ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ανέστη, εγώ προσωπικά ΔΕΝ γνωρίζω ούτε Έναν!…

Αριστοφανικό επίκαιρο πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου

 

Είχα καιρό να δημοσιεύσω κάποια συζήτησή μας με τον παλιό συμμαθητή και επιστήθιο φίλο Ανέστη και δεχόμουνα δυο-τρείς μήνες τώρα, όχι μόνο στη γενέτειρά μας Κατερίνη, αλλά και από άλλα μέρη εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων (το διαδίκτυο βέβαια ΔΕΝ έχει σύνορα) ερωτήματα για το εάν είναι καλά ο Ανέστης ή μήπως τα «χαλάσαμε» και του κρατάω κακία…

      Ήμασταν και είμαστε, σας διαβεβαιώνω χαμογελώντας, μια χαρά!...

     Λακωνικός αλλά αυστηρά καυστικός ο φίλος μου Ανέστης κάνοντας αναφορά στην 24η Ιουλίου, την αποκαλούμενη «Ημέρα της Δημοκρατίας» που γιορτάζουμε εδώ και 50 χρόνια σε ανάμνηση της 24ης Ιουλίου 1974 ημέρα παράδοσης της Εξουσίας στην Πολιτική Ηγεσία.

     Γιώργο, ΖΗΤΩ η Δημοκρατία που επέστρεψε στην Πατρίδα μας μετά την καταπάτηση της Μεγαλονήσου από τους Τούρκους την 24η Ιουλίου 1974…Λες κάποια στιγμή να κάνουμε και ΔΗΜΟΣΙΑ ως Έλληνες κατάθεση ευχαριστιών στον κ Erdogan που μας θύμισε, προχθές, από την καταπατημένη Κύπρο, ότι στον μακαρίτη προκάτοχό του Bülent Ecevit οφείλουμε την πτώση του Στρατιωτικού καθεστώτος και την επιστροφή της Δημοκρατίας στην Ελλάδα;

     ΖΗΤΩ η Δημοκρατία φίλε Ανέστη, και καλοπροαίρετα προτείνω σήμερα και πάλι (θυμίζω το σχετικό άρθρο μου που φιλοξενήθηκε εδώ «Κυρίες και Κύριοι Πολιτικοί, την Πατρίδα σαν τα μάτια σας!...») πέρα από τις επίσημες δεξιώσεις στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, να την προσέχουμε σε καθημερινή βάση εμείς και οι εκλεγμένοι πολιτικοί μας Άρχοντες σαν τα μάτια μας!...

     Γιώργο θέλω μια απάντηση στο πικρό ερώτημα που με βασανίζει ιδιαίτερα μετά την υποταγή μας στα καταστροφικά ΜΝΗΜΟΝΙΑ που πίνουν το συμβολικό οικονομικό αίμα των Ελλήνων. Πέρασαν 50 χρόνια από το 1974 και σε αυτό το διάστημα Εκλέξαμε να μας Κυβερνήσουν Κοινοτάρχες, Δήμαρχοι, Νομάρχες και Αντινομάρχες, Περιφερειάρχες, Βουλευτές (και κάθε Κυβέρνηση έδωσε Υπουργικά χαρτοφυλάκια στα επίλεκτα στελέχη της)… Αμέτρητες χιλιάδες κάθισαν σε τέτοιους θώκους εξουσίας…

     Φίλε Ανέστη δεν έχεις άδικο αλλά δεν μου έθεσες το ερώτημά σου!...

     Φίλε Γιώργο μπορείς να μου δείξεις 10 από όλους και όλες αυτές που μας Κυβέρνησαν σε τοπικό, Περιφερειακό και Εθνικό επίπεδο που «μπήκαν» στην Πολιτική, δηλαδή στην Υπηρεσία των Συμπολιτών τους, ΠΛΟΥΣΙΟΙ και έφυγαν φτωχοί;

     Ανέστη, εγώ προσωπικά ΔΕΝ γνωρίζω ούτε Έναν ή Μία αλλά μου έχουν πει και το διαπιστώνω χρόνια τώρα και στα «πόθεν έσχες» ότι υπάρχουν ΑΜΕΤΡΗΤΟΙ που «μπήκαν» στην πολιτική «ξυπόλητοι και ξεβράκωτοι» και έφυγαν όχι μόνο φορώντας παπούτσια και εσώρουχα αλλά...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΝουΔο-ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίικο ΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟ ΚΟΥΛΟ-ΧΑΝΕΙΟ: Ιδιωτικές και δημόσιες υποθέσεις…

 Του Πάσχου Μανδραβέλη

Την Παρασκευή 28.6.2024 έγινε το επεισόδιο με τον κ. Λευτέρη Αυγενάκη στο αεροδρόμιο. Επειτα από πέντε μέρες (Τετάρτη 3.7.2024) είχαμε την έκρηξη ευαισθησίας. Κινητοποιήθηκαν η κυβέρνηση, η Βουλή, τα ΜΜΕ, υπήρξε κατακραυγή για τη βίαιη συμπεριφορά του νεοδημοκράτη βουλευτή.

Σημαίνει αυτό ότι η ελληνική κοινωνία έχει γίνει κάτι σαν τον συμπαθή σκύλο Ραν Ταν Πλαν ο οποίος, όποτε χτυπάει, αλυχτά πονεμένος έπειτα από πέντε καρέ του γνωστού κόμικ;

Μάλλον όχι.

Η καθυστερημένη αντίδραση έχει να κάνει με το γεγονός ότι την Τετάρτη δημοσιοποιήθηκε το βίντεο.

Αν δεν υπήρχαν κάμερες, όσα συνέβησαν θα κουκουλώνονταν και δεν θα είχαμε αντιδράσεις.

Ας μην ξεχνάμε ότι, πριν από το βίντεο, υπήρξε έγγραφη καταγγελία των εργαζομένων αλλά δεν ίδρωσε το αυτί κανενός.

Δεν θα σταθούμε στη «δύναμη της εικόνας» ή στην «υποχώρηση του γραπτού λόγου». «Αυτά είναι κόλπα ζόρικα που κάνουν στη Γαλλία» διάφοροι νεοφιλόσοφοι.

Απλώς θα επισημάνουμε την επίδραση που είχε η κάμερα σε δημόσιο χώρο. Δίχως εικόνα ο τραμπουκισμός θα περνούσε απαρατήρητος, ασχολίαστος και ατιμώρητος.

Τα πρώτα χρόνια της νέας χιλιετίας κυριάρχησε η μόδα των προσωπικών δεδομένων. Η αποκαλούμενη «ιδιωτική ζωή» ήταν το καινούργιο κοσκινάκι της ελληνικής κοινωνίας και επειδή δεν ξέραμε πού να το κρεμάσουμε, το τοποθετήσαμε παντού. Πρωτίστως στον δημόσιο χώρο. Ετσι οι πράξεις δημοσίων αρχών (όπως είναι η εισαγγελία) έγιναν «ιδιωτική σφαίρα του κατηγορουμένου» και ο δημόσιος χώρος έγινε κάτι σαν το άθροισμα των ιδιωτικών χώρων τον οποίο… κουβαλούν μαζί τους όποιοι κυκλοφορούν έξω.

Την πρώτη δεκαετία της νέας χιλιετίας ζήσαμε μια παράκρουση με την ιδιωτικότητα.

Νομοθετήθηκαν διάφοροι παραλογισμοί, που η Ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ) οφείλει να εφαρμόσει.

Υπάρχει νόμος που επιβάλλει σε όποιον φωτογραφίζει δημόσιο χώρο να ζητήσει γραπτή (!) άδεια όλων όσοι παρευρίσκονται εκεί.

Οι κάμερες των καταστημάτων –τις οποίες ψαχουλεύει η αστυνομία για να διαλευκάνει κάποιο έγκλημα– λειτουργούν παρανόμως. Κατά τον νόμο πρέπει να είναι στραμμένες μόνο στο κατάστημα ή στο σπίτι και δεν επιτρέπεται να βιντεοσκοπούν πεζοδρόμια και άλλους δημόσιους χώρους. Το προεδρικό διάταγμα 75/2020, που αναφέρει ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης («Προσωπικά δεδομένα, ευαίσθητα ή μη-Encore», «Καθημερινή» 30.6.2024), και αφορά την καταγραφή όσων μετέχουν σε διαδηλώσεις, δεν είναι της ΑΠΔΠΧ. Εχει από κάτω τις υπογραφές τεσσάρων υπουργών: Μ. Χρυσοχοΐδη, Ελ. Οικονόμου, Κ. Τσιάρα, Ι. Πλακιωτάκη.

 

Γράφαμε και παλιότερα ότι δεν νοείται ιδιωτική ζωή σε δημόσιους χώρους: «Αν κάποιος θέλει να προστατεύσει την ιδιωτική του ζωή μένει σπίτι του, όπου η προστασία είναι και πρέπει να είναι απόλυτη. Ετσι κι αλλιώς, κάθε φορά που ξεμυτίζουμε σε δημόσιο χώρο κάνουμε μια άτυπη σύμβαση. Παραχωρούμε το δικαίωμα της ιδιωτικότητάς μας. Είναι αυτονόητο. Αν υπάρχει ιδιωτικότητα σε δημόσιους χώρους, τότε όλοι πρέπει να κυκλοφορούμε με κλειστά τα μάτια, διότι και το βλέμμα κάποιου παραβιάζει την “ιδιωτική” μας σφαίρα. Σκεφθείτε δηλαδή να δει η κουτσομπόλα της γειτονιάς ένα παράνομο ζευγάρι σε μια πλατεία! Δεν έχουμε, υπό την παραπάνω λογική, παραβίαση… (πολύ) ευαίσθητων δεδομένων;» (17.7.2005).

Την πρώτη δεκαετία της νέας χιλιετίας ζήσαμε μια παράκρουση με την ιδιωτικότητα.

Το 2007, η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. αρνήθηκε να καταθέσει στη Βουλή τους μισθούς των διευθυντών των ΔΕΚΟ διότι, λέει, τα λεφτά που πληρώναμε εμείς οι φορολογούμενοι ήταν «προσωπικά δεδομένα» εκείνων που τα καρπώνονταν! Αυτή η υπερβολή, όμως…

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΝουΔο-ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίικο ΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟ ΚΟΥΛΟ-ΧΑΝΕΙΟ: Αφήστε τις αριστερές σαχλαμάρες. Κάμερες παντού

 Του Σάκη Μουμτζή

Σχεδόν όλες οι εγκληματικές ενέργειες που έχουν τη μορφή ενός συμβολαίου θανάτου, εξιχνιάζονται, όσες εξιχνιάζονται, με τη χρήση καμερών.

Το αξιοπερίεργο είναι πως η ΕΛΑΣ αναζητεί την εικόνα στις κάμερες που έχουν τοποθετήσει ιδιώτες για την προστασία είτε των κατοικιών τους είτε των επιχειρήσεών τους.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Διότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητες κάμερες της ΕΛΑΣ.

Και γιατί δεν έχει κάμερες η ΕΛΑΣ;

Διότι αντιδρά η αριστερά και οι διάφορες συλλογικότητες.

Και γιατί αντιδρά η Αριστερά και οι διάφορες συλλογικότητες;

Άλλοι από ιδεοληψία, άλλοι διότι ο ακτιβισμός τους κινείται στα όρια του ποινικού νόμου.

Και γιατί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υποκύπτει σε αυτήν την απαίτησή τους;

να μια καλή ερώτηση.

Η πιο πιθανή αιτία είναι γιατί δε θέλει να συγκρουστεί μαζί τους.

Βέβαια, δεν αποκλείεται αυτή η ανυπαρξία καμερών να οφείλεται και στο γνωστό «δε βαριέσαι τώρα! Πού να μπλέξουμε μαζί τους. Μια χαρά μας εξυπηρετούν οι κάμερες των ιδιωτών». Το ότι χάνουν πολύτιμο χρόνο αναζητώντας τις κινήσεις των δραστών σε τέτοιες κάμερες δεν το λαμβάνουν υπόψη.

Μα είναι δυνατόν να βάλουμε παντού κάμερες;

Στους κεντρικούς κόμβους, μπορεί να τοποθετηθούν, όπως και σε ευρύτερες περιοχές που απαιτούν ύψιστη προστασία. Όταν παραστεί ανάγκη οι διωκτικές αρχές θα έχουν ταχύτατα την πλήρη απεικόνιση της κίνησης στην επίμαχη περιοχή, με τον συνδυασμό των τοποθετημένων καμερών. Κάπως έτσι συνέλαβαν τον φερόμενο ως δράστη της δολοφονίας του 44χρονου τοπογράφου και με τη βοήθεια καμερών, αλλά με μεγάλη καθυστέρηση και τους φερόμενους ως δολοφόνους του δημοσιογράφου Καραϊβάζ.

Δε γνωρίζω τίνος αρμοδιότητα είναι η τοποθέτηση καμερών. Του υπουργείου Προστασίας του πολίτη; Του υπουργείου Εσωτερικών; του Δήμου ή της Περιφέρειας; Ή κάποιου άλλου κρατικού φορέα;

Αυτό που απαιτείται είναι μια πολιτική απόφαση.

Και είναι προφανές πως ο νομοταγής πολίτης δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Απεναντίας το αίσθημα ασφάλειας του θα καταστεί ισχυρότερο, διότι θα γνωρίζει πως οι κακοποιοί πολύ πιο εύκολα θα εντοπιστούν.

Φυσικά, η χρήση καμερών δεν καταπολεμά μόνον τη βαριά παραβατικότητα. Συλλαμβάνει και τα αυτοκίνητα ή τις θηριώδεις μηχανές που ρυπαίνουν ή ηχορυπαίνουν, μια όχληση συνηθισμένη και ανυπόφορη για τους κατοίκων των αστικών κέντρων.

Πολλοί οι λόγοι για να λάβει η κυβέρνηση τη σωστή απόφαση.

Θα το τολμήσει;

Στο Λονδίνο υπάρχουν συνολικά τοποθετημένες από διάφορους δημόσιους - κρατικούς φορείς, περίπου 24.000 κάμερες.

Δε χρειάζεται να είμαστε φωστήρες στα μαθηματικά για να καταλήξουμε στον αριθμό των καμερών που θα ήταν σκόπιμο να υπάρχουν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Και δε χρειάζεται να διαθέτουμε ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθούμε…

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΥΡΙΖΑίικα ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Η δύναμη του αντι-υποδείγματος

 Γράφει ο Μιχάλης Τσιντσίνης

Λένε ότι είχε κάνει –είχε πει– και χειρότερα. Αλλά στην επιτροπή της Βουλής έφτασε να τσαμπουκαλεύεται για ένα μορφασμό. Εφτασε να καταγγέλλει ακόμη και μια σύσπαση ενός προσώπου που του φαινόταν «εκνευριστική». 

Πόσο χειρότερος μπορεί να γίνει ο αυταρχισμός, όταν δεν επιτρέπει ούτε μια σιωπηρή εκδήλωση αντανακλαστικής δυσανεξίας;

Πολεμώντας ακόμη και σιωπές που φανταζόταν ως εχθρικές, ο Πολάκης δεν ήταν απλώς μια έξαλλη φωνή από τα ορεινά, που είχε μείνει ξεχασμένη από την εποχή της χρεοκοπικής εχθροπάθειας. Με την κάλυψη του κόμματός του, διαιώνιζε την τοξικότητα της πολιτικής ανωμαλίας, καταφέρνοντας να ρυμουλκεί ενίοτε σε αυτή και τους αντιπάλους του. Δεν ήταν μια περιθωριακή ανορθογραφία του συστήματος.  

Είχε φτάσει να γίνει ένα αντι-υπόδειγμα που χαμήλωνε διαρκώς τον πήχυ τού πολιτικώς ανεκτού – ξεχείλωνε διαρκώς τα όρια για το τι μπορούσε και τι δεν μπορούσε να ειπωθεί στη δημόσια σφαίρα.

Μολύνοντας με τους τρόπους του την πολιτική ατμόσφαιρα –και κερδίζοντας γι’ αυτό ασύμμετρη δημοσιότητα–, ο Πολάκης δημιουργούσε το δικό του τοξικό οικοσύστημα. Ακόμη και τα θύματά του, για να μη σπιλωθούν από τις επιθέσεις του, αναγκάζονταν να εξαντλήσουν ή και να υπερβούν τα όρια της θεμιτής πολιτικής άμυνας. Τους έκανε, όπως θα ‘λεγε κι ο ίδιος, σαν τα μούτρα του.

Το αντι-υπόδειγμα, βέβαια, δεν φύτρωσε μόνο του. 

 Καλλιεργήθηκε στο θερμοκήπιο του αντιμνημονίου και αποτέλεσε την πάστα της εξουσίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.  

Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να αποβάλει τον πολακισμό στο μεταχρεοκοπικό περιβάλλον εξηγεί έως ένα βαθμό και την επαναπεριθωριοποίησή του. Είναι σύμπτωμα της αδυναμίας του να μετεξελιχθεί από κόμμα της ανωμαλίας σε κόμμα της κανονικότητας.

Δεν είναι τυχαίο ότι, ακόμη και μετά την παραίτηση Τσίπρα, ο διάδοχος δεν προήλθε από τις τάξεις των στελεχών που ο Τσίπρας είχε αναδείξει. Σαν αποτέλεσμα αντισυστημικής αυτοδηλητηρίασης, διάδοχος έγινε ο εκλεκτός του Πολάκη – εκείνος που ο ίδιος ο βουλευτής των Χανίων είχε συστήσει στο κόμμα.

Πέρυσι τέτοια εποχή αναρωτιόμασταν αν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ μετά τον Τσίπρα. 

Τώρα, ακόμη και μετά τη διαγραφή, το ερώτημα είναι αν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη μετά τον Πολάκη.  

Ο νέος πρόεδρος δεν είχε μόνο το χρίσμα τής αυτού αψύτητας. Δεν κληρονόμησε μόνο επιτελικούς συνεργάτες από τον κύκλο του διαγραφέντος βουλευτή. Πορεύτηκε και πορεύεται με οδηγό έναν αποτριχωμένο πολακισμό: «Αμεσοδημοκρατική» επικοινωνία στα κοινωνικά δίκτυα, σκανδαλοθηρία και προσωπικές επιθέσεις σε αντιπάλους, εύφλεκτος ναρκισσισμός. Το παλιό ξίδι, σε νεωτερικό –διάβαζε και νεοπλουτίστικο– μπουκάλι.

Πολλοί αμφιβάλλουν αν η διαγραφή αποδειχθεί αμετάκλητη. 

Το ζήτημα δεν είναι όμως αν ο Κασσελάκης μπορεί χωρίς τον Πολάκη δίπλα του. 

Το ζήτημα είναι ...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΥΡΙΖΑίικα ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Τα τερτίπια του Σφακιανού και του «Αμερικάνου»

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΥΘΥΜΑΚΗ

Κάτω στα Σφακιά, οι σκληροί οπαδοί του Πολάκη πανηγυρίζουν. Μπορεί πέρυσι στις εκλογές για αρχηγό να ψήφισαν μαζικά Κασσελάκη όπως τους διέταξε ο αρχηγός, αλλά για διάφορους πολιτισμικούς και αισθητικούς λόγους που γίνονται εύκολα αντιληπτοί, ποτέ δεν ένιωσαν πολύ άνετα με τον Στέφανο. Όταν εξάλλου ο Παύλος αντιτασσόταν στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών μιλώντας για τις αντιδράσεις των «πάνω από τα 300 μέτρα υψόμετρο», αυτούς ακριβώς τους οπαδούς του εξέφραζε. Αυτούς που τώρα είναι καταχαρούμενοι με την «διαγραφή» του απ’ την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. 

Θα πείτε ότι τα Σφακιά είναι μια μικρή περιοχή με πολιτική επιρροή αντιστρόφως ανάλογη της μεγάλης ιστορίας της, πλην «Πολακικοί» ή «Πολακιστές» που σκέφτονται σαν τους Σφακιανούς οπαδούς του, υπάρχουν παντού. Δεν ξέρω πόσοι είναι, πάντως διασπείρονται πανελλαδικά και είναι αρκετοί. Για τους ανθρώπους αυτούς, η «ρήξη» του Παύλου με τον Κασσελάκη ήταν γεγονός ευεργετικό, απελευθερωτικό, λίαν ευχάριστο.  

Πολλοί ξεφύσησαν μ’ ένα ανακουφιστικό «ουφ επιτέλους» κι άρχισαν να ονειρεύονται το καθαρόαιμο «κόμμα Πολάκη». Έτσι κι αλλιώς, ο «μετά Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ» δεν τους έλεγε πολλά πράγματα. 

Όχι, δεν ασχολούνται αυτοί μήτε με την έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας στο κόμμα, μήτε με τον ευνουχισμό των κομματικών οργάνων και την επιβολή της «ενός ανδρός αρχής», μήτε με τις λεπτεπίλεπτες διαφορές ανάμεσα στην στρατηγική της ισότιμης σύγκλισης των κεντροαριστερών δυνάμεων και της αυτόνομης ηγεμονικής παρουσίας της ριζοσπαστικής αριστεράς στον δεύτερο πόλο. Για τον «Πολακικό» κόσμο, αυτά είναι ψιλά γράμματα, μη σας πως καθαρή μπουρδολογία.  

Αυτοί θέλουν απλά πράγματα. Σκληρό αντιμητσοτακισμό, ακραία αντιπολίτευση στα όρια του ψεκασμού (ως προς την σκέψη) και του τραμπουκισμού (ως προς την πρακτική) και έναν αρχηγό που μπορεί να τα υπηρετήσει με συνέπεια και διάρκεια. Θέλουν να τον ακούνε να μιλά και να αναφωνούν «πες τα, πες τα». Κι όσο πιο ακραία τα λέει, όσο πιο φανατικά ορμά σαν ταύρος σε υαλοπωλείο, όσο πιο προκλητικά και εξωφρενικά επιχειρήματα και συμπεριφορές επιστρατεύει, τόσο περισσότερο τον θεωρούν δικό τους άνθρωπο και τον λατρεύουν. 

Ο Κασσελάκης προσπάθησε βέβαια να ασκήσει τέτοια αντιπολίτευση, μερικές φορές είπε και πιο ακραία πράγματα από τον Πολάκη κατά του Μητσοτάκη, όμως η εν γένει σκηνική του παρουσία δεν πολυεμπνέει τους φανατικούς και τους πολέμαρχους του «λαϊκού ΣΥΡΙΖΑ». Δεν του το ‘χουν ή τέλος πάντων, θεωρούν πολύ πιο original τον Παύλο από τον Στέφανο. Και βέβαια, όταν υπάρχει σύγκρουση Πολάκη-Κασσελάκη, δίχως να πολυψάχνουν τους λόγους της διαμάχης τάσσονται στο πλευρό του πρώτου. 

Ο Κασσελάκης τα ξέρει αυτά και προφανώς στα μακροπρόθεσμα σχέδια του δεν είναι να πάει στις κάλπες δίχως τον Πολάκη. Θα χάσει μια κρίσιμη μάζα από τον ήδη γλίσχρο και αποψιλωμένο αριθμό των ψηφοφόρων του. Γι αυτό και διέγραψε τον Παύλο από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, αλλά μια χαρά θα τον έχει στην Κεντρική Επιτροπή… τι κοροϊδία κι αυτή.  

Αλλά και ο Πολάκης δεν είναι πολιτικά ανόητος. Του αρέσει να έχει την ορδή των φανατικών του, πλην ξέρει πως μόνο με αυτό το στράτευμα, το μέγιστο που μπορεί να πετύχει είναι να γίνει Κωνσταντοπούλου.  

Δεν του αρκεί, είναι πολύ φιλόδοξος για να περιοριστεί σε κάτι τέτοιο. Όπερ, η λογική λέει ότι δεν θα προχωρήσει σε κινήσεις που θα σημάνουν οριστική ρήξη με τον Κασσελακικό ΣΥΡΙΖΑ. Θα περιμένει με απώτερο στόχο την επιστροφή του. Κι επειδή ξέρει ότι αυτά τα «πήγαινε-έλα» και τα «μπρος-πίσω» ενδέχεται να εκνευρίσουν το κοπάδι των φανατικών που του ζητά να αναγγείλει δικό του κόμμα τώρα, την ώρα της επιστροφής θα τους πείσει με το απλό επιχείρημα «γύρισα για να πάρουμε το μαγαζί». Αυτό θα το δεχτούν. 

Βεβαίως, όποιος σχεδιάζει (στην ζωή, στην πολιτική, στον πόλεμο), ο καλός θεούλης εκεί ψηλά γελά. Ο Κασσελάκης δεν έχει διακριθεί ως τώρα ούτε για το ευθύγραμμο της σκέψης του, ούτε για το προβλεπτό της πράξης του. Ο Πολάκης πάλι, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, πάντα έπαιζε κανονικό πολιτικό σκάκι με μελετημένες κινήσεις, απλώς επιστρατεύοντας παράτολμες βαριάντες. Όπερ, αυτά που έχουν κατά νου και οι δύο, μπορεί αύριο το πρωί να αλλάξουν ριζικά ανάλογα με τις συνθήκες. 

Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος έχουν καμιά πολιτική αρχή ή συνέπεια, το προσωπικό πολιτικό τους συμφέρον κοιτάζουν και μόνο.

 Τελικά, όλο αυτό το αναμεταξύ τους έχει ενδιαφέρον. Το πιθανότερο είναι ότι...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΥΡΙΖΑίοι ΕΘΝΙΚΟΙ ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ: Η ψυχή και τα δάκρυα του ΣΥΡΙΖΑ

Του Ευτύχη Βαρδουλάκη

Τον κ. Πολάκη δεν τον διέγραψε ο κ. Κασσελάκης, αλλά τα δάκρυα της κυρίας Λινού. Αυτά αποτέλεσαν τις σταγόνες που ξεχείλισαν το (ούτως ή άλλως γεμάτο) ποτήρι της δυσαρέσκειας για τον εν λόγω βουλευτή και το κοντράστ που δημιουργήθηκε δεν άφησε περιθώριο στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να μην αντιδράσει.

Ο κ. Πολάκης είχε εξάλλου πολλές φορές αναφερθεί σε πολιτικούς αντιπάλους, δημοσιογράφους, ακόμη και απλούς πολίτες, με ανάρμοστο ύφος, χωρίς συνέπειες. 

Για την ηγεσία και την πλειοψηφία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Πολάκης ήταν απλώς ο «αψύς Σφακιανός» που «έλεγε καμιά κουβέντα παραπάνω» και που «έχανε το δίκιο του» λόγω του ύφους του – λες και το ύφος δεν είναι αναπόσπαστο μέρος του πολιτικού υποδείγματος…

Ο λόγος αυτής της ιδιότυπης ασυλίας ήταν διπλός.  

Κάποιοι απλώς φοβούνταν «να μπλέξουν» μαζί του.  

Ο σημαντικότερος όμως ήταν ότι ο κ. Πολάκης είχε πολύ μεγάλη επιρροή και αποδοχή στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν ήταν «η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ», όπως συχνά κατήγγελλαν τα αντίπαλα κόμματα, σίγουρα ήταν βασικός πυλώνας του οικοδομήματός του. Από τα πιο επιδραστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στα σόσιαλ μίντια, αυτός που λάμβανε δυνατό χειροκρότημα στα κομματικά συνέδρια, αυτός γύρω από τον οποίο μαζευόταν κόσμος στις κομματικές εκδηλώσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος πριν από τις ήττες του 2023 κυριαρχούσε απόλυτα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, όταν επιχείρησε να τον διαγράψει συνάντησε ισχυρές αντιδράσεις. Ηταν η μόνη φορά που μεγάλος αριθμός στελεχών, παράγοντες του κόμματος στα ΜΜΕ και επώνυμοι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ στα σόσιαλ μίντια πήγαν κόντρα στη βούληση του Αλέξη Τσίπρα στηρίζοντας δημοσίως τον κ. Πολάκη. Η αντίδραση, μάλιστα, ήταν τόσο έντονη, που έκανε τον πρόεδρο του κόμματος να το ξανασκεφτεί και τελικά να του δοθεί χάρη μετά μία «συγγνώμη» του κ. Πολάκη, που όπως έδειξε η μετέπειτα συμπεριφορά του μάλλον δεν εννοούσε και πολύ.

Καθοριστική ήταν η επιρροή του κ. Πολάκη και στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Η «λάμψη» του κ. Κασσελάκη και η «υπόσχεση» ότι θα επαναφέρει το κόμμα σε τροχιά εξουσίας ήταν ασφαλώς τα καταλυτικά στοιχεία, αλλά δεν θα επαρκούσαν χωρίς την πολιτική στήριξη και την οργανωτική υποδομή που του εξασφάλισε, ιδίως στην εκκίνηση της καμπάνιας του, ο κ. Πολάκης.

Η ισχυρή επιρροή του κ. Πολάκη πηγάζει από τις συνθήκες πολιτικής ανόδου του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της κρίσης. Πολλοί παλιοί, πολιτικοποιημένοι αριστεροί, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ του 5% και οι πιο συγκροτημένοι πολιτικά που εντάχθηκαν στην πορεία, είχαν πάντα μια δυσκολία (κυρίως για ψυχολογικούς λόγους) να αποδεχθούν κάτι πολιτικά αυταπόδεικτο: ότι η εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της κρίσης δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας ιδεολογικής διεργασίας ή μετάλλαξης της ελληνικής κοινωνίας, αλλά αποτέλεσμα της πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης των πιο λαϊκών/ευάλωτων στρωμάτων λόγω της οικονομικής κρίσης. Ο τραχύς και επιθετικός λόγος του Παύλου Πολάκη εξέφρασε αποτελεσματικά την οξύτητα –συχνά στα όρια της εχθροπάθειας– της περιόδου εκείνης, η οποία όμως αποτέλεσε συστατικό στοιχείο του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Η ατελής δε μετάλλαξη του κόμματος τα τελευταία χρόνια έχει συμβάλει ώστε οι θύλακοι αυτού του «νεοαυριανισμού» να είναι ακόμη πολύ ισχυροί εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Την περασμένη τετραετία, μάλιστα, ειδικά σε περιόδους έντασης, η συγκεκριμένη τάση έπαιρνε το πάνω χέρι, με σχεδόν αταβιστικό τρόπο, δίνοντας εκείνη το τέμπο της αντιπολίτευσης. Κάτι που απεδείχθη καταστροφικό, καθώς εγκλώβισαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια ψηφιακή φούσκα δυσανάλογης έντασης σε σχέση με το τι πραγματικά συνέβαινε στην κοινωνία, απομακρύνοντας έτσι το μετριοπαθές κοινό και οδηγώντας το κόμμα στην εκλογική κατάρρευση.

Απομακρύνοντας τον κ. Πολάκη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ρισκάρει τη σχέση της με αυτό το κοινό και αυτό είναι ο προφανής κίνδυνος. Από την άλλη, βέβαια, θα μπορεί να ισχυριστεί ότι απαλλάχθηκε από ένα στέλεχος που προκαλούσε αντισυσπειρώσεις. Οτι δεν διστάζει να τα βάλει ακόμα και με δημοφιλή στελέχη του στην προσπάθειά του να αλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον κάνει πιο ελκυστικό σε πιο μετριοπαθή κοινά.

Αυτό ωστόσο από μόνο του δεν αρκεί. Ειδικά όσο ο πολιτικός λόγος και οι παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και διαφοροποιημένες (ενίοτε, θα λέγαμε…) υφολογικά, είναι στο ίδιο κλίμα με τις τοποθετήσεις του κ. Πολάκη. Γιατί ειδικά το τελευταίο διάστημα οι περισσότερες παρεμβάσεις του κ. Κασσελάκη είναι σε παραπλήσια λογική, καθώς κυριαρχούν ο έντονα καταγγελτικός λόγος, η προσωπική οξύτητα και μια λογική μετωπικής σύγκρουσης.

Αυτή ακριβώς η δυνατότητα ουσιαστικής διαφοροποίησης είναι που θα κρίνει το μέγεθος του οφέλους ή της ζημιάς. Οπως φυσικά και η στάση του ιδίου του κ. Πολάκη.  

Θα περιμένει τη μελλοντική επανένταξή του στον ΣΥΡΙΖΑ ή θα επιχειρήσει να κινηθεί αυτόνομα;  

Αυτό το τελευταίο δεν είναι εύκολο. Το βέβαιο πάντως είναι ότι...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΝουΔο-γαλαζαίικο ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟ ΚΟΥΛΟ-ΧΑΝΕΙΟ: Αλλάζοντας για να μείνει ίδιο

 

Του Κώστα Καλλίτση

Χάνεται και η ευκαιρία που αντιπροσώπευε το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, με 36 δισ. περίπου. Λες και η ελληνική οικονομία είναι καταδικασμένη να αλλάζει τόσο μόνο, όσο επιτρέπεται για να παραμένει εγκλωβισμένη στο παραδοσιακό μοντέλο της φτηνής εργασίας και της χαμηλής παραγωγικότητας. Ενα μοντέλο που στηρίζεται κυρίως στην υψηλή κατανάλωση και λιγότερο στις επενδύσεις (εξ ου το επενδυτικό κενό), οι οποίες, πάλι, γίνονται κυρίως στους (έντασης εργασίας, χαμηλής παραγωγικότητας και μικρής προστιθέμενης αξίας) κλάδους των μεταφορών και των κατασκευών, δεν αυξάνουν το παραγωγικό δυναμικό, δεν ενισχύουν την οικονομία της γνώσης, δεν βελτιώνουν την παραγωγικότητα σε σύγχρονους κλάδους, στα διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά.

Τελικά χάνουμε σε ανταγωνιστικότητα, οι εισαγωγές αγαθών αυξάνονται δυσανάλογα προς τις εξαγωγές, το εμπορικό έλλειμμα μεγαλώνει και προκαλεί μαύρη τρύπα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, το τελευταίο διευρύνεται μόλις τσιμπήσει λίγο το ΑΕΠ, μας εξωθεί σε νέο δανεισμό και δημοσιονομικά ελλείμματα, αυξάνει το απόλυτο μέγεθος του χρέους. 

Αυτός ο φαύλος κύκλος θα έπρεπε να σπάσει και να καταφέρουμε η ελληνική οικονομία να αλλάξει τροχιά, γιατί η κατάληξη της σημερινής τροχιάς είναι κρίσεις και χρεοκοπίες – σαν αυτές που βρίθουν στη νεότερη Ιστορία του τόπου και τον έχουν σφραγίσει πολλές φορές, κάθε φορά διαψεύδοντας την κυρίαρχη, πλην όμως έωλη πεποίθηση ότι δήθεν «αυτή τη φορά είναι διαφορετικά». Δεν είναι.

Δύο ανακοινώσεις ήρθαν να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές αυτές τις ημέρες.

Η μία, από την Τράπεζα της Ελλάδος, αποτυπώνει τα αποτελέσματα αυτού του οικονομικού μοντέλου στο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου στο 5μηνο Ιανουαρίου – Μαΐου: αυξήθηκε κατά 22,4% ή 2 δισ. ευρώ συγκριτικά με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα και έφτασε στα 10,95 δισ. ευρώ. Σκληρός πυρήνας αυτής της εξέλιξης η χαμηλή παραγωγικότητα, που μεταφράζεται σε χαμηλή ανταγωνιστικότητα των αγαθών που παράγουμε.


Η δεύτερη αναφέρεται στον πυρήνα αυτού του μοντέλου, τη φτηνή εργασία: Τα στοιχεία της «Εργάνης» επιβεβαιώνουν ότι η ελληνική οικονομία στηρίζεται και εξαρτάται από αυτήν.  

Τι λένε τα στοιχεία; 

Οτι περισσότεροι από τους μισούς μισθωτούς στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται με 800 ή λιγότερα ευρώ/μήνα καθαρά, ότι 7 στους 10 μισθωτούς στον ιδιωτικό τομέα παίρνουν στο χέρι 950 ευρώ/μήνα ή λιγότερα, ότι μόνο 1 στους 10 έχει μισθό πάνω από 1.450 ευρώ και μόλις 3,63% πάνω από 2.025 ευρώ καθαρά. Αν στόχος μιας οικονομίας είναι η δημιουργία επαρκών θέσεων εργασίας με καλές αμοιβές, η ελληνική οικονομία είναι σε πολύ κακή κατάσταση.

Το χειρότερο: 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΝουΔο-γαλαζαίικο ΡΑΓΙΑΔΟΞΕΦΤΙΛΑΡΆΔΙΚΟ: Kαι τώρα τί κάνουμε?

 Του Παντελή Σαββίδη


Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι στην Κάσο δεν συνέβη τίποτε σε βάρος των δικαιωμάτων της χώρας αλλά, αντιθέτως, κατήγαγε νίκη αφού, παρά την παρουσία τουρκικών πολεμικών πλοίων ενήργησε στην ΑΟΖ που οριοθέτησε με την Αίγυπτο.

Δεν νομίζω πως είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν την κυβερνητική θέση αλλά οφείλουμε να την αποδεχθούμε υπό προϋποθέσεις.

Οι προϋποθέσεις είναι να μην υπάρχει γραπτό κείμενο προς την Τουρκία που να ζητά ολιγόωρη παραμονή του ιταλικού σκάφους ή οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό στοιχείο ελληνικού αιτήματος, ή, ακόμη και μεσολάβηση του διεθνούς παράγοντα.

Σε μια τέτοια περίπτωση ισχύει ή δεν ισχύει ο ισχυρισμός της κυβέρνησης, οφείλουμε να τον αποδεχθούμε και να τον υποστηρίξουμε διότι παρά την αδυναμία της να προασπίσει τα δικαιώματα της χώρας, είναι μια θέση που συμφέρει την Ελλάδα. Η μη υποστήριξή της παραπέμπει σε αποδοχή της τουρκικής θέσης ότι η θάλασσα έξω από τα 6 μίλια της ανήκει.

Αυτό είναι το ένα.

Το δεύτερο είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα.

Σε ένα κείμενό του ο Αλ. Παπαχελάς προτείνει να αλλάξουν τα εργαλεία με τα οποία αντιμετωπίζει η Αθήνα την Τουρκία.  

Τι εργαλεία, όμως, εννοεί;

Στην πρόταση καταλήγει αφού επισημαίνει πως κάποια στιγμή ο παράγων Αμερική μπορεί να εκλείψει από το ελληνοτουρκικό ισοζύγιο και, τότε, ποιος θα εγγυηθεί την ισορροπία στην περιοχή;

Είναι ένας κοινός προβληματισμός ιδιαιτέρως αν τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον στην περιοχή ελαχιστοποιηθούν ή βρει κάποιον πληρεξούσιο να τα ασκήσει ή η Τουρκία ισχυροποιηθεί ως περιφερειακή δύναμη.

Για να το θέσουμε πιο ωμά: στρατιωτικά λόγω μεγέθους, δυνατοτήτων, αποφασιστικότητας αλλά και έκθεσης της Ελλάδας με τα πολυάριθμα νησιά η Τουρκία είναι επικίνδυνα υπολογίσιμη παρουσία.    

Πολιτικά, το ευρωπαϊκό χαρτί διατηρεί κάποια αξία, όχι, όμως, εκείνη που θα βοηθούσε στην προάσπιση όσων η χώρα δικαιούται.

Στην Ουάσιγκτον δεν πολυενδιαφέρονται για τα ζητήματα που θέτει η Ελλάδα. Και δεν είναι, μόνο οι σχέσεις με την Τουρκία. Έχουν αντιληφθεί αυτήν την στάση και τα Σκόπια και η Αλβανία και με πλάτη της Τουρκία πλαγιοκοπούν την Ελλάδα.

Τα Τίρανα έχουν, ήδη, απευθείας επαφή με την Άγκυρα και λειτουργούν ως παράμετρος της τουρκικής πολιτικής στα Βαλκάνια.

Στα Σκόπια υπάρχει μια μικρή τουρκική μειονότητα  αλλά την επιρροή της Τουρκίας θα την ενισχύσει ο ρόλος που το επόμενο διάστημα θα διαδραματίσει η Ουγγαρία. Ιδιαιτέρως, αν στις ΗΠΑ εκλεγεί ο Τράμπ.

Σ’ αυτό το περιβάλλον τι κάνει η Ελλάδα και από άποψη εξωτερικής πολιτικής και από άποψη αμυντικής;

Και ερχόμαστε στο ερώτημα που θέτει ο κ. Παπαχελάς χωρίς να προσδιορίζει συγκεκριμένα: αλλαγή εργαλείων: το ευρωπαϊκό περιορίσθηκε σε εμβέλεια, το αμερικανικό μπορεί να αδιαφορήσει, η ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή δεν ευνοεί την Ελλάδα.

Ιδού μερικοί άξονες:

1.-Πρέπει να σοβαρευτούμε ως χώρα. Να ξεφύγουμε από τη σημερινή παιδική χαρά.

2.-Να γίνει συνείδηση στην ελληνική κοινωνία πως το ενδεχόμενο μια σοβαρής κρίσης με την Τουρκία είναι πολύ πιθανό ώστε να διαμορφωθεί η ανάλογη αποφασιστικότητα στην κοινή γνώμη.

3.-Να ενεργοποιηθεί η διπλωματία. Σήμερα την διπλωματική υπηρεσία την έχουν περιορισμένη, να μην πω παραγκωνισμένη υπέρ του γραφείου του εκάστοτε υπουργού ο οποίος αναλαμβάνει με μια σωρεία προσωπικών συμβούλων.

4.-Κυρίως, όμως, να υπάρξει...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΝουΔο-γαλαζαίικο ΡΑΓΙΑΔΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Οι περιπέτειες του κ. Μητσοτάκη

 Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Μια επίσκεψη είπε να κάνει ο Έλληνας πρωθυπουργός στην Κύπρο την ημέρα της εισβολής, με τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την αποφράδα ημέρα, και άνοιξε ο Ασκός του Αιόλου.

Πριν πάει, ο Ερντογάν τον ρώτησε στις ΗΠΑ, όπου συναντήθηκαν, αν θα του κάνει κάποια επίθεση. 

Δεν σκέφθηκα κάτι τέτοιο, του απάντησε ο κ. Μητσοτάκης. Μακριά από τον πρωθυπουργό κακές σκέψεις.

Ο Τούρκος πρόεδρος πήγε στο νησί με μια αρμάδα πλοίων, 50 τον αριθμό (εδώ οι κακές σκέψεις αποτελούν συνήθεια) αλλά αυτό είναι κάτι συνηθισμένο σε ό,τι αφορά την Τουρκία.  

Εκείνο που δεν αναμενόταν ήταν η ένταση που ο κ. Ερντογάν προσέδωσε στην επίθεση κατά του κ. Δένδια επειδή ο Έλληνας υπουργός σε δηλώσεις του μίλησε για εισβολή και κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο.  Ο κ. Δένδιας παίζει καλά το παιχνίδι του αλλά ο κ. Ερντογάν ή δεν το κατάλαβε, ακόμη, ή το κατάλαβε καλύτερα από εμάς.

    Ο Ερντογάν, προφανώς δεν θέλει να ακούγονται τα περί εισβολής και κατοχής διότι η Τουρκία γνωρίζει πως η κατοχή εδαφών μετά τον Β’ ΠΠ θεωρείται εκτός Διεθνούς Δικαίου, άρα παράνομη.   

Από σύμπτωση, πάλι, εκείνες τις ημέρες το Διεθνές Δικαστήριο εξέδωσε μια απόφαση με την οποία χαρακτήριζε παράνομη την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ. Η συγκυρία προκάλεσε περαιτέρω ανησυχία στον Τούρκο πρόεδρο. Σημειωτέον ότι η Τουρκία προβάλει σκληρή ισχύ για να διεκδικήσει ακόμη και παράνομες βλέψεις της αλλά φροντίζει να επικαλείται την ερμηνεία που η ίδια δίνει στο διεθνές δίκαιο για να μην τεθεί εκτός διεθνούς νομιμότητας.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν κάλυψε τον υπουργό του, ούτε και ο κ. Δένδιας παραιτήθηκε ή διεκδίκησε, δημόσια, κάλυψη. Αυτές είναι πολιτικές συνήθειες παλαιότερων εποχών και χωρών με δημόσιο βίο που έχει στοιχεία αξιοπρέπειας.

Το σημαντικότερο, όμως, γεγονός μετά την επιστροφή Μητσοτάκη από τη μεγαλόνησο ήταν η τουρκική πρόκληση μεταξύ Κάσου και Καρπάθου.

Μισό μίλι, ή, κατ άλλους, μερικά μέτρα έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα το ιταλικό πλοίο «Ievoli Relume» έκανε βυθομετρικές έρευνες για την πόντιση καλωδίων ηλεκτρικής διασύνδεσης Κρήτης-Κύπρου. Είχε εκδοθεί NAVTEX από τον σταθμό του Ηρακλείου η οποία ολοκληρωνόταν στις 21:00 της Τετάρτης. Το πλοίο εγκατέλειψε την περιοχή νωρίτερα και αφού η Τουρκία εξέδωσε δική της NAVTEX, διεκδικώντας την περιοχή ως υφαλοκρηπίδα της.

Στην περιοχή τέμνονται η τουρκική Γαλάζια Πατρίδα και η ΑΟΖ που οριοθετήθηκε μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου.

    Η επίμαχη περιοχή βρίσκεται τόσο κοντά στα χωρικά ύδατα Κάσου και Καρπάθου που δεν υπάρχει αμφιβολία πως ανήκει σε ελληνική υφαλοκρηπίδα ή, δυνάμει, σε ελληνική ΑΟΖ.

Η Τουρκία, όμως, μόνη της απεφάνθη πως τα νησιά δεν δικαιούνται θαλάσσιες ζώνες πλην χωρικών υδάτων. Άρα, ανατολικότερα της χωρικής θάλασσας Κάσου-Καρπάθου η θάλασσα τής ανήκει.

Η Άγκυρα έστειλε πέντε πολεμικά πλοία για να παρακολουθήσουν τις εργασίες του πλοίου –να το παρενοχλήσουν, ουσιαστικά, αφού το ειδοποίησαν ότι βρίσκεται σε τουρκική υφαλοκρηπίδα– και η Αθήνα δύο πολεμικά και ένα του λιμενικού.

Το πλοίο, όπως σημειώθηκε, αναχώρησε από την περιοχή. Για την κυβέρνηση αναχώρησε αφού ολοκλήρωσε τις εργασίες του, αν και η αναχώρηση έγινε ένα 24ωρο νωρίτερα από την εκπνοή της NAVTEX.

    Κατά πληροφορίες της στήλης το πλοίο αναχώρησε εσπευσμένα καθ’ υπόδειξιν της κυβέρνησης.

Οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου αναφέρονταν στην επιτυχία των μηχανισμών χειρισμού  κρίσεων που καθιερώθηκαν μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Η πόντιση καλωδίων ή άλλες εργασίες στην ΑΟΖ ή την υφαλοκρηπίδα μιας χώρας επιτρέπονται από το Δίκαιο της Θάλασσας. Η Τουρκία απαίτησε από το πλοίο τη συνεννόηση μαζί της για την περιοχή που βρισκόταν και όχι με την Ελλάδα. Το σημείο, όμως, αποτελεί δυνάμει ελληνική ΑΟΖ την οποία η κυβέρνηση της Αθήνας δεν υπερασπίστηκε. Δεν είχε καν την προνοητικότητα, ή έκανε δεύτερες σκέψεις, να το συνοδεύσει ισχυρή ναυτική δύναμη στην αποστολή του, καθώς η τουρκική αντίδραση ήταν αναμενόμενη.

Ως προς το θέμα που προκάλεσε την ένταση, η ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης-Κύπρου γίνεται με επιχορήγηση της ΕΕ. Φορέας εκτέλεσης του έργου είναι ο ΑΔΜΗΕ. Οι ρυθμιστικές Αρχές Ελλάδας και Κύπρου (PAAEY και PAEK αντιστοίχως) έθεσαν στον σχεδιασμό τους και την παράμετρο «γεωπολιτικός κίνδυνος», υπονοώντας την αντίδραση της Τουρκίας.

Στην περίπτωση της ελληνικής ρυθμιστικής Αρχής, εάν το έργο δεν ολοκληρωθεί λόγω της εμφάνισης ενός γεωπολιτικού κινδύνου (π.χ. αντίδραση Τουρκίας) τότε το κόστος μέχρι εκείνη την στιγμή θα καταβληθεί από τους Έλληνες καταναλωτές.

Στην περίπτωση της Κύπρου η ρυθμιστική Αρχή ενέργειας δεν προσδιόρισε ρητά και κατηγορηματικά αυτό το θέμα. Σχετικό δημοσίευμα του Φιλελευθέρου Κύπρου αναφέρει:

«Τι είναι λοιπόν αυτό που ζητά ο ΑΔΜΗΕ να αλλάξει; Ζητά… να διαγραφεί η λέξη «ενδέχεται». Δηλαδή, να μην είναι στη διακριτική ευχέρεια της ΡΑΕΚ [σ.σ. η ρυθμιστική Αρχή της Κύπρου] να εγκρίνει ή να μην εγκρίνει ένα τέτοιο αίτημα του ΑΔΜΗΕ ή όποιου φορέα υλοποίησης για ανάκτηση των εξόδων που έκανε έστω κι αν το έργο δεν θα υλοποιηθεί λόγω εξωτερικού παράγοντα (π.χ. Τουρκία). Ο ΑΔΜΗΕ θέλει να είναι ξεκάθαρη και δεσμευτική για τη ΡΑΕΚ και την Κύπρο η υποχρέωση των καταναλωτών ρεύματος να πληρώσουν όλο το κόστος ενός έργου που θα ναυαγήσει για γεωπολιτικούς ή και άλλους παράγοντες».

Αυτό, όμως, είναι το διαδικαστικό. Το ουσιαστικό είναι...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

NoυΔο-γαλαζαίων εθνικών ραγιαδοξεφτιλαράδων κωμωδία

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΥΡΙΖΑίου εθνικού σουργελοξεφτιλαρά κωμωδία

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σαν σήμερα (31/7/ΧΧΧΧ)

 

904: Οι Σαρακηνοί καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη.

1922: Ο 18χρονος Ραλφ Σάμουελσον είναι ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που κάνει θαλάσσιο σκι.

1976: Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, με επιστολή του προς τον πρόεδρο της ΔΟΕ, λόρδο Κιλάνιν, προτείνει τη μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα.

1992: Ο Πύρρος Δήμας κατακτά το πρώτο του χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Συμμετέχει στην κατηγορία των 82,5 κιλών και σηκώνει 370 κιλά στο σύνολο
2017:  Πεθαίνει σε ηλικία 73 χρονών ο διάσημος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και ηθοποιός Σαμ Σέπαρντ .




2017: Πεθαίνει η  ηθοποιός ίνδαλμα του γαλλικού κινηματογράφου Ζαν Μορό, σε ηλικία 89 ετών
 
 
 
 
 
 
2020  Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 76 ετών, αφήνοντας ένα μεγάλο, δυσαναπλήρωτο κενό στον χώρο που επί δεκαετίες υπηρέτησε ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Άλαν Πάρκερ, που έβαλε την υπογραφή του σε δεκάδες επιτυχημένες ταινίες, με κορυφαίο το θρυλικό «Εξπρές του Μεσονυχτίου»,
στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΔΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΑ ΛΟΒΟΤΟΜΗΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Ο Θάνος Τζήμερος μιλά για τα ολυμπιακά καραγκιοζιλίκια των Γάλλων

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ - ΔΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΑ ΛΟΒΟΤΟΜΗΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Τι σημαίνει η απόπειρα εξευτελισμού της χριστιανικής θρησκείας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μακρόν: Αθεΐα η νέα θρησκεία της Δύσης

 Γράφει ο Θεόφραστος Ανδρεόπουλος
   
Τι σημαίνει η απόπειρα εξευτελισμού της χριστιανικής θρησκείας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ε.Μακρόν στο Παρίσι;

Είναι σαφές πλέον ότι η αθεΐα έχει επιβληθεί ως η νέα θρησκεία της Δύσης.
    
Ο σκοπός για τον οποίο επιβλήθηκε είναι ώστε να δημιουργηθεί στο άμεσο μέλλον (όχι στο μακρινό όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν), ένα παγκόσμιο κράτος.

Για να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο κράτος χρειάζονται παγκόσμιες δομές και τρία παγκόσμια προαπαιτούμενα:

Χρειάζεται ένας επικεφαλής ενός παγκόσμιου κυβερνητικού σχηματισμό που θα είναι υπεράνω των εθνών-κρατών.

Ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα το οποίο ήδη βρίσκεται στα «σκαριά» μέσω του συστήματος φορολόγησης των πάντων λόγω «ρύπων» και ατομικού, συλλογικού και κρατικού «αποτυπώματος» άνθρακα με πρόφαση την υποτίθεται, οφειλόμενη σε ανθρωποκεντρικά αίτια «κλιματική αλλαγή (αλλαγή κλίματος πάντα υπάρχει εξ’ορισμού επειδή ο άξονας της Γης ουδέποτε ήταν σταθερός).

Επίσης, χρειάζεται μία παγκόσμια θρησκεία. Για να επιτευχθεί αυτό όμως πρέπει να καταργηθούν όλες οι προηγούμενες θρησκείες.

Αυτό θα συμβεί μέσω της προώθησης της αθεΐας και όταν αυτή κάνει τον «κύκλο» της, θα εμφανιστεί μία θρησκεία με επίκεντρο τον υλισμό που θα ταιριάζει στα καταναλωτικά πρότυπα που έχουν επιβληθεί εδώ και δεκαετίες σε όλους τους ανθρώπους.

Η θρησκεία αυτή είναι ο Εωσφορισμός, και ήδη υπάρχει η ανάλογη εκπαίδευση όπως φάνηκε και στην προχθεσινή τελετή όπου χρησιμοποιήθηκαν δεκάδες εωσφορικά σύμβολα και πραγματοποιήθηκαν δρώμενα με εωσφορικό συμβολισμό.

Αυτά που είδαν οι πολίτες όλων των χωρών σε ζωντανή μετάδοση εχθές προκαλούσαν το λιγότερο αποτροπιασμό, καθώς όλοι είδαν την Γαλλία και την Ευρώπη γενικότερα να χλευάζουν την χριστιανική της ταυτότητα.

Να απεικονίζουν τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή τον Κύριο Ιησού Χριστό και τους μαθητές του, άτομα ΛΟΑΤΚΙ+ και να το παρουσιάζουν αυτό ως καλλιτεχνικό και προοδευτικό δρώμενο!

Εάν αυτό είχε συμβεί για παράδειγμα στο Κατάρ, όταν φιλοξένησε το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου, να παρουσίαζαν δηλαδή σε κάποιο ανάλογο θέμα τον Προφήτη Μωάμεθ, να τον υποδύεται ένα άτομο ΛΟΑΤΚΙ+ (π.χ. η έξοδός του από την Μέκκα στην Μεδίνα για να ξεφύγει από τους εχθρούς του, η περιβόητη Εγίρα, που είναι ιερή για τους μουσουλμάνους και αποτελεί την αρχή της χρονολόγησης γι’ αυτούς) , εκτός του ότι θα είχε πέσει αυτομάτως το καθεστώς που κυβερνάει τη χώρα, θα είχε «εκραγεί» ολόκληρος ο πλανήτης.

Θα είχε εκραγεί κυριολεκτικά καθώς σε όλες τις χώρες του πλανήτη θα δρούσαν βομβιστές αυτοκτονίας.

Εδώ στην Ευρώπη αντίθετα δεν άνοιξε «ρουθούνι» καθώς οι κοινωνίες οι ευρωπαϊκές στο σύνολό τους έχουν αποχριστιανοποιηθεί τα τελευταία 20 χρόνια.

Φυσικά, αυτό έγινε και με ευθύνη των Εκκλησιών, όλων των δογμάτων, που δεν αντιστάθηκαν και συμβιβάστηκαν με τις κρατικές εξουσίες.

Πλέον δεν υπάρχει πραγματική θρησκευτική πίστη γιατί αν υπήρχε δεν θα επέτρεπαν οι κάτοικοι των ευρωπαϊκών χωρών τέτοια γελοιοποίηση των πιστεύω τους.

Το μόνο που έχει απομείνει άθικτο είναι οι χριστιανικές γιορτές των Χριστουγέννων κυρίως αλλά και του Πάσχα, όχι όμως για λόγους θρησκευτικούς και λόγω υγιούς πίστης, αλλά για λόγους καθαρά οικονομικούς.

Διότι οι γιορτές αυτές έχουν μετεξελιχθεί σε μεγάλη «εμποροπανήγυρη».

Αντίθετα αυτή τη στιγμή μιλώντας για τους υγιείς μουσουλμάνους και όχι για άτομα με τζιχαντιστικά πρότυπα και προδιαθέσεις, οι μουσουλμανικές χώρες είναι οι μόνες που έχουν διατηρήσει το αγνό θρησκευτικό αίσθημα και μάλιστα σέβονται τις θρησκείες των άλλων.

Οι υγιείς μουσουλμάνοι σέβονται το χριστιανισμό (άλλωστε ο Ιησούς Χριστός θεωρείται γι αυτούς σπουδαίος προφήτης), όπως και σέβονται όλες τις υπόλοιπες θρησκείες.

Είναι οι κάτοικοι των χριστιανικών κατ’όνομα χωρών που δεν σέβονται πλέον τις δικές τους παραδόσεις και την ταυτότητα τους και τους αρέσει να έχουν μετατραπεί σε ανθρώπους χωρίς χαρακτηριστικά.

Και δεν είναι ότι άλλαξαν θρήσκευμα ή δόγμα αλλά ότι έχουν ενταχθεί στην αθεΐα. Η αθεΐα για τους χριστιανούς είναι πολύ χειρότερη αμαρτία από το να αλλάξει κάποιος θρήσκευμα.

Ακόμα και για τους αρχαίους Έλληνες, βασική προϋπόθεση για να θεωρείται κάποιος άνθρωπος άξιος λόγου, ήταν να είναι ένθεος, να πιστεύει και να έχει σύνδεση με το Θείο, χωρίς να υπάρχει απαραίτητα κάποιος περιορισμός ως προς τον τρόπο που θα το κάνει αυτό.

Ειδικά η Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία, είναι πολύ ανεκτική με τις άλλες θρησκείες και με τα άλλα δόγματα παρά το γεγονός ότι τα θεωρεί αιρετικά.

Βέβαια κάποιος αναρωτηθεί γιατί χτυπιέται πρωτίστως ο χριστιανισμός και όχι οι άλλες θρησκείες.

Γιατί ο χριστιανισμός είναι ο «πυρήνας» της Δύσης και το νέο παγκόσμιο κράτος...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ: Η Δύση, το Ισραήλ και ο ισλαμοφασισμός

 Toυ Δημήτρη Τριανταφυλλίδη

Το πρόσφατο ξέσπασμα του αντισημιτισμού, το οποίο υπόβοσκε εδώ και χρόνια είτε στις ακροαριστερές ομάδες που έβλεπαν στους μουσουλμάνους την «καύσιμη ύλη» για μια παγκόσμια επανάσταση, είτε στις ακροδεξιές συμμορίες λόγω ιδεολογικής εξάρτησης από τη ναζιστική ιδεολογία, μας υποχρεώνει να πάρουμε θέση.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν χωρούν ούτε «τα ναι μεν αλλά», ούτε το «είμαι με τον άνθρωπο», ούτε, πολύ περισσότερο με την υποστήριξη της βαρβαρότητας της ΧΑΜΑΣ, της Χεζμπολάχ ή των Χούθι της Υεμένης. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο το γεγονός πως και οι τρεις αυτές τρομοκρατικές οργανώσεις στηρίζονται και ενισχύονται από το θεοκρατικό καθεστώς των μουλάδων του Ιράν.

Σήμερα, το Ισραήλ πολεμάει, ταυτόχρονα, σε τρία μέτωπα. Από Βορρά με τη Χεσμπολάχ που βρίσκεται στον Λίβανο, στον Νότο με τη ΧΑΜΑΣ και ακόμη πιο νότια με τους Χούθι στην Υεμένη.

Το Ισραήλ είναι μία δυτικού τύπου δημοκρατία που παρέχει όλα τα εχέγγυα προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών του, ακόμη και αν είναι Άραβες το γένος και μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Είναι μία ανοιχτή, ανεκτική κοινωνία που προστατεύει τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Ιδιαίτερη σημασία έχει η προστασία των μελών της LGBT κοινότητας, όταν οι τρεις προαναφερόμενες τρομοκρατικές οργανώσεις τους πετούν για τιμωρία από τις ταράτσες των κτιρίων. Η παράκρουση πολλών δυτικών μελών αυτής της κοινότητας κατά του Ισραήλ, δεν είναι τίποτα άλλο από μία ιδεολογική, εμμονική τυφλότητα χωρίς ελαφρυντικά.

Είναι δε, τόσο ανεκτική κοινωνία το Ισραήλ, στο οποίο διοργανώνονται πολυπληθείς διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης εν μέσω πολέμου και επιστράτευσης. Απεναντίας, στην άλλη πλευρά, ο οποιοσδήποτε τολμήσει να εκφράσει άλλη γνώμη βιάζεται και εκτελείται είτε με μία σφαίρα στο σβέρκο, είτε με ηλεκτρικό ρεύμα, όπως συνέβη προχθές με έναν πολίτη, σύμφωνα με όσα μετέδωσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Al Jazeera.

Όταν το 1948 τους παραχωρήθηκε μία έκταση ίση με την Πελοπόννησο, ερημική και άνυδρη, με σκληρή δουλειά, καινοτόμες ιδέες και πρωτοποριακές λύσεις κατάφεραν να τη μετατρέψουν σε εξαγωγέα υψηλής τεχνολογίας, αλλά και γεωργικών προϊόντων. Στην άλλη πλευρά, παρά τη γενναία χρηματοδότηση των δυτικών οργανισμών και των υπόλοιπων μουσουλμανικών χωρών, έφτιαχναν τούνελ και μετέτρεπαν σχολεία και νοσοκομεία σε ορμητήρια για τις τρομοκρατικές, ειδεχθείς πράξεις, όπως αυτή της 7ης Οκτωβρίου 2023.

Αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, το Ισραήλ σήμερα είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο, ο προμαχώνας της Δύσης κατά του επελαύνοντος ισλαμοφασισμού, ο οποίος…

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΔΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΑ ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΟΛΑΓΝΑ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Χριστιανόφοβοι και οι New York Times!

 

 Par Michel Janva

Οι New York Times δημοσίευσαν ένα άρθρο στις 4 Ιουλίου της Pamela Paul με τίτλο «Οι θρησκευτικές σας αξίες δεν είναι αμερικανικές αξίες», το οποίο δυσφημεί τον Χριστιανισμό και τη Βίβλο και παρουσιάζει μια ιερόσυλη εικόνα της Παναγίας.

Κάθε φορά που ένας πολιτικός επικαλείται τις «ιουδαιοχριστιανικές αξίες», διαπιστώνω ότι συνήθως ακολουθείται από κάτι ανησυχητικό», είπε η Pamela Paul, αρθρογράφος των New York Times.

Υπηρέτησε ως συντάκτρια της Επιθεώρησης Βιβλίου των New York Times από το 2013 έως το 2022 και προηγουμένως επέβλεπε όλη την κάλυψη των βιβλίων των New York Times, αντανακλώντας τη διαδεδομένη προκατάληψη κατά του Χριστιανισμού στους Times, συμπεριλαμβανομένων των ανώτερων στελεχών τους.

Εκφράζει τη λύπη της για έναν νέο νόμο της Λουιζιάνα που απαιτεί οι Δέκα Εντολές να εμφανίζονται στις αίθουσες των δημόσιων σχολείων, ο οποίος εγκρίθηκε από τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, καθώς και την ανακοίνωση από τον πολιτειακό επιθεωρητή της δημόσιας εκπαίδευσης της Οκλαχόμα, Ράιαν Γουόλτερς, ότι τα δημόσια σχολεία της πολιτείας θα διδάσκουν η Αγία Γραφή από τα πέντε χρόνια έως τα δώδεκα.

Ονόμασε αυτές τις πρωτοβουλίες «δύο κραυγαλέα παραδείγματα» προώθησης των χριστιανικών αξιών, λέγοντας ότι «Οι Ρεπουμπλικανοί αξιωματούχοι εισήγαγαν κρατικούς νόμους που επισημοποίησαν τις αρχές του χριστιανικού εθνικιστικού (sic) κινήματος».

Ωστόσο, από την περίοδο της αποικιοκρατίας, η δημόσια εκπαίδευση στην Αμερική περιλάμβανε τη θρησκευτική διδασκαλία. Οι Ιδρυτές Πατέρες, συμπεριλαμβανομένων των Προέδρων Τζορτζ Ουάσιγκτον, Τζον Άνταμς και Τζέιμς Μάντισον, ενθάρρυναν δημόσια τον Χριστιανισμό και κήρυξαν ημέρες ευχαριστιών και προσευχής, όπως και το Κογκρέσο.

Ωστόσο, η Pamela Paul παραπονέθηκε ότι τα μέτρα που ελήφθησαν από τη Λουιζιάνα και την Οκλαχόμα είναι «προσβλητικά για πολλούς», συμπεριλαμβανομένων των «ορθολογιστών» όπως αυτή.

«Πολλοί από εμάς τους ορθολογιστές έχουμε πίστη, αλλά είναι στην επιστήμη ή στην ανθρωπότητα, όσο απογοητευτική κι αν είναι η ανθρωπότητα».

Οι Αμερικανοί ανέκαθεν αναγνωρίζονταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία ως χριστιανοί και περίπου το 80 τοις εκατό ή περισσότεροι των ανθρώπων στη Λουιζιάνα και την Οκλαχόμα είναι χριστιανοί, σύμφωνα με το Ερευνητικό Κέντρο Pew.

Η Pamela Paul ανέφερε ότι υποστήριξε την απαγόρευση του φόνου που περιέχεται στις Δέκα Εντολές, αλλά δεν είπε τίποτα για τις καταδίκες της μοιχείας και του ψέματος, για παράδειγμα.

«Για μένα, το πρωταρχικό ενδιαφέρον της Βίβλου έγκειται στην ιστορική και λογοτεχνική της επιρροή, ένα έργο του οποίου οι ιστορίες και οι μεταφορές έχουν διαποτίσει τη λογοτεχνία. Αλλά είναι επίσης ένα έργο που, σε όλη την ιστορία, έχει εμπνεύσει και ενθαρρύνει πολλούς από τους πιο βίαιους και θανατηφόρους πολέμους του κόσμου».

Στην πραγματικότητα, τα πιο θανατηφόρα και γενοκτονικά καθεστώτα του κόσμου ήταν σε μεγάλο βαθμό αθεϊστικά και υλιστικά, συμπεριλαμβανομένων των ναζιστικής Γερμανίας, της Σοβιετικής Ένωσης, της Κομμουνιστικής Κίνας, της Βόρειας Κορέας, των Ερυθρών Χμερ και άλλων κομμουνιστικών κυβερνήσεων, που ήταν υπεύθυνες για περισσότερους από 100 εκατομμύρια θανάτους .

Οι χριστιανοί αποτέλεσαν…

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ και ΔΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΑ ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΟΠΛΗΚΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Η λαθρομαχμουτολάγνα θλιβερή κυριούλα σε οίστρο

Toυ ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ

Η θλιβερή κυριούλα που, παρέα με τα υπόλοιπα γιουσουφάκια των Βρυξελλών και του Μα(ρ)ξίμου, κατέστρεψαν ανεπανόρθωτα τον τρόπο ζωής των πολιτών της Ε.Ε., ανοίγοντας την πόρτα στους εισβολείς και κάνοντας το έγκλημα, τους βιασμούς και τους φόνους "απίστων" καθημερινότητα, έχει το θράσος να αποκαλεί ακραίους όσους αντιτίθενται στην ευρωποκτόνο πολιτική της.

Αλλά δεν είναι ακραίος αυτός που θέλει να εγκαθιδρύσει στην Ε.Ε. τον θρησκευτικό νόμο των σπηλαίων, ε Ουρσουλα;

Δεν είναι ακραίος αυτός που σφάζει την κόρη του στο γόνατο επειδή φλέρταρε με "καφούρ", δεν είναι ακραίος αυτός που υποχρεώνει τη γυναίκες της οικογένειας να ντύνονται σνα σκιάχτρα και τις χρησιμοποιεί ως αντικείμενα!

Πολύ φοβάμαι ότι…

στις Δεν υπάρχουν σχόλια: