Η φιλοδοξία του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού ήταν να λειτουργήσει περίπου όπως τα καλώδια εκκίνησης μπαταρίας αυτοκινήτου, για την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας.
Αυτή ήταν και δυστυχώς παραμένει η οικοδομή.
Ο νόμος 4067/2012 είχε 32.000 λέξεις αλλά δεν ξέρουμε τη σημερινή του έκταση, αφού σε 12 χρόνια δημοσιεύθηκαν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως 25 τροποποιήσεις. Θα λέγαμε δύο ανά έτος κατά μέσον όρο, αλλά τροποποιήθηκε τέσσερις φορές μόνο το 2020, τρεις το 2012 κ.ο.κ. Προβλέπει πολλά πράγματα που έχουν βγει σε πολυσέλιδο βιβλίο, το οποίο διαρκώς ανατυπώνεται, αφού ο νόμος διαρκώς αλλάζει. Από όσα προβλέπονται, η εμπειρία έδειξε ότι ελάχιστα εφαρμόζονται, όπως η αύξηση του συντελεστή δόμησης (κατά 10%, 15% και 20%), εάν ο κατασκευαστής μειώσει το ποσοστό κάλυψης του οικοπέδου (κατά 10%, 15% και 20% αντίστοιχα), και πράγματα που όλοι οι εργολάβοι έτρεξαν να εκμεταλλευτούν όπως την αύξηση του συντελεστή δόμησης (κατά 5% ή 10%), εάν αναβαθμιστεί ενεργειακά το κτίριο, ή την αύξηση του μέγιστου επιτρεπόμενου ύψους κάθε κτιρίου κατά 1 μ., εάν χρησιμοποιηθεί το ισόγειο και η πιλοτή ως χώρος στάθμευσης οχημάτων.
Το τελευταίο είναι περίεργο διότι ένας παλιότερος νόμος του κ. Στέφανου Μάνου κάνει υποχρεωτική την ύπαρξη χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων στις νεόδμητες πολυκατοικίες – αλλά στην Ελλάδα ζούμε. Ολοι ξέρουμε ότι οι νόμοι ψηφίζονται για να υπάρχουν και ουχί να εφαρμόζονται.
Δεν θυμόμαστε να υπήρξαν ιδιαίτερες αντιδράσεις όταν ψηφίστηκε ο νόμος· όλοι τότε ανησυχούσαν για το αν θα απελευθερωθούν τα επαγγέλματα, κάτι που τελικώς δεν έγινε. Ακόμη πιο περίεργο είναι ότι ο νόμος επέζησε 12 έτη πριν κριθεί αν είναι συνταγματικός. Δεν άλλαξε ούτε επί ΣΥΡΙΖΑ που είχε ως πρόταγμα την οικολογία και το δομημένο περιβάλλον.
Ετσι, ένας νόμος που πέρασε αδιάβαστος, ασυζήτητος, στην τούρλα της κρίσης, θα κριθεί μετά δώδεκα έτη και αφού ήδη έχουν χτιστεί μεγαθήρια.
Θα περιμένουμε την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλά μπορούμε να φανταστούμε τη συνέχεια.
Αλήθεια. Ξέρει κανείς τι έγινε με εκείνο το…
ξενοδοχείο στου Μακρυγιάννη, μπροστά στην Ακρόπολη;
Οπως διαβάζουμε, «το ανώτατο δικαστήριο επανέρχεται στην υπόθεση της κατεδάφισης των τελευταίων ορόφων του κτιρίου: ζητάει να ανακληθεί η άδεια λειτουργίας για το τμήμα αυτό του ξενοδοχείου, αναθέτει στους επιθεωρητές Περιβάλλοντος την κατεδάφιση και ορίζει δικαστή να παρακολουθήσει την υπόθεση “λόγω της δυσχέρειας του Δήμου Αθηναίων να συμμορφωθεί με την απόφαση του 2019″» («Καθημερινή», 30.6.2023). Η προ δεκαεξαμήνου απόφαση έδινε τρίμηνη προθεσμία για να ξεκινήσει η κατεδάφιση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου