Toυ Πάσχου Μανδραβέλη
Δύο ήταν τα μυστήρια του περασμένου Σαββατοκύριακου.
Πρώτον, ποιος ήταν ο «γνωστός ποινικολόγος», που κατά το κατηγορητήριο κακοποίησε βαναύσως τη σύζυγό του και ποια είναι η «γνωστή πολυεθνική αλυσίδα» το κατάστημα της οποίας έκοψε, αλλά δεν διαβίβασε 21.100 αποδείξεις, αξίας 576.000 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 111.500 ευρώ.
Το πρώτο μυστήριο λύθηκε μέσω του ίδιου του κατηγορούμενου που δήλωσε ότι υπεραγαπά τη σύζυγο που σακάτεψε και ότι θα ζητήσει ψυχολογική βοήθεια για τα «ξεσπάσματά» του, αφού δεν είναι η μόνη καταγγελία εις βάρος του. Οπως διαβάζουμε και «η πρώην σύζυγος του ποινικολόγου τον είχε καταγγείλει για ενδοοικογενειακή βία το 2017. Η δίωξη που του είχε ασκηθεί ήταν πλημμεληματική και πηγές αναφέρουν πως σε πρώτο βαθμό είχε καταδικαστεί, ενώ σε δεύτερο βαθμό είχε απαλλαγεί» («Βήμα» 17.6.2024). Μετά την απολογία του, ανακρίτρια και εισαγγελέας του επέβαλαν περιοριστικούς όρους να μετοικήσει, να μην πλησιάσει το θύμα και να ζητήσει ψυχολογική στήριξη και τον άφησαν ελεύθερο.
Το όνομα της γνωστής πολυεθνικής αλυσίδας παραμένει μυστήριο και όσοι θέλουν να το πληροφορηθούν πρέπει να πεταχτούν στην πλατεία Συντάγματος αφού «σε σφράγισμα για δύο ημέρες του υποκαταστήματος προχώρησε η ΑΑΔΕ».
Το ερώτημα για μια ακόμη φορά έχει να κάνει με το κρυφτούλι για τα ονόματα.
Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε δημόσιες αρχές που προβαίνουν σε ενέργειες κατά φυσικού ή νομικού προσώπου, όπως είναι η άσκηση ποινικής δίωξης, ή ο καταλογισμός προστίμου λόγω φορολογικών παραβάσεων.
Είναι μια επίσημη πράξη του κράτους και όλες οι αρχές (πλην της ΕΥΠ που η κυβέρνηση τής έφτιαξε το ακαταλόγιστο) πρέπει να υπόκεινται σε δημοκρατικό έλεγχο.
Πρέπει να ξέρουμε ποιον κατηγορεί ο/η εισαγγελέας μην τυχόν και έχει προηγούμενα με τον κατηγορούμενο, ή τον κατηγορεί αδίκως λόγω των πολιτικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεών του.
Οπως γράφαμε παλαιότερα, «η απαγγελία κατηγορητηρίου εναντίον ενός πολίτη δεν είναι ιδιωτική του υπόθεση για να μπαίνουν περιορισμοί στη δημοσιοποίησή της. Γίνεται από δημόσια αρχή και οι φορολογούμενοι πολίτες πρέπει να ξέρουν (όχι ποιοι κατηγορούνται, αλλά) ποιους κατηγορεί η δικαστική αρχή, ώστε να είναι δυνατός ο δημοκρατικός έλεγχος» (22.6.2014).
Βεβαίως η ελευθεροτυπία έχει και τον κίνδυνο κατάχρησής της και είδαμε πολλάκις πρωτοσέλιδα με τίτλους «Πα-Τέρας», «Φονική Χήρα», «ανθρωπόμορφα κτήνη» κι άλλα φρικιαστικά. Ομως ποτέ…
δεν αιτιολογείται ο περιορισμός κάποιας ελευθερίας με το δικαιολογητικό ότι κάποιος θα την καταχραστεί, και επιπλέον από τότε που πέρασαν αυτές οι νομοθεσίες δεν είδαμε να βελτιώνεται ο κίτρινος Τύπος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου