλάει»

Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Έριδες στην επιστημονική κοινότητα προκαλεί η υπόθεση του Ρομ Χούμπεν, του 46χρονου Βέλγου που άρχισε να επικοινωνεί και πάλι αφού πέρασε 23 χρόνια «κλειδωμένος» σ΄ ένα παράλυτο σώμα, έχοντας διαγνωσθεί εσφαλμένα ότι βρίσκεται σε κατάσταση φυτού. Ο τρόπος που επικοινωνεί, με τη βοήθεια μιας λογοθεραπεύτριας η οποία κρατεί το χέρι του που κινείται πάνω σε μια οθόνη αφής, προκαλεί αμφισβητήσεις λίγες ημέρες αφότου έγινε γνωστή η συγκινητική ιστορία του.

Ερευνητές αμφισβητούν αυτήν τη «διευκόλυνση» της επικοινωνίας από τη λογοθεραπεύτρια.

Μπλόγκερ καταγγέλλουν πως πρόκειται για ωμή φάρσα και εκατομμύρια άνθρωποι αναρωτιούνται βλέποντας το βίντεο με το χέρι του Χούμπεν, το οποίο κρατάει ένα άλλο χέρι, να πληκτρολογεί με ταχύτητα στην οθόνη: ποιος πληκτρολογεί στην πραγματικότητα;

Ο νευρολόγος Στήβεν Λορέις λέει πως θα ρωτούσε κι εκείνος τα ίδια αν δεν γνώριζε τον ασθενή. Ο Λορέις είναι ο γιατρός που πρώτος αντελήφθη πως ο τραυματίας, για τον οποίο όλοι πίστευαν ότι βρισκόταν σε κώμα έπειτα από ένα τροχαίο το 1983, στην πραγματικότητα μπορούσε να ακούει και να καταλαβαίνει κάθε λέξη των γιατρών, χωρίς όμως να μπορεί να τους μιλήσει ή να κουνήσει τα μάτια του.

«Για μένα, οι ερωτήσεις είναι δύο: έχει συνείδηση της πραγματικότητας; Μπορεί να επικοινωνεί; Η απάντηση είναι “ναι” και στις δύο», δήλωσε στο πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες. Ένας από τους ελέγχους που έκανε για να επαληθεύσει ότι ο Χούμπεν επικοινωνεί πραγματικά, ήταν να απομακρύνει τη λογοθεραπεύτρια πριν δείξει στον ασθενή του διάφορα αντικείμενα. Όταν η λογοθεραπεύτρια επέστρεψε και ο Χούμπεν ρωτήθηκε να πει τι είδε, το χέρι που κρατούσε η λογοθεραπεύτρια πληκτρολόγησε τις σωστές πληροφορίες.

Ωστόσο πολλοί παραμένουν επιφυλακτικοί.

Ο καθηγητής Βιοηθικής του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια Άρθουρ Κάπλαν υποστήριξε πως «συνήθως αυτός που υποτίθεται ότι βοηθάει κάποιον να σχηματίσει το μήνυμα, είναι αυτός που στην πραγματικότητα γράφει το μήνυμα».

Ο νευρολόγος δρ Γκρέιχαμ Πάουελ της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας θεωρεί κι αυτός ότι «το πρόσωπο που διευκολύνει την επικοινωνία, λέει πως καθοδηγείται από τον ασθενή, όμως γνωρίζουμε πως στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει».

Το ινστιτούτο που φιλοξενεί τον Χούμπεν παραδέχεται πως η πρακτική της «διευκόλυνσης» της επικοινωνίας είναι αμφισβητήσιμη, όμως επισημαίνει πως θα ήταν πολύ παράξενο η μητέρα του Χούμπεν να μην έχει παρατηρήσει τίποτε στα τρία χρόνια που επικοινωνεί μαζί του ξανά.

Σύμφωνα με τον Λορέις, το επόμενο βήμα για τον Χούμπεν είναι να συνεχίσει να βελτιώνει σιγά σιγά την κίνησή του ώστε μια μέρα να μπορέσει να γράψει χωρίς να του κρατά κάποιος το χέρι. «Μιλάμε για έναν απειροελάχιστο έλεγχο του δακτύλου», εξηγεί, «όμως μπορεί να σημάνει πολλά γι΄ αυτόν. Θα μπορεί να ελέγχει την αναπηρική καρέκλα του ή τον ηλεκτρονικό υπολογιστή του».

ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ