Tου Παντελή Σαββίδη
Ο ηθικός, σίγουρα, ίσως και φυσικός αυτουργός της παράδοσης της Κύπρου στην Τουρκία, Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσιγκερ.
Πολλοί στην Ελλάδα αναρωτιούνται αν οι ΗΠΑ είναι σύμμαχος της Ελλάδας.
Σε ένα εξαιρετικό άρθρο του στο αμερικανικό counterpunch (ΒΛ. ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ) ο Ευάγγελος Βαλλιανάτος, ιστορικός και περιβαλλοντικός σύμβουλος, ο οποίος εργάστηκε στην Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ για 25 χρόνια, διατρέχει επιγραμματικά και εξαιρετικά εύστοχα την ελληνική ιστορία από την εποχή του Χαλκού στις Κυκλάδες μέχρι τις ημέρες μας.
Στο πολιτικό δια ταύτα θέτει το ζήτημα της υποστήριξης των ΗΠΑ προς την Τουρκία και τον Ερντογάν προκειμένου να κρατήσει την χώρα στο ΝΑΤΟ.
Δυστυχώς, αυτό είναι μια πραγματικότητα. Ο Ερντογάν “χορεύει” τις Ηνωμένες Πολιτείες οι οποίες με την λανθασμένη πολιτική τους βρίσκονται σε εξαιρετικά ευάλωτο σημείο στην παγκόσμια σκακιέρα και προσπαθούν να μαζέψουν τα συντρίμμια του ΝΑΤΟ. Θεωρούν πως η πονηρή Τουρκία τους είναι απαραίτητη.
Αυτό θα είχε μικρή σημασία αν στην προσπάθειά τους αυτή οι Αμερικανοί δεν θεωρούσαν την Ελλάδα περιουσιακό τους στοιχείο κομμάτια του οποίου ή και ολόκληρο μπορούν να το παραχωρήσουν στην Τουρκία ως αντάλλαγμα.
Ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είναι το καταλληλότερο πολιτικό πρόσωπο για την ικανοποίηση της αμερικανικής πολιτικής.
Στο εσωτερικό, με την βοήθεια και των Αμερικανών ήλεγξε τα Μέσα Ενημέρωσης και τους ολιγάρχες και στο εξωτερικό δήλωσε δεδομένος προς τις ΗΠΑ.
Ο κ. Μητσοτάκης και η πολιτική ομάδα που τον ακολουθεί δεν έχουν πρόβλημα να διαμοιράσουν ιμάτια της Ελλάδας προκειμένου να διατηρήσουν την προνομιακή σχέση τους με τις ΗΠΑ άρα και την εξουσία στο εσωτερικό της χώρας.
Με τον έλεγχο, δε, των ΜΜΕ μπορούν να περάσουν το μήνυμα σε μια ευνουχισμένη κοινή γνώμη πως η παραχώρηση μπορεί να είναι προς το ελληνικό συμφέρον.
Οι ΗΠΑ εκμεταλλεύονται την Ελλάδα μετά τον Β’ΠΠ προς αποκλειστικό όφελός τους και αυτό δεν ενοχλεί κανέναν. Αλλά αν μέναμε στην εκμετάλλευση το πρόβλημα θα υπήρχε μεν αλλά, τουλάχιστον, δεν θα κινδύνευε η ακεραιότητα της χώρας. Σήμερα την έχουν προς πώλησιν.
Στις δεκαετίες του 50 και 60 οι ΗΠΑ συνέστησαν στον Καραμανλή να μην αντιδρά στις προκλήσεις του Τίτο για το Μακεδονικό διότι η πολιτική ρήξης του Γιουγκοσλάβου ηγέτη με τον Στάλιν τους εξυπηρετούσε.
Την δεκαετία του 60 πίεζαν τον Γεώργιο Παπανδρέου να κάνει παραχωρήσεις στο κυπριακό και τον έφεραν στο σημείο να υπονοήσει την αναζήτηση βοήθειας από τη Ρωσία. Μέχρι να συνειδητοποιήσει τι έκανε ο Γεώργιος Παπανδρέου βρέθηκε, με τις αποστασίες εκτός κυβέρνησης προεξάρχοντος του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, Κων. Μητσοτάκη.
Λίγο αργότερα ο Κίσιγκερ σε συνεργασία με τον Ετσεβίτ, κατέλαβαν το 1/3 της Κύπρου και το παρέδωσαν στην Τουρκία.
Στα ελληνοτουρκικά, μετά τη μεταπολίτευση δεν υπάρχει σχεδόν κανένα θέμα, από την επέκταση των χωρικών υδάτων μέχρι την ΑΟΖ που οι αμερικανικές θέσεις να συγκλίνουν με τις ελληνικές. Οι πιέσεις που ασκούνται είναι προς την Αθήνα. Προς την Άγκυρα απευθύνονται μόνον εκκλήσεις.
Στα ‘Ιμια εποίησαν την νήσσαν και ζήτησαν να τους δηλώσει χάριτες η Αθήνα επειδή με τη μεσολάβησή τους απέτρεψαν έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο.
Στην Κύπρο επεδίωξαν το Σχέδιο Ανάν που καταργούσε την Κυπριακή Δημοκρατία ως ανεξάρτητο κράτος.
Και σήμερα πουθενά δεν έχουν σαφή θέση στις αξιώσεις της Άγκυρας.
Στο σκοπιανό πίεσαν για την αποδοχή της Συμφωνίας των Πρεσπών και σήμερα, που την αμφισβητεί η γειτονική χώρα δεν έβαλαν ούτε τον θυρωρό του State Department να κάνει μια σαφή δήλωση υποστήριξής της.
Ο Αλβανός πρωθυπουργός προκαλεί την Αθήνα, αλλά δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε από όσα δηλώνει αν δεν είχε την παρασκηνιακή ενθάρρυνση των ΗΠΑ.
Η Ουάσιγκτον συντηρεί σε ένταση και το μειονοτικό στη Θράκη και υποστηρίζει κινήσεις μειονοτικού χαρακτήρα στους λεγόμενους, και κατά τη συμφωνία των Πρεσπών, «μακεδόνες» στον ελλαδικό χώρο.
Σε λίγο θα ενθαρρύνουν τη δημιουργία και Αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα.
Σε αυτούς ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε δεδομένος. Και την πολιτική αυτών υποστηρίζει.
Η ψήφος υποστήριξής του στις ευρωεκλογές εγκρίνει αυτήν την πολιτική.
Ο σημερινός ελληνικός λαός δεν έχει καμιά σχέση ούτε με εκείνους που έκαναν την Επανάσταση του 21, ούτε με εκείνους που την συνέχισαν ως το 1940.
Βρίσκεται στα πρόθυρα μιας κατάρρευσης, αν δεν την βιώνει, ήδη, όπως είπαν στην εκπομπή Πρίσμα της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης ο Καθηγητής Γ. Κοντογιώργης και ο Θεολόγος Βασ. Ξυδιάς. Δεν διαφαίνεται καμιά προοπτική σωτηρίας. Η πορεία προς την καταστροφή είναι νομοτελειακή.
Aναζητώ σπίθες σωτηρίας.
Η παρακμή είναι τεράστια. Προϋπόθεση να την αποφύγουμε είναι να αποδομηθεί το σημερινό αμερικανικής στήριξης σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα. Καταλύτης αποδόμησής του είναι η αλλαγή πρωτεύουσας. Η Πέλλα η η Βεργίνα που συμβολίζουν τον οικουμενικό ελληνισμό και γειτνιάζουν με την Κωνσταντινούπολη η οποία κατελήφθη αλλά δεν παραδόθηκε είναι οι καταλληλότερες τοποθεσίες.
Η καταψήφιση Μητσοτάκη στις εκλογές, εκφραστή της ιδεολογίας των «δεδομένων» και η διαμόρφωση συνείδησης δημιουργίας πολιτικού κινήματος εκτός Αθηνών είναι, μερικά, ψήγματα επιλογών για την αναζήτηση οδού διαφυγής από την καταστροφή. Χωρίς να είναι βεβαία η αποφυγή της.
Και αν οι Αμερικανοί δεν αλλάξουν ρότα η ενεργοποίηση του συνθήματος Yankee-go-home ίσως πρέπει να επαναληφθεί για να αντιληφθεί η Ουάσιγκτον πως στην χώρα δεν είναι όλοι δεδομένοι. Και θα πρέπει να την σέβονται. Θα πάρετε κύριοι Αμερικανοί αλλά θα δώσετε κιόλας. Τουλάχιστον τον σεβασμό προς την χώρα.
Δύση δεν είναι οι ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ είναι η δύση της Δύσης. Ο δυτικός τρόπος έχει ως βάση τον διαχρονικό ελληνισμό.
Οι Αμερικανοί για ένα διάστημα ηγήθηκαν της δυτικής ιδεολογίας. Η κριτική η αποστασιοποίηση από τις ΗΠΑ δεν σημαίνει απόρριψη της δύσης. Σημαίνει εμμονή στις δυτικές αξίες από τις οποίες οι ΗΠΑ έχουν αποδράσει.
Κι κάτι ακόμη. Πρέπει …
να τεθεί θέμα απομάκρυνσης και των βρετανικών βάσεων από την Κύπρο. Η εποχή της αποικιοκρατίας έχει παρέλθει.
Η υπερψήφιση Μητσοτάκη στις ευρωεκλογές σημαίνει αποδοχή της πολιτικής που περιγράφηκε παραπάνω.
Όσοι την εγκρίνουν θα είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου