Toυ Σάκη Μουμτζή
Είναι ίδιον των κοινωνιών της Δύσης, ο φιλελευθερισμός, εν τη ευρεία εννοία, να συνοδεύεται από έναν πνευματικό συβαριτισμό, από μια νωχέλεια του πνεύματος που μερικές φορές φτάνει στο όριο της παραίτησης. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για την επιμονή να συμπεριληφθούν σε αυτές τις κοινωνίες άνθρωποι που δε θέλουν να συμπεριληφθούν και να ενσωματωθούν όλοι αυτοί που δε θέλουν να ενσωματωθούν. Που θέλουν να κτίσουν τις δικές τους κοινωνίες μέσα στις δικές μας που τους φιλοξενούν.
Δεν τους καλέσαμε, αυτοί ήρθαν και μας βρήκαν γιατί έμαθαν πως περνάμε καλά. Και συμβαίνει το εξής παράδοξο: επιδιώκουν να φέρουν στις χώρες μας τις συνήθειες και τις συμπεριφορές από τις οποίες ήθελαν να ξεφύγουν από τις πατρίδες τους. Και το ακόμα πιο παράδοξο, αυτοκτονικό θα το έλεγα, είναι πως υπάρχουν προσωπικότητες των δικών μας κοινωνιών που τους συμπαραστέκονται.
Πάμε παρακάτω.
Αξίζει τον κόπο να πενθείς τον θάνατο ενός φονιά;
Ενός ανθρώπου που έχει στείλει στον άλλον κόσμο χιλιάδες αντιφρονούντες με μια υπογραφή του;
Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που τήρησαν ενός λεπτού σιγή για τον «χασάπη» της Τεχεράνης;
Και πώς ένας οργανισμός, όπως ο ΟΗΕ, έβαλε τη σημαία του να κυματίζει μεσίστια επειδή εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο ένας δήμιος;
Φυσικά στην Ελλάδα σύσσωμη η Αριστερά ρίγησε με το άκουσμα του θανάτου του αντιιμπεριαλιστή αγιατολά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι δολοφονίες των κοριτσιών που δε φορούνε τη μαντήλα είναι μικρολεπτομέρειες. Σημασία έχει πως ο φονιάς ανήκε στον «άξονα της αντίστασης».
Υποθέτω πως κάπως έτσι θα σκέφθηκε και η τεράστια Κέιτ Μπλάνσετ και εμφανίστηκε στις Κάννες με ένα ομολογουμένως καλόγουστο ρούχο στα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας. Μια κίνηση που σε καμιά περίπτωση δε μειώνει την καλλιτεχνική της αξία. Έχω γράψει πως θα πρέπει να αποσυνδέουμε τις ιδεολογικοπολιτικές πεποιθήσεις ενός καλλιτέχνη, ενός δημιουργού, από το έργο του. Όμως στην προκειμένη περίπτωση θα είχε ενδιαφέρον τι θα απαντούσε η έξοχη ηθοποιός στην ερώτηση, πότε προβλήθηκε στη Γάζα η ταινία «Carol» στην οποία πρωταγωνιστούσε και είχε θέμα την ομοφυλοφιλία.
Δε μπορεί, κάποιος θα της έχει πει της Κέιτ πως εκεί στη Γάζα, τους ομοφυλόφιλους τους πετούν από το ψηλότερο πάτωμα ενός κτιρίου ή τους κρεμούν από γερανούς. Καλοί οι συμβολισμοί, αλλά να γνωρίζουμε και τι συμβολίζουν.
Για το τέλος άφησα τον μύθο για τους 35.000 Παλαιστίνιους νεκρούς από το ισραηλινά πυρά. Ως γνωστόν αυτούς τους αριθμούς δεν τους δίνει κάποιος ανεξάρτητος οργανισμός αλλά η ίδια η Χαμάς που εξακολουθεί και διοικεί τη Γάζα. Δικά της στελέχη προωθούν τις πληροφορίες. Άρα τα όσα λένε είναι τόσο αξιόπιστα όσο και τα στατιστικά στοιχεία που δίνουν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Το αξιοπερίεργο κι εδώ είναι η ευκολία με την οποία υιοθετούν αυτούς τους προπαγανδιστικούς αριθμούς τόσο οι οργανώσεις που βρίσκονται υπό την αιγίδα του αμαρτωλού ΟΗΕ όσο και πολλοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Για να προλάβω τις ενστάσεις, φυσικά και υπάρχουν νεκροί άμαχοι, αλλά αυτό δυστυχώς είναι αναπόφευκτο από τη στιγμή που οι τρομοκράτες τους χρησιμοποιούν σαν ασπίδα.
Δυστυχώς η Δύση…
συνεχίζει τον μακάριο ύπνο της, αποχαυνωμένη από ιδεολογήματα που τελικά αποβλέπουν στην πολιτισμική της κατάρρευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου