ΝουΔο-γαλαζαίοι ΕΘΝΙΚΟΙ ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ: Η θυσία του Αντωνίου

Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Και είπε ο Αντώνης Σαμαράς: «Για την πατρίδα θυσίασα τα πάντα, μέχρι και την υγεία μου».  

Αλλο και τούτο! Να δεις που θα βγούμε και χρεωμένοι στον Αντώνη!  

 

Τι ακριβώς θυσίασε ο Αντώνης Σαμαράς;  

 

Και κοίτα πώς τα φέρνει η ζωή… Τα νέα της διαγραφής του με βρήκαν σε γύρισμα της τηλεοπτικής μου «ΚΕΡΑΙΑΣ», και συγκεκριμένα ενώ ένας ψυχίατρος μάς ανέλυε τα χειρότερα «μοντέλα» πατέρα. Ανάμεσα σε άλλα, λοιπόν, μας υπερτόνισε και το μοντέλο που επικαλείται στο παιδί του τις θυσίες που έκανε για εκείνο.  

 

Αντιλαμβάνομαι ότι η πρωθυπουργία είναι βαριά «καλογερική». Η ευθύνη της μοιάζει να είναι βαρύτερη από όσα αντέχει η πλάτη κάθε ευσυνείδητου ανθρώπου. Η σύγκρουση με την ωμή πραγματικότητα… Πολύ περισσότερο, βεβαία, αν νωρίτερα έχεις ράνει «Ζάππεια» ή, να το απλώσω και σε άλλες περιπτώσεις, αν έχεις καμωθεί «Go back κυρία Μέρκελ»… Πρέπει να αντιστοιχεί σε μετωπική σύγκρουση με νταλίκα. Αλλος βγάζει έρπη στα χείλη, άλλος ασπρίζει… (Μόνο ο μακαρίτης Κωνσταντίνος Μητσοτάκης την είχε βγάλει ατσαλάκωτος, αλλά μιλάμε για δεινοσαυροειδές είδος, και ο Ανδρέας Παπανδρέου, που τα πήγε καλά με την εξουσία αλλά την πάτησε από έρωτα, εξ ου και έφτασε μέχρι ενδεδυμένος με μαρινιέρα μπλε άσπρη ριγέ, ταμένος στο Μοναστήρι στην Πάτμο). 

 

Ενδεχομένως θυμόμαστε ότι και η ανάληψη πρωθυπουργίας του Αντώνη Σαμαρά συνέπεσε με εγχείρηση στο μάτι του. Θα το αποδώσουμε σε θυσία για τη χώρα;  

 

«Για την πατρίδα θυσίασα τα πάντα, μέχρι και την υγεία μου»… Ενας πολιτικός ευεργετηθείς από έναν λαό που πολλά ιστορικά παρέκαμψε και τον τίμησε μετά από χρόνια εξορίας… Η επιτομή της αυτοαναφορικότητας… Της μίρλας πάνω σε μίρλα… Πόση πια μίρλα!  

 

Αυτό παραπέμπει σε παλιά κινηματογραφική ταινία. Εκείνη η εξαιρετική κωμίκα, η τροφαντή Τρούλου, ως μάνα πάντα του Κώστα Βουτσά (που τον αποκαλούσε «Κωστάκη μου»), που για ό,τι «μεγάλο», χειριστικά ξεραινόταν κάτω μιμούμενη καρδιακό επεισόδιο. Αυτό παραπέμπει στον Ντίνο Ηλιόπουλο, που είχε αδελφές να παντρέψει και εξ αυτού του λόγου καθυστερούσε τον δικό του γάμο. Αυτό παραπέμπει σε εκατοντάδες άσματα περί αχαριστίας. Από τον στίχο σε τραγούδι της Μαρινέλας «Τι έκανα για πάρτη μου, τι έκανα για μένα; Είχα ψίχουλα κι έδωσα κι όμως πήγανε χαμένα». Ή του εθνικού μας Τσιτσάνη στην «Αχάριστη»: «Δεν ρώτησες τόσο καιρό για μένα, πώς πέρασα τρελή στην ξενιτιά, σ΄αγάπησα, δυστύχησα για σένα, και σέρνομαι κακούργα μακριά». Ή, ενδεχομένως, στην «Αφιλότιμη», από τη φωνάρα του μακαρίτη Στράτου: «Ημουνα ο νοικοκύρης, ήμουνα ο σεβνταλής, κι έχω γίνει μουσαφίρης, κι έχω γίνει κουρελής. Στη δική σου την καρδιά, αφιλότιμη, πόσο λάθος με μετράς, αφιλότιμη, αφιλότιμη». 

 

Α, ρε Αντώνη! Αυτό σε πολλά κωμικά παραπέμπει, αλλά είναι μια...

 ανάρτηση του Αρίστου Δοξιάδη που παραπέμπει σε σοβαρότερα. Την αντιγράφω αυτούσια: «Με τον Αντώνη Σαμαρά ήμασταν συμμαθητές στο Κολέγιο Αθηνών και αποφοιτήσαμε το 1970. Στην τάξη ήμασταν τουλάχιστο εννέα μαθητές που οργανωθήκαμε σε αντιδικτατορικές οργανώσεις, με κίνδυνο να μας συλλάβουν και να μας βασανίσουν. Ο Αντώνης έμεινε απ’ έξω, δεν ήθελε να μπλέξει. Και ανέλαβε πολιτική δράση εκ του ασφαλούς στην ΟΝΝΕΔ όταν έγινε κυβέρνηση η ΝΔ. »Και έχει το θράσος σήμερα να γράφει «Για την πατρίδα θυσίασα τα πάντα, μέχρι και την υγεία μου». Τίποτα δεν θυσίασες, Αντώνη. Δεν ξέρεις καν τι σημαίνει η λέξη θυσία. Αν κάποια στιγμή το στρες της δουλειάς σε ταλαιπώρησε επειδή ανέλαβες μια σοβαρή ευθύνη για δυο-τρία χρόνια, σκέψου πόσος κόσμος που δεν έχει τη δική σου περιουσία και καταγωγή στρεσάρεται επί δεκαετίες στη δουλειά. Σε αυτούς του εργαζόμενους έκανες τεράστια ζημιά με τη στάση σου ενάντια στο μνημόνιο, με την απάτη των Ζαππείων. »Στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ που βρέθηκαν σε κρίση χρέους η αξιωματική αντιπολίτευση έβαλε πλάτη, οι ηγεσίες διαμόρφωσαν μνημόνια με συναίνεση και ξεπέρασαν την ύφεση σε δυο-τρία χρόνια. Με τη δική σου στάση συνέβαλες στη βαθιά φτωχοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, που έχασαν και την υγεία τους. Δείξε, επιτέλους, λίγη τσίπα και ζήτα συγγνώμη. Ή, τουλάχιστον, αποτραβήξου με αξιοπρέπεια». 

 

Αυτά έγραψε ο Αρίστος Δοξιάδης. 

 

Ας κλείσουμε με ελαφρύ άσμα. Δάκης, ο κούκλος της γενιάς μου: «Μου χρωστάς, δεν σου χρωστάω, έχε γεια, σε χαιρετάω».  

 

Θα μας μιλήσει και ο Αντώνης Σαμαράς για θυσία… 

 

ΥΓ: Ιδέα για όνομα κόμματος: Πολιτική άνοιξη. Και θα έχει καταφέρει περιστροφή γύρω από τον εαυτό του.