ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Η τύχη του πλανήτη σε 126 ζευγάρια χέρια

 

Του ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΖΟΥ

Όλα τα δεδομένα δείχνουν πως οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές θα κριθούν, όπως τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν, στις "ταλαντευόμενες πολιτείες", τις "πολιτείες που δίνουν το κτύπημα" (swing σημαίνει "ταλαντεύομαι" αλλά και, στα τόσο προσφιλή στους Αμερικανούς σπορ, "δίνω καίριο χτύπημα"), οι οποίες παίζουν καθοριστικό ρόλο, καθώς συγκεντρώνουν συνολικά 126 εκλέκτορες.

Ανά πολιτεία η κατανομή, μετά την απογραφή του 2020 και συγκριτικά με εκείνην των εκλογών του ίδιου έτους, έχει ως εξής:

Πενσυλβάνια – 19 εκλέκτορες (από 20)

Μίσιγκαν – 15 εκλέκτορες (από 16)

Ουισκόνσιν – 10 εκλέκτορες (χωρίς αλλαγή)

Αριζόνα – 11 εκλέκτορες (χωρίς αλλαγή)

Τζόρτζια – 16 εκλέκτορες (χωρίς αλλαγή)

Φλόριντα – 30 εκλέκτορες (από 29)

Βόρεια Καρολίνα – 16 εκλέκτορες (από 15)

Νεβάδα – 6 εκλέκτορες (χωρίς αλλαγή)

Νιου Χάμσαϊρ – 4 εκλέκτορες (χωρίς αλλαγή)

Αυτές οι πολιτείες βρίσκονται στο επίκεντρο της εκλογικής αναμέτρησης και θα αναδείξουν τον νικητή, καθώς ο αγώνας για τους 270 εκλέκτορες που απαιτούνται για την προεδρία, ώρα με την ώρα κορυφώνεται. Σε αυτό το εκλογικό σύστημα, κάθε ψήφος αποκτά τη βαρύτητά της και οι καμπάνιες δίνουν σκληρή και αδυσώπητη μάχη για κάθε πιθανό υποστηρικτή, χωρίς να διστάζουν σε υποσχέσεις που δεν έχουν καμία πρόθεση να τηρήσουν.

Οι δημοσκοπήσεις, που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να προσφέρουν κάποια σαφήνεια, έχουν πλέον μετατραπεί σε πηγή αβεβαιότητας.

Το λεγόμενο "κρυφό εκλογικό σώμα" (εκείνοι οι ψηφοφόροι που υποστηρίζουν το ένα κόμμα αλλά αποφεύγουν να το δηλώσουν ανοιχτά, για λόγους που μόνο αυτοί ξέρουν) περιπλέκει εντελώς τα πράγματα. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει πόσο μπορούν να διαψευστούν οι προβλέψεις. Γιατί;

Επειδή οι εκλογές έχουν μεταβληθεί σ’ έναν "χορό των παθών", "χορό του θυμικού", όπου οι μισές υποσχέσεις δίνονται για να ξεχαστούν την επόμενη μέρα και οι δημοσκοπήσεις λειτουργούν ως ο καθρέφτης που δείχνει ό,τι θέλει να δει ο καθένας.

 

 

Παράλληλα, οι δημογραφικές αλλαγές επηρεάζουν βαθύτατα και πολύ περισσότερο απ’ ότι στο παρελθόν, την δυναμική του εκλογικού χάρτη. Π.χ. στην Πενσυλβάνια και το Μίσιγκαν, η γήρανση του πληθυσμού επαναφέρει στο προσκήνιο ζητήματα όπως η κοινωνική ασφάλιση και η οικονομική σταθερότητα, που κυριαρχούν στην καρδιά και το μυαλό των εργατών της "παλιάς βιομηχανίας", για τους οποίους η "σταθερότητα" έχει καταλήξει απλά μια θεωρητική, αλλά πρακτικά ανύπαρκτη, έννοια. Στην Αριζόνα και την Φλόριντα, η αυξανόμενη επιρροή των Λατινοαμερικανών φέρνει στο προσκήνιο ζητήματα μετανάστευσης, εκπαίδευσης και απασχόλησης. Ενώ, σε πολιτείες όπως η Τζόρτζια και το Ουισκόνσιν όπου οι πανεπιστημιακές κοινότητες έχουν ιδιαίτερο βάρος, οι νεότερες γενιές (Gen Z, Millennials κ.λπ.), φέρνουν μια πιο προοδευτική πνοή.

Η εμπειρία έχει δείξει ότι κάθε πολιτεία έχει τον δικό της χαρακτήρα.

Η Πενσυλβάνια και το Μίσιγκαν, πολιτείες παραδοσιακά πιστές στους Δημοκρατικούς, τώρα πια "κοιτούν προς το άγνωστο" φλερτάροντας με τους Ρεπουμπλικάνους, καθώς οι εργάτες-ψηφοφόροι νιώθουν ότι τα συνθήματα είναι περισσότερο κενά λόγια παρά ουσία. Αντίθετα, η Αριζόνα και η Τζόρτζια, άλλοτε προπύργια των Ρεπουμπλικανών, αρχίζουν να αμφιταλαντεύονται σαν να αναθεωρούν όλα όσα πίστευαν.

Αυτές οι ευμετάβλητες μεταβολές (sic) καθιστούν τις παραδοσιακές πολιτικές συμμαχίες, που παίζουν σημαντικότατο ρόλο για την διαμόρφωση τοπικών εκλογικών αποτελεσμάτων, πιο ρευστές και απρόβλεπτες από ποτέ.

Η προσέλευση των ψηφοφόρων θα είναι καθοριστική. Στις πόλεις, όπου κυριαρχούν οι πιο προοδευτικές ιδέες, η αυξημένη συμμετοχή ενισχύει τους Δημοκρατικούς. Αντίθετα, στις αγροτικές περιοχές, οι Ρεπουμπλικάνοι αντλούν δύναμη από τις συντηρητικές αξίες. Στις πολιτείες-κλειδιά, όπως η Αριζόνα και η Τζόρτζια, οι καμπάνιες προσπάθησαν από την πρώτη ημέρα και εξακολουθούν να προσπαθούν να κινητοποιήσουν τους νέους και τους μειονοτικούς ψηφοφόρους, οι οποίοι μπορεί να ανατρέψουν τις ισορροπίες.

Τα βασικά ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες, είναι γνωστά και ξεκάθαρα.

Η οικονομία μετρά περισσότερο και πάνω απ’ όλα για τον μέσο Αμερικανό εργάτη. Ο πληθωρισμός και η οικονομική αβεβαιότητα έχουν βαρύνει τόσο πολύ την εργατική τάξη σε πολιτείες όπως το Μίσιγκαν και η Πενσυλβάνια, που πλέον η "οικονομική σταθερότητα", ηχεί στ’ αυτιά του σαν ανέκδοτο. Αντίστοιχα, σε πιο εύπορες Πολιτείες, ζητήματα όπως η άμβλωση, η μετανάστευση και η κλιματική αλλαγή είναι ιδιαίτερα έντονα. Οι κάτοικοι της Φλόριντα και της Αριζόνα π.χ., που ζουν όλο και πιο συχνά καιρικά φαινόμενα τύπου "Helene", βλέπουν τις περιβαλλοντικές κρίσεις να αλλάζουν το πρόσωπο των πολιτειών τους καθημερινά. Γεγονός που τους έχει οδηγήσει να ευαισθητοποιηθούν στο ζήτημα, πολύ περισσότερο απ’ ότι παλιότερα. 

Η στρατηγική τέλος, των υποψηφίων στα κρίσιμα 9 swing states, ήταν εξαρχής μάλλον απλή: υποσχέσεις με τοπικό περιεχόμενο που θεωρούν ότι "αγγίζουν ευαίσθητες χορδές", δημόσιες εμφανίσεις για να δείξουν ότι "είναι εδώ" και, σαν μέρος των πανεθνικών στρατηγικών τους, συνεχή μηνύματα από τα κοινωνικά δίκτυα, όπου οι καμπάνιες τους λειτουργούν ως "διευθυντές επικοινωνίας" της ίδιας τους της εικόνας! Ή τουλάχιστον αυτό νομίζουν…

Το διακύβευμα εκτείνεται πέρα από την προεδρία και αφορά την μελλοντική, μακροχρόνια κατεύθυνση της υπερδύναμης σε τομείς όπως η οικονομία, η περιβαλλοντική πολιτική και η κοινωνική συνοχή. Τομείς οι οποίοι, λόγω μεγεθών και γεωπολιτικής, έχουν με σημαντικότατες επιπτώσεις στην παγκόσμια σταθερότητα.

Το ζητούμενο ένα:

 

Ποιος από τους δύο υποψηφίους θα καταφέρει να εμπνεύσει εμπιστοσύνη για την αποτελεσματική διαχείριση τόσων κρίσιμων θεμάτων, την πρώτη σελίδα ενός νέου κεφαλαίου, αν όχι και ενός νέο τόμου, στην αμερικανική πολιτική και Ιστορία;

Την Τετάρτη το πρωί, εκτός απροόπτου, θα ξέρουμε!

 

στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου