Η φούγκα είναι ένα είδος μουσικής πολυφωνικής σύνθεσης, που βγαίνει από το ελληνικότατο «φυγή», αφού φεύγει η μία φωνή για να έρθει η άλλη. Οι πάσχοντες, όπως ο γράφων, από βιβλιοφαγία και αγάπη για την πυκνή νοηματική δύναμη της ποίησης ίσως γνωρίζουν τη φοβερή «Φούγκα του θανάτου» του Πάουλ Τσέλαν (Πάουλ Αντσελ το πραγματικό), γερμανόφωνου Εβραίου της Μπουκοβίνα, γεννημένου το 1920, που χάθηκε το 1970 στα νερά του Σηκουάνα.
Το ποίημα, γραμμένο το 1944, αρχίζει έτσι: «Μαύρο γάλα της αυγής, το πίνουμε το πίνουμε το βράδυ…», είναι ένα συγκλονιστικό λογοτεχνικό μνημείο για το Ολοκαύτωμα.
Αφού πάλι γίνατε σοφότεροι κοψοχρονιά, ας μιλήσουμε για τον Εντρί Φούγκα. 43 ετών, Διευθυντής Επικοινωνίας του Εντι Ράμα, από την εποχή που ο κατσαπλιάς άσπονδος «φίλος» μας ήταν Δήμαρχος Τιράνων.
Με σπουδές στην Ιταλία, στη Βιέννη και στο Ταφτς στη Βοστόνη και όψη ποντικομαμής απουσιολόγου, ο εξ απορρήτων του αλευρομύτη φαίνεται πως μεταξύ άλλων καθηκόντων έχει αναλάβει το ψιλό γαζί δούλεμα της ημετέρας Υφυπουργού Εξωτερικών Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου.
Οσοι μορφώνεστε από την παρούσα στήλη, θυμάστε τι σας έγραφα. Η δοτή αλβανική δικαιοσύνη θα ξανακαταδικάσει στο Εφετείο τον Φρέντη Μπελέρη, ώστε να εκπέσει οριστικά από το αξίωμα του Δημάρχου Χειμάρρας και να έχει κώλυμα, λόγω ποινικού μητρώου, να συμμετάσχει στις επαναληπτικές εκλογές. Ετσι θα προχωρήσει απρόσκοπτα η λεηλασία των ελληνικών περιουσιών.
Γι’ αυτό θεώρησα ορθή την επιλογή να είναι ο Φρέντης υποψήφιος για την Ευρωβουλή. Αντί για εκπεσών διαμαρτυρόμενος στο πεζοδρόμιο πρώην Δήμαρχος, τουλάχιστον θα είναι Ευρωβουλευτής με ισχυρή φωνή. Διότι ακόμη και με το διεφθαρμένο καθοδηγούμενο αλβανικό σύστημα δικαιοσύνης, το πολύ ως τα μέσα του Οκτωβρίου θα πρέπει να τον αποφυλακίσουν και η φωνή του θα είναι δυνατή από τις Βρυξέλλες για τα συμφέροντα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου και όχι μόνο γι’ αυτά.
Είναι γνωστό πως η τσαχπίνικη παρέα Σκέρτσου και λοιπών, όπως και το ΥΠΕΞ, με κύρια αντιδρούσα την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, δεν έκαναν καθόλου κέφι την υποψηφιότητα του ντε φάκτο ηγέτη του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Αλλωστε Γεραπετρίτης, Παπαδοπούλου και λοιποί ήταν εξαρχής υπέρ της ήπιας, μαλακής προσέγγισης στο ζήτημα, τόσο μαλακής, που από τα χαστούκια με ματσάκια άνηθο οι Αλβανοί σωβινιστές δάκρυσαν από τα γέλια.
Για να ξαναμορφωθείτε, ο σοφός λαός του Πειραιώς και δη οι πέριξ του λιμένος μαγκίτες, όταν ήθελαν να πουν «θα μας κάνουν τα τρία δύο» έλεγαν σκωπτικώς «Βαράτε μας με άνηθο».
Κανένα ουσιαστικό μέτρο πίεσης στην Αλβανία ως χώρα, κανένα εξατομικευμένο μέτρο κατά του Ράμα και της εγκληματικής κομπανίας του, πολιτικών, δικαστών, εισαγγελέων, αστυνομικών, ημετέρων ρουφιάνων, δημοσιογράφων, δεν πάρθηκε.
Μια ψοφοδεής, ηττοπαθής στάση έκανε διαδοχικές τρύπες στο νερό. Απτόητοι οι Αλβανοί μαφιόζοι σωβινιστές δίκασαν τον Φρέντη με βάση την παιδαριώδη σκευωρία τους και αρνούνταν να τον απελευθερώσουν και να αναλάβει τα καθήκοντά του στο Δημαρχείο.
Εγινε δε στο παρά πέντε μια προσπάθεια να τορπιλιστεί η υποψηφιότητά του, αλλά η πραγματικότητα, ο κίνδυνος απόπειρας προσεταιρισμού του από άλλους και η ακόμη πιο μαζική απώλεια ψήφων για τη Ν.Δ. έφεραν τους μυαλοφυγόδικους στα σύγκαλά τους, αλλιώς το 27% θα το είχαν κι αυτό αποχαιρετήσει με μαντήλι καλαματιανό. Τα έγραψα τόσες φορές. Συστρατευθήκαμε όλοι όσοι τον αγαπάμε και στην καρδιά μας ηχεί εκείνο το αγαπημένο τραγουδάκι για την Αδερφή μας και βγήκε στους πρώτους.
Η εκλογή του όμως δεν σήμαινε παύση του αγώνα για την απελευθέρωση του, να τελείωνε η φαρσοκωμωδία στο Εφετείο. Ηταν χρέος του ΥΠΕΞ, της κυβέρνησης να συνεχίσει τις πιέσεις.
Μαθαίνω, λοιπόν, από σοβαρές πηγές και δυσκολεύομαι να το πιστέψω, πως η κυρία Υφυπουργός δεχόταν μέσω του Φούγκα, του παρά τω κατσαπλιά, διαβεβαιώσεις πως στο Εφετείο θα πάνε όλα καλά, ο Φρέντη θα αφηνόταν ελεύθερος. Ετσι καθησύχαζε την κυβέρνηση και όσους επέμεναν να κάνουμε διαβήματα, πως δεν χρειάζεται, όλα θα πάνε καλά.
Οι παλαιοί μαχαλόμαγκες, πιο παλαιοί κι από μένα που γεννήθηκα με ασπρόμαυρη τηλεόραση προδικτατορικώς, είχαν μια έκφραση όταν την πάταγες σαν χάπατο. Ελεγαν «Τώρα κούνα τ΄ αραπάκι».
Δεν θυμάμαι την προέλευση της παροιμιώδους εκφράσεως, αλλά η κυρία Υφυπουργός, αληθούς ούσας της πληροφορίας, το κούνησε για τα καλά το αραπάκι.
Ο Φρέντης ξανακαταδικάστηκε, παραμένει κρατούμενος, μας τη φόρεσε ο ζουμπάς ο Φούγκα και ο ψηλέας το αφεντικό του.
Αυτό, πάντως, που κρίνω ως επιβεβαίωση του μουσαντού που μας πούλησαν οι σκιπετάροι είναι…
το γεγονός πως όντως δεν είδα και δεν άκουσα εν όψει του Εφετείου κάποια σκλήρυνση της στάσης μας, κάποιο αυστηρό μέτρο πίεσης.
Το ΥΠΕΞ συνέχισε στην παράδοση του καρπαζοεισπράκτορα, από τους Αλβανούς.
Από τους Αλβανούς, ρε φίλε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου