Κακόηχο καλαμπούρι

Της Μαριας Kατσουνακη

Η Παιδεία και ο Πολιτισμός ήταν στις προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης το 2004. Το 2009, η μεν Παιδεία, (δια)χειρίζεται με επιμέλεια ένα σταθερό λεξιλόγιο, (όπως: ελλείψεις σε στοιχειώδεις υποδομές, λειτουργικά κενά, ανεπάρκειες στο εκπαιδευτικό προσωπικό), με ορισμένες νέες προσθήκες (όπως: μάσκες, αντισηπτικά, σαπούνια, καθαρίστριες, εμβόλια). Αλλά επειδή η Παιδεία είναι «προτεραιότητα» οι μαθητές της Α΄ Γυμνασίου εξοπλίζονται με ηλεκτρονικούς υπολογιστές που περιλαμβάνουν 16 εκπαιδευτικά λογισμικά.

Ο δε Πολιτισμός περιμένει στις κουίντες να τον καλέσουν στον επόμενο προεκλογικό λόγο. Εν τω μεταξύ, όμως, το, ούτως η άλλως προχειροφτιαγμένο, σκηνικό καταρρέει. Πριν από λίγα 24ωρα ο πρόεδρος του Δ.Σ. της Λυρικής Σκηνής υπέβαλε την παραίτησή του μιλώντας για πρωτοφανές οικονομικό αδιέξοδο. Τα χρέη του Εθνικού Λυρικού Θεάτρου ανέρχονται σε 10 εκατομμύρια ευρώ. Αλλά επειδή και ο Πολιτισμός είναι «προτεραιότητα» του απάντησαν αρμοδίως ότι «το αποδεκτό ή μη της παραίτησης προκύπτει με την πράξη διορισμού ενός νέου προέδρου». Ετσι, τινάχτηκε το ενοχλητικό ζουζούνι από το σκουρόχρωμο σακάκι του υπουργού Πολιτισμού και εκσφενδονίζεται στον (όποιον) επόμενο…

Με την απραξία ο χρόνος περνάει. Τα προβλήματα απλώς σωρεύονται και μόνο ως παρωχημένη πολιτική μπροσούρα μπορεί να ηχήσει πλέον οποιαδήποτε υπόσχεση για «ριζικές αλλαγές» στην παιδεία και στον πολιτισμό. Θα πρέπει να απαλλαγούμε από το άγχος μιας επικείμενης αναδιάρθρωσης που δεν έρχεται. Με τις αναβολές και τις ματαιώσεις, ως λαός, είμαστε εξοικειωμένοι.
Οι δημιουργικές δυνάμεις υπάρχουν και πορεύονται. Εκπαιδευτικοί και επιστήμονες που με συνέπεια και ψυχικό κόστος πασχίζουν να ανταποκριθούν στον απαιτητικό ρόλο τους, καλλιτέχνες που με ελάχιστη (ή μηδενική) υποστήριξη, εκπλήσσουν, κατακτούν και διακρίνονται. Ερήμην και ερημικά.

Ας σταματήσει τουλάχιστον αυτό το κακόηχο καλαμπούρι ότι η «παιδεία και ο πολιτισμός είναι προτεραιότητες». Για λόγους αισθητικής, έστω και μόνο.

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ