Γιατί η Τουρκία διευκόλυνε την Ελλάδα στα Γλυπτά;
Δειτε την κίνηση στον μακρύ ορίζοντα
Σε πρώτη ανάγνωση ίσως, δεν μας ενδιαφέρει αν και τι κρύβεται πίσω απο την δήλωση της τουρκάλας εκπροσώπου στην UNESCO για τα Γλυπτά και τον κλέφτη Έλγιν.
Σημασία έχει ότι μια αυτοκρατορία (η βρετανική) που ταλάνισε τον κόσμο βρίσκεται στο εδώλιο του παγκόσμιου ηθικού δικαστηρία.
Σε δεύτερη ανάγνωση, η Τουρκία δεν κάνει τυχαία τέτοιες δηλώσεις οι οποίες, προφανώς, εντάσσονται στην διαδικασία σύγκλισης μεταξύ των δύο χωρών.
Τι θέλει, όμως, η Άγκυρα;
Η σύγκλιση έχει αδιόρατες, προς το παρόν, διαστάσεις αλλά με δυναμική.
Η μια είναι αυτή που διαφαίνεται απο την ψυχολογία Ερντογάν. Να τα βρούμε μεταξύ μας χωρίς να εμπλέκουμε τους ξένους. Ποιοί είναι αυτοί που θα μας υποδείξουν τι να κάνουμε.
Ο Ερντογάν αισθανεται διάδοχος μιας αυτοκρατορίας και έχει τέτοια νοοτροπία.
Αντιθέτως, στην Αθήνα αισθάνονται δυτικό εξάρτημα. Και ως δυτικό εξάρτημα προσπαθούν να τον αντιμετωπίσουν. Χωρίς την Δύση δεν μπορούν.
Οπότε, το ερώτημα είναι που πηγαίνουν;
Προφανώς, έχουν πάρει άδεια. Αλλά μέχρι ποίου σημείου;
Η δεύτερη είναι ότι η σουλτανική παράδοση στην Τουρκία κάνει τέτοιες κινήσεις αβροφροσύνης αλλά αφού δηλώσεις υπάκουος, πειθήνιος και δεδομένος. Πολύ φοβάμαι ότι ο κ.Μητσοτάκης έχει προσχωρήσει σ αυτή τη λογική για να μην κουράζεται με τις πιέσεις εξ ανατολών.
Η τρίτη είναι πολύ σημαντική.
Άπτεται του προσανατολισμού της Ελλάδας.
Μέχρι τώρα ο προσανατολισμός ήταν δυτικός. Οφέλη υπήρξαν, υπήρξαν, όμως, και δουλείες. Η σημαντικότερη ήταν η δουλεία ως νοοτροπία. Αυτά τα παλικαρίσια του διαδικτύου ή όπου δίνεται η ευκαιρία είναι η εκτόνωση μια υπόδουλης νοοτροπίας που επιβλήθηκε με ιδεολογικούς όρους απο δυτικές δυνάμεις στο ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία. Η οποία κοινωνία δεν κατάφερε να αποκτήσει στοιχειώδεις βαθμούς ανεξαρτησίας απο το 1830 ως σήμερα.
Δεν ξέρω αν τα σκέφτεται αυτά ο κ. Μητσοτάκης. Αλλά στην Τουρκία την σύγκλιση δεν την βλέπουν στα όρια της εκτόνωσης της έντασης, έστω με συνεκμετάλλευση ή σιωπηρή υποχώρηση της Ελλάδας σε θέματα κυριαρχίας.
Στην Τουρκία το ζήτημα Ελλάδα το έχουν ξεπεράσει προ πολλού.
Τους απασχολεί το θέμα της Δύσης-και της Ανατολής- διότι αυτοί αισθάνονται ότι βρίσκονται στο μεταίχμιο των δύο κόσμων.
Στην Τουρκία αισθανονται Βυζάντιο χωρίς το Βυζάντιο.
Και στην προσπάθειά τους αυτή για αναβάθμιση, χώρες όπως η Ελλάδα πρέπει να αφομοιωθούν. Όχι, διοικητικά, με κατάκτηση. Αλλά πολιτισμικά. ή ως αίσθηση. Πριν κάνει κάτι η Ελλάδα θα ρωτά τον σουλτάνο.
Η Τουρκία παρουσιάζει μια ευελιξία στη σύλληψη και εφαρμογή των ιδεών της, που στο αθηναϊκό κρατίδιο δεν μπορούν καν να την παρακολουθήσουν.
Επομένως…
δείτε την τουρκική κίνηση στον μακρύ ορίζοντά της.
Με βάση το διαχρονικό ερώτημα: τουρκικό φέσι ή δυτική τιάρα;
Δυστυχώς, η ελληνική άποψη, ο ελληνικός τρόπος έχει ταφεί στο νεκροταφείο του μικροελλαδισμού.
Για το σχετικό ρεπορτάζ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου