Η εκ περιτροπής Προεδρία ακυρώνει τη δημοκρατία

Του Α. ΛΥΚΑΥΓΗ

ΣΦΑΛΛΟΥΝ όσοι στην Κύπρο (αλλά και υποστηρικτές του «έναντι παντός κόστους» ρεαλισμού στην Ελλάδα) υποβαθμίζουν και τη σημασία και τους κινδύνους που αναπαράγονται από τυχόν επιβολή συστήματος εκ περιτροπής Προεδρίας, την οποίαν ατυχώς η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει προτείνει, ως ένδειξη καλής θελήσεως και βουλήσεως για επίλυση του προβλήματος.

Αυτό είναι μοιραίο λάθος. Και τα εξίσου μοιραία παράγωγά του θα τα υποστούμε αναποδράστως. Γιατί ασφαλώς η κατοχική πλευρά έχει ενθυλακώσει την προσφορά, η οποία και δεν είναι πλέον αναστρέψιμη. Κοινώς, κατά τη λαϊκή κυπριακή ρήση, «επάθαμεν την δουλειάν».
Και για να μη νομισθεί ότι αυτές οι σκέψεις διέπονται από εθνικιστικά σύνδρομα (μακριά από εμάς αυτά) πρέπει να πούμε ότι:

Το θέμα δεν είναι αν και κάποιος Τουρκοκύπριος μπορεί σε δεδομένη στιγμή να εκλεγεί στο ύπατο αξίωμα της υπό ομοσπονδιακή μετεξέλιξη Κυπριακής Δημοκρατίας. Να εκλεγεί. Γιατί όχι; Εφόσον όμως, ως έναν των πολιτών της, τον αναδείξει στην Προεδρία η λαϊκή βούληση. Όχι όμως γιατί αυτό αποτελεί δοτή πρόνοια μιας δοτής λύσεως, η οποία παραγνωρίζει τις λογικές που διέπουν την ίδια τη δημοκρατία και τις διαδικασίες της.
Στη δημοκρατία κάθε ψήφος έχει το συγκεκριμένο της βάρος. Και δεν είναι δυνατόν η μειονότης να διασφαλίζει, αντί των φυσικών της δικαιωμάτων, υπερπρονομιακή ψήφο, με την οποία τελικά και ακυρώνει το αντίστοιχο βάρος της πλειονότητος.

Γιατί αυτό θα γίνεται, αν ο Κυπριακός Ελληνισμός (που συνιστά -προς το παρόν- τη συντριπτική πλειοψηφία) συρθεί σε τέτοιες αποδοχές, που με τεχνητή κυοφορία και βάναυσα εμβρυουλκά, θ' αναδειχθούν παρά φύσιν συνταγματικές εκδοχές.

Για εκ περιτροπής ανάληψη Προεδρίας (όχι όμως της Προεδρίας της Δημοκρατίας) προνοούσε και το έωλο Σχέδιο Ανάν με τις διαιρετικές παραμέτρους του, μία (και βασική) των οποίων ήτο και η άρδην αλλαγή του Ζυριχικού συστήματος διακυβερνήσεως, με την ουσιαστική της υποκατάσταση από Προεδρικό Συμβούλιο (κατά το ελβετικό πρότυπο).
Σ' αυτήν την περίπτωση όμως (του Σχεδίου Ανάν) και με τις δυναμικές που διείπαν την προτεινόμενη ρύθμιση, δεν ετίθετο θέμα εκ περιτροπής Προεδρίας της Δημοκρατίας (η οποία κατηργείτο), αλλά εκ περιτροπής ανάληψης της προεδρίας του κεντρικού κυβερνώντος οργάνου. Δηλαδή του Προεδρικού Συμβουλίου. Οπότε το θέμα πλέον (και κυρίως η σημασία του) δεν ήτο ποιος, πόσο και πώς θα ήτο επικεφαλής ενός τέτοιου Σώματος, αλλά εάν και κατά πόσον αυτό θα γινόταν αποδεκτό, καθώς σε περίπτωση επιβολής του, θα διαφοροποιούσε άρδην το όλο πολιτειακό σύστημα. Με μετάλλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η οποία θα κατέληγε εν δυνάμει συνομοσπονδία.
Σε μια τέτοια περίπτωση, ολίγον ή καθόλου ενδιέφερε το πώς θα λειτουργούσε το υποκατάστατό της. Χωρίς βεβαίως να μηδενίζεται το ενδιαφέρον ως προς τον βαθμό μερισμού των εξουσιών.

Εάν λοιπόν θέλουμε να βλέπουμε τα πράγματα ως έχουν και να τα προσδιορίζουμε με τ' όνομά τους, τότε (κι αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός της εθνικής ταπεινώσεως που μια τέτοια εξέλιξη θα αναπαράγει) ναι, το σύστημα της εκ περιτροπής Προεδρίας αποβαίνει αφενός δείκτης συνομοσπονδιακής δομής. Με την πολιτική ιστότητα να μεταφράζεται τελικά σε κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών κανόνων δημοκρατικής λογικής. Kαι αφετέρου βάναυσος συντελεστής φυλετικής διαιρέσεως, με σαφώς ρατσιστικές δυναμικές.
Και το επανατονίζουμε: Όχι γιατί Πρόεδρος μπορεί να είναι και Τουρκοκύπριος

ΠΗΓΗ: ΠΑΡΟΝ