Νόμπελ Ιατρικής για την ανακάλυψη του "ενζύμου της αθανασίας"

Της ΜΙΝΑΣ ΑΓΓΕΛΙΝΗ

Τρεις Αμερικανοί επιστήμονες που ανακάλυψαν το «ένζυμο της αθανασίας», λύνοντας έναν από τους μεγαλύτερους γρίφους της Βιολογίας, είναι οι φετινοί νικητές του βραβείου Νόμπελ Ιατρικής-Φυσιολογίας. Η ανακάλυψή τους ρίχνει φως στη διαδικασία της γήρανσης των κυττάρων αλλά και στην εμφάνιση του καρκίνου.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Επιτροπής του Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης, η Ελίζαμπεθ Μπλάκμπερν, καθηγήτρια Βιολογίας και Φυσιολογίας, η Κάρολ Γκρέιντερ, καθηγήτρια Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής και ο καθηγητής Γενετικής Τζακ Σόστακ, απέσπασαν το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής 2009. Με την έρευνα που πραγματοποίησαν το 1980, οι επιστήμονες κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν τον τρόπο με τον οποίο τα χρωμοσώματα «αντιγράφονται» κατά τη διάρκεια του διαχωρισμού των κυττάρων καθώς και τον τρόπο που προστατεύονται από τη φθορά.

Εκτός από το Νόμπελ, οι νικητές θα μοιραστούν το ποσό που συνοδεύει το βραβείο, ύψους 1,4 εκατομμυρίων δολαρίων.

Τα αποτελέσματα της έρευνας των τριών επιστημόνων συμβάλλουν στην καλύτερη κατανόηση διαδικασιών όπως η γήρανση αλλά και η εμφάνιση του καρκίνου, ανακοίνωσε η επιστημονική κοινότητα. Σε δηλώσεις τους στα μέσα ενημέρωσης, οι τρεις νικητές επισήμαναν πως η γήρανση αλλά και η εμφάνιση του καρκίνου μπορούν να κατανοηθούν ευκολότερα αναλύοντας τα άκρα των χρωμοσωμάτων, τα οποία ονομάζονται τελομερή, αλλά και το ένζυμο τελομεράση, το οποίο συνεισφέρει στη σταθερότητα, τη λειτουργία και στον πολλαπλασιασμό των χρωμοσωμάτων. Η τελομεράση, εξηγούν οι επιστήμονες, διατηρεί τα άκρα των χρωμοσωμάτων στο αρχικό τους μήκος, επιτρέποντας στα κύτταρα να συνεχίσουν να διαιρούνται αντί να «πεθαίνουν» λόγω αποσταθεροποίησης των χρωμοσωμάτων. Για τον λόγο αυτό, η πλήρης κατανόηση της λειτουργίας της τελομεράσης θα βοηθήσει στην επιβράδυνση της κυτταρικής γήρανσης αλλά και στον αγώνα κατά του καρκίνου, αφού στα καρκινικά κύτταρα η δραστηριότητα της τελομεράσης είναι αυξημένη, με αποτέλεσμα τα καρκινικά κύτταρα να γίνονται «αθάνατα» και να διαιρούνται ανεξέλεγκτα.

Από την πλευρά τους, τα τελομερή συμμετέχουν στη διαίρεση των κυττάρων, ενώ παράλληλα προστατεύουν τα χρωμοσώματα από φθορές και καθορίζουν τον χρόνο ζωής των κυττάρων (λειτουργούν περίπου όπως οι πλαστικές καταλήξεις στα κορδόνια των παπουτσιών).

Η αχίλλειος πτέρνα τους, ωστόσο, είναι ότι, κάθε φορά που ένα κύτταρο διαιρείται, το μήκος των τελομερών μειώνεται και μαζί του μειώνεται η ικανότητα προστασίας του ανθρώπινου γενετικού υλικού.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ