Δεν είναι Μοσούλη. Ούτε Ισλαμαμπάντ.
— ⚔ 𝙃eͥ𝙧cͣuͫ𝙡𝙚𝙨™ (@Heraclis_82) June 23, 2024
Στη Δανία είναι...
Μουσουλμάνοι που δε θέλουν να ζουν σε Μουσουλμανική χώρα αλλά θελουν να ζουν σε μια Ισλαμοποιημένη Ευρώπη λόγω επιδομάτων.
Όταν θα καταλάβουμε πως πρόκειται για υβριδικό πόλεμο, θα είναι αργά! #Europe_is_dying pic.twitter.com/Vqb57F9Zp6
Οταν εξελέγη η Μελόνι πρωθυπουργός της Ιταλίας, η προοδευτική Ευρώπη ανέβασε πυρετό. Είναι δυνατόν μια πολιτικός που αναφέρεται στον Μουσολίνι να κυβερνήσει μια χώρα που συμμετείχε στην ίδρυση της τότε ΕΟΚ;
Υπήρχε το άγχος για τη στάση της Ιταλίας απέναντι στην Ουκρανία. Και υπήρχε πάνω απ’ όλα το άγχος για τον τρόπο που θα αντιμετώπιζε η Ιταλία της Μελόνι, χώρα πρώτης υποδοχής, το μεταναστευτικό.
Το μεταναστευτικό, ας μη γελιόμαστε, ορίζει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη λεγόμενη «συντηρητική» και την «προοδευτική» Ευρώπη.
Στις 16 Σεπτεμβρίου ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ, Εργατικός ειρήσθω εν παρόδω, στη διάρκεια επίσκεψής του στην Ιταλία, την αποκάλεσε πρότυπο για τη διαχείριση του προβλήματος.
Ενδιαφέρθηκε για τα στρατόπεδα υποδοχής που έχει δημιουργήσει η Ιταλία στην Αλβανία στα οποία φιλοξενούνται οι ζητούντες άσυλο ώσπου να εξετασθεί το αίτημά τους.
Ενδιαφέρθηκε για τη συμφωνία με τη Λιβύη, τη βασική πηγή τροφοδοσίας μεταναστών στην Ιταλία, η οποία παρέχει στους Λίβυους τεχνογνωσία για την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης στα σύνορα της Ε.Ε.
Προς στιγμήν σκέφθηκα να γράψω στην «πηγή» της. Ομως και η Λιβύη είναι χώρα υποδοχής από Αφρικανούς. Ο πληθυσμός της Αφρικής θα ξεπεράσει τα 2 δισ. Πόσοι απ’ αυτούς θα μετακινηθούν προς την Ευρώπη και πόσους μπορεί να αντέξει η Γηραιά χωρίς να ανατραπούν οι κοινωνικές της ισορροπίες ή να κινδυνεύσουν οι πολιτισμικές της αξίες;
Δεν είναι ζήτημα «φυλετικής καθαρότητας», η οποία ιστορικά οδήγησε την Ευρώπη στις πιο βάρβαρες εκτροπές της Ιστορίας της.
Είναι ζήτημα αντοχής των κοινωνιών και των θεσμών της.
Επρεπε η Γερμανία να αντιμετωπίσει την άνοδο της AfD για να αποφασίσει η πολιτική της ηγεσία ότι η μετανάστευση είναι πρόβλημα; Και να πάρει μέτρα, άτσαλα κατά τη συνήθειά της, τα οποία απειλούν την ουσία των ευρωπαϊκών θεσμών;
Επρεπε η Γαλλία να αντιμετωπίσει την επέλαση της Λεπέν για να αποφασίσει ο νέος πρωθυπουργός της Μισέλ Μπαρνιέ ότι ο έλεγχος της μετανάστευσης είναι η άμεση προτεραιότητα της κυβέρνησής του;
Επειδή δεν είμαστε εξωγήινοι, πώς είναι δυνατόν όλοι αυτοί να κατηγορούσαν ως ρατσιστές όσους τολμούσαν να ψελλίσουν ότι η μετανάστευση είναι το βασικό πρόβλημα της ευρωπαϊκής κοινωνίας;
Πώς να ξεχάσεις την ανοιχτή μητρική αγκαλιά της κ. Μέρκελ το 2015 που την θεωρούσε ευλογία;
Μάλλον για…
πρεσβυωπία της πολιτικής τάξης πρόκειται. Το πρόβλημα ήταν μπροστά στα μάτια τους και οι κοινωνίες το έβλεπαν.
Κι έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Οπου την πολιτική ατζέντα την ορίζει η Ακροδεξιά και οι υπόλοιπες δυνάμεις παλεύουν να οργανώσουν την άμυνά τους απέναντί της.
Είναι αυτό το μέλλον της Ευρώπης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου