Διαβεβαιώνουν στελέχη της κυβέρνησης ότι μετά τις ευρωεκλογές l –και εφ’ όσον επιτευχθεί «ο στόχος 33%, που θα εξασφαλίσει ομαλή συνέχιση του μεταρρυθμιστικού της έργου»– l θα έχουμε «φουλ επανεκκίνηση της μεταρρυθμιστικής μηχανής». l
Οπότε, λέω εγώ τώρα, θα δούμε επιτέλους να μπαίνουν κάμερες για την επιτήρηση της οδικής κυκλοφορίας όχι μόνο σε βασικές αρτηρίες, αλλά σε σύμπασα την περιοχή πρωτευούσης άμα τε και συμπρωτευούσης, για πρώτη δόση. l Διότι κόκαλα προφανώς έχει το μαγείρεμα της σχετικής «μεταρρύθμισης» l όπως άλλωστε και πολλών άλλων τέτοιων μη θεμελιωδών μεν αλλαγών για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους, αλλά απολύτως πια απαραίτητων για τη βελτίωση της καθημερινότητας. l Γενικότερα η μεταρρυθμιστική «σπουδή» της κυβέρνησης μοιάζει προς το παρόν με ψοφοδεές, φοβικό περπάτημα σε ναρκοθετημένο πεδίο. l Με μερικές γενναίες μεν, καθότι και ψιλοαυτοκτονικές, εξαιρέσεις, σαν τη διαβόητη εκείνη του γάμου ομοφύλων. l
Η ομαλή συνέχιση της πολιτικής ζωής της χώρας είναι μάλλον το σοβαρότερο διακύβευμα των ante portas πια εκλογών, l αλλά αυτό που φαίνεται ότι ιντριγκάρει περισσότερο την κοινωνία είναι να δει ποια-τύχη-περιμένει-τον-Κασσελάκη. l Ο οποίος με τα καθημερινά του επικοινωνιακά άθλα φροντίζει –νά ‘ναι καλά ο άνθρωπος– την «υγρασία» μιας κατά τα άλλα ξερής και άνοστης προεκλογικής περιόδου. l Ο τάλας τα δίνει όλα στον προεκλογικό αγώνα l – μόνος του με τη Φάρλι: l Πού Γεροβασίλη, πού Νικοπαππάς, πού Πολάκης (τρόπος του λέγειν «πού» αυτός – όλο και κάποια μονομαχία στο Ελ Πάσο διεκπεραιώνει), πού Ακρίτα τελευταία, πού ακόμα και ο σελιογόνος Φαραντούρης εσχάτως. l Γενικότερα, λοιπόν, η τύχη Κασσελάκη πρωτίστως τροφοδοτεί το λυχναράκι ενδιαφέροντος για τις ευρωεκλογές l και δευτερευόντως όλα τα υπόλοιπα – η Γιγαντομαχία με Ανδρουλάκη για τη Δεύτερη Θέση, η άλλη μάχη, Θεών και Δαιμόνων αυτή, μεταξύ ΚΚΕ και Βελόπουλου για την… 4η θέση, και διάφορα άλλα ψιλά για τους «μικρούς», l όσους χάσκει ο στόμας τους να βγει η ψυχή τους για να πιάσουν το πολυπόθητο 3%. l
Μέσα στα όλα, εκείνο που με μεταβάλλει ακαριαία σε παγωτό Αλάσκα (το φλεγόμενο), είναι όταν ακούω τον Κασσελάκη να φωνάζει (από την εκπομπή του Βουλαρίνου στον Σκάι κυρίως) εκείνο το αμίμητο: l «Φάρλι! Ελα εδώ να σε πω κομματόσκυλο!». l
Πεεε-ταίεε-νω. l Τι έμπνευση, τι χιούμορ, τι φωνή, τι μπρίο! l Θεέ της Ελλάδος, δώσ’ του ένα 15-16% στις εκλογές, να μην τον εξαφανίσουν μετεκλογικά οι τώρα εξαφανισμένοι από προσώπου γης συριζαίοι. l
Διότι διαφορετικά τι θα γενούμε χωρίς Κασσελάκη; l Ετσι που καλομάθαμε; l
Κάτι λαμόγια συριζαίοι, αριστεροί και καλά με τη βούλα, που έμειναν στον Κασσελάκη γιατί διείδαν ότι εκεί υπήρχε πιθανότητα να επανεκλεγούν l –και όχι με τους αποχωρήσαντες «γνήσιους» του 3%–, l να δούμε τι θα λένε για τον νέο «αρχηγό τους» έτσι και τους φάνε λάχανο στις εκλογές κάτι νέα φρούτα l που εμφανίστηκαν στα στερνά του Τσίπρα ως μετριοπαθείς και μειλίχιοι τάχα μου συριζαίοι για να εξελιχθούν επί Κασσελάκη σε ιοβόλους σάλιαγκες, επιτήδειους στο σκαρφάλωμα. l Εκεί να δεις πλάκα. l
Καλά, πώς και γιατί πήγε και ψήφισε στις αρχαιρεσίες του ΤΕΕ ο Τσίπρας; l Ψηφίζουν εκεί και οι μη επαγγελματίες μηχανικοί; l Οι μη επαγγελματίες γενικώς; l
Αποκαλούν οι πολιτικοί τους αντιπάλους τους ανενδοιάστως και ατιμωρητί ψεύτη, συκοφάντη, υποκριτή, τοξικό, υβριστή, φαιδρό, αλαζόνα, και άλλα πολύ χειρότερα l – που είπε κάποιος τον άλλο μάπα τους πείραξε; l Τι βάρος έχει να σε πουν μάπα, μπροστά σε όλα τα άλλα; l
Μυστήριο τρένο η πολιτική ορθότης. l Αν ο πολιτικός ήταν…
καρπούζι, τότε ναι, θα είχε σημασία αν ήταν μάπα. l Αλλά δεν είναι. Γι’ αυτό και τους τρώμε μόνο στη μάπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου