Το Εθνικό ανήκει σε όλους

Tου Νικου Κουρκουλου
(Απόσπασμα ομιλίας του 2004 του μεγάλου ηθοποιού που απηχεί τις θέσεις και τις αγωνίες του για την τύχη της πρώτης κρατικής σκηνής της χώρας.)

«Στο τέλος κάθε χρονιάς και από τον πρώτο χρόνο, που βρέθηκα σ’ αυτή τη θέση, παραδίνω στη δημοσιότητα τα στοιχεία της δραστηριότητας του Εθνικού Θεάτρου. Είναι 10 χρόνια τώρα, από τότε που ανέλαβα να ηγηθώ της προσπάθειας για ένα Εθνικό Θέατρο, το οποίο να ανταποκρίνεται στον ιστορικό και εθνικό του ρόλο, αλλά και στις προσδοκίες των δημιουργών, των καλλιτεχνών του και κυρίως του μεγάλου κοινού, της ίδιας δηλαδή της ελληνικής κοινωνίας.
Και κάθε χρόνο χαιρόμουν να βλέπω νέα στοιχεία, νέες δυναμικές, καινούργιες συνιστώσες να προστίθενται σ’ αυτό το οικοδόμημα που αποτελεί παρακαταθήκη γενεών στις επόμενες για τον Πολιτισμό και την παιδεία στον τόπο μας.
Δεν ξέχασα ούτε μια στιγμή κάθε μέρα αυτά τα 10 χρόνια πως έχω την τιμή να κάθομαι σ’ ένα γραφείο, σ’ ένα χώρο που φέρει την υπογραφή, τον ίσκιο, τη δύναμη και τον ηχηρό απόηχο της φωνής όλων των μεγάλων της ιστορίας του Θεάτρου μας.
Γι’ αυτό, με όλους τους συνεργάτες μου, παλέψαμε σκληρά μέρα νύχτα χωρίς να υπολογίσουμε προσωπική ζωή και κόστος. Μας στήριξε η αγάπη του κοινού, η αποδοχή του έργου που παρουσιάσαμε, η καλή θέληση ακόμη και στη διαφωνία, η αγάπη των ανθρώπων που πίστεψαν ότι το Εθνικό Θέατρο ανήκει σε όλους τους Ελληνες, είναι κομμάτι της ιστορίας τους και κανείς δεν δικαιούται να το αγγίζει χωρίς σεβασμό, να μη το υποστηρίζει και κυρίως να αδιαφορεί γι’ αυτό!

Το Εθνικό είναι ένας από εκείνους τους θεσμούς που όσο κι αν δημιούργησε αντιπαραθέσεις, κανείς ποτέ δεν έθεσε σε αμφισβήτηση την ανάγκη της ύπαρξης και της λειτουργίας του. Μόνο ελάχιστοι στενόμυαλοι και μικρόψυχοι, υποκινούμενοι μάλλον από προσωπικά πάθη, προσπαθούν να υποβαθμίσουν την αναγκαιότητα της ύπαρξής του.

Στους απολογισμούς αυτούς συνηθίζεται η αναφορά στο παρελθόν. Το τιμούσα, το τιμώ και θα το τιμώ πάντα! Μα είμαι άνθρωπος που έχει μάθει να δουλεύει σήμερα για το Αύριο… Και στη ζωή και στο θέατρο! Κι έχω μάθει να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, να υπογράφω όσα με εκπροσωπούν και κυρίως να παλεύω, να αγωνίζομαι όσες και αν είναι οι δυσκολίες».