ΝουΔο-ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίικο ΜΠΟΥΡΔΕΛΟΧΑΝΕΙΟ: Δεν είναι και τόσο φοβερό να οδηγείς λεωφορείο πιωμένος

 

Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Όλοι θα έχετε δει πρωθυπουργούς και υπουργούς όλων των κυβερνήσεων να μιλούν για την αξία της ασφάλειας των επιβατών των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Μάλιστα όλοι τους χρησιμοποιούν τη φράση «πρώτη προτεραιότητα» για να δείξουν ότι όταν είναι πουν ψέματα δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό. Γιατί προφανώς η ασφάλεια των επιβατών των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς όχι μόνο δεν είναι η «πρώτη προτεραιότητα» τους αλλά είναι και πολύ πιο ασήμαντη από τον βασικό λόγο ύπαρξης κάθε δημόσιας υπηρεσίας (και άρα και των δημόσιων ΜΜΜ): την εξυπηρέτηση των επιθυμιών και των αναγκών όσων εργάζονται σε αυτές.

Η τελευταία απόδειξη για τα παραπάνω ήρθε με τον επαγγελματία οδηγό που συνελήφθη να οδηγεί μεθυσμένος. Όχι το ΙΧ του αλλά ένα λεωφορείο. Με επιβάτες.

Σε μια χώρα που η ασφάλεια των επιβατών των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς είναι όντως «πρώτη προτεραιότητα» ο νόμος θα ήταν απλός και σαφής. Οδηγός λεωφορείου, τρένου, τραμ κλπ που οδηγεί πιωμένος αυτομάτως χάνει τη δουλειά του. Απολύεται. Χωρίς πειθαρχικά συμβούλια, συνεδριάσεις και άλλα γραφειοκρατικά που σκοπό έχουν να καταστήσουν σαφές ότι τα ΜΜΜ ανήκουν στους εργαζόμενους τους και όχι στα κορόιδα τους φορολογούμενους (όπως τα πανεπιστήμια ανήκουν στους φοιτητές, τα νοσοκομεία στους γιατρούς και τους νοσοκόμους κ.ο.κ.).

Σε μια χώρα που οι επιβάτες είναι αναλώσιμοι ή τέλος πάντων λιγότερο σημαντικοί από το δικαίωμα στη μονιμότητα το αν θα υπάρξει και ποια θα είναι η τιμωρία για έναν πιωμένο οδηγό το αποφασίζει ένα «πειθαρχικό συμβούλιο» και όχι η κοινή λογική.

Προσπάθησα να ψάξω μέσα στον λαβύρινθο των διαδικτυακών σελίδων των δημοσίων οργανισμών αλλά δεν κατάφερα να βρω από ποιους αποτελείται το συγκεκριμένο πειθαρχικό συμβούλιο. Ομολογώ ότι δεν έφαγα και ώρες να ψάχνω και στο τέλος-τέλος δεν έχει και σημασία. Και μόνο το ότι πρέπει κάποιο όργανο να συνεδριάσει για το αν θα έχει συνέπειες (και ποιες θα είναι αυτές) ένας πιωμένος οδηγός λεωφορείου, και μόνο το ότι η απόλυση του δεν είναι αυτόματη, αποδεικνύει το πόσο λίγο ενδιαφέρει όλες τις κυβερνήσεις η ασφάλεια, η σωματική ακεραιότητα και τελικά η ζωή των επιβατών.

Για της ελληνικές κυβερνήσεις (και άρα και για την κυβέρνηση του Κυριάκου του Μητσοτάκη) η μέθη στο τιμόνι δεν είναι κάτι το τόσο τρομερό ώστε οι διαδικασίες απόλυσης να είναι αυτόματες.

Είναι κάτι που…

 

 ενδεχομένως να μην θεωρείται σωστό αλλά το πόσο λάθος είναι θα το αποφασίζει πάντα ένα συμβούλιο συναδέλφων και προϊσταμένων του επικίνδυνου αντικοινωνικού οδηγού.

Γιατί ούτε οι αυτοαποκαλούμενοι «μεταρρυθμιστές» της ΝΔ δεν έχουν καμία διάθεση να θυσιάσουν την δημοσιοϋπαλληλική σιγουριά στον βωμό της ασφάλειας. Και μπράβο τους.