Toυ Άρη Αλεξανδρή
Ο λόγος που, εκτός από έξαλλη χαρά ή αβυσσαλέο μίσος, οι δημόσιες πολιτικές τοποθετήσεις των πλούσιων, ισχυρών και διασήμων προκαλούν θυμηδία είναι ότι εμπεριέχουν μία εγγενή αντίφαση.
Η πολιτικοποίηση προϋποθέτει ρίσκο, απειλή, ένα είδος προσωπικής διακινδύνευσης. Χωρίς τον κίνδυνο να υποστείς τις αρνητικές συνέπειες της πολιτικής σου θέσης ή της πολιτικής θέσης των άλλων, δεν είσαι ακριβώς πολιτικό ον, αλλά εκ του ασφαλούς φιλοσοφικό.
Ο,τι κι αν υποστήριζε από το κόκκινο χαλί των Καννών η Κέιτ Μπλάνσετ, οι πιθανότητες να επηρεαστεί από αυτό η ζωή της θα ήταν ελάχιστες. Ο,τι αυτή αντιλαμβάνεται ως συμβολισμό ή δήλωση είναι στην πραγματικότητα μία επίδειξη προνομίου: η αρχή και το τέλος της ημέρας της θα τη βρίσκουν πάντα στην αναπαυτική της πολυτέλεια και στο μεταξύ μπορεί να μεσολαβήσει οτιδήποτε χωρίς κανένα κόστος για την ίδια.
Τι ακριβώς ήταν, λοιπόν, το (πανάκριβο) φόρεμα-παλαιστινιακή σημαία που φόρεσε σε μία επίσημη φεστιβαλική περίσταση για λίγους και εκλεκτούς;
Μία κίνηση ενδυματολογικής συμπαράστασης στους Παλαιστινίους που βομβαρδίζονται, θα πει κάποιος καλοπροαίρετος. Καλοσύνη της. Πρέπει να χρειάστηκε πολύ θάρρος.
Βέβαια, οι Παλαιστίνιοι θα συνεχίσουν να βομβαρδίζονται, παρά τη χρωματική παλέτα του φορέματος της Κέιτ Μπλάνσετ. Δεν πειράζει. Οι συμβολισμοί είναι συμβολισμοί, όχι κυριολεξία. Σημασία έχει η καλή πρόθεση, η ευαισθητοποίηση.
Ποιον ευαισθητοποίησε, όμως, η Μπλάνσετ με τον σιωπηλό ακτιβισμό της;
Σίγουρα όχι το Ισραήλ να σταματήσει τον πόλεμο. Κι αυτό, γιατί ο πόλεμος είναι μια διαδικασία πολύ πιο σύνθετη από ένα φόρεμα που φοριέται και πετιέται.
Η μονοσήμαντη συμπαράσταση στην Παλαιστίνη που πλήττεται από το Ισραήλ παραγνωρίζει ότι η Παλαιστίνη πλήττεται και εκ των έσω· παραγνωρίζει ότι ο πόλεμος που τώρα σκοτώνει αθώους Παλαιστινίους ξεκίνησε όταν Παλαιστίνιοι αποφάσισαν να σφαγιάσουν αθώους Ισραηλινούς πριν από μερικούς μήνες.
Παραγνωρίζει μία πολυδιάστατη διαμάχη που χάνεται στα βάθη του χρόνου, καθώς και ένα γιγάντιο πολιτισμικό χάσμα Δύσης και Ανατολής, εξαιτίας του οποίου η διαμάχη διαιωνίζεται και κακοφορμίζει.
Η Μπλάνσετ, βέβαια, ένα ρούχο έβαλε – δεν δήλωσε ειδήμων ούτε έτοιμη να πάρει τα όπλα. Επειδή όμως η κοινωνία έξω από το περίκλειστο σύμπαν της ηθοποιού βράζει, τα όπλα μπορεί να τα πάρουν άλλοι: εκείνοι που είναι ήδη πωρωμένοι και έτοιμοι να λιντσάρουν τον Εβραίο της γειτονιάς τους· εκείνοι που, όπως η Μπλάνσετ, πιστεύουν ότι στον πόλεμο Ισραήλ – Παλαιστίνης αρκεί απλώς να διαλέξεις μία πλευρά, έναν χρωματικό κώδικα, για να θεωρηθείς δίκαιος, σωστός και αγωνιστής.
Η ερμηνεία του πολέμου μέσω συμβόλων και η αποτύπωσή του σε θεατρικά ευρήματα δεν προωθούν την ειρήνη, αλλά τη συσκότιση των νοημάτων. Είναι ο πιο σύντομος δρόμος προς τον φανατισμό και την πόλωση.
Δεν πρέπει να έχουμε μεγάλες απαιτήσεις από τους διάσημους celebrities, ακόμη και από τους εξωγήινα ταλαντούχους, όπως είναι η Κέιτ Μπλάνσετ. Εχοντας αποσυρθεί από την αληθινή κοινωνία, τον περίπλοκο και συγκρουσιακό χαρακτήρα της οποίας ούτε καν θυμούνται, οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν την πολυτέλεια να μετατρέπουν τη χολιγουντιανή νοοτροπία της υπεραπλούστευσης και την καλλιτεχνική ανάγκη τους για χειροκρότημα σε τρόπο ζωής.
Η ελλιπής επαφή της Μπλάνσετ με την πραγματικότητα φάνηκε και σε μία άλλη περίπτωση, πάλι στις Κάννες: σε μία συζήτηση που οργανώθηκε από τα Ηνωμένα Εθνη, η ηθοποιός επιχείρησε ξανά να εκφράσει τις ανθρωπιστικές της ευαισθησίες με έναν μονόλογο αυτομαστιγώματος («ξέρω ότι είμαι λευκή και προνομιούχα»), στον οποίο ανέφερε μεταξύ άλλων ότι ανήκει στη μεσαία τάξη.
Αν η πολυεκατομμυριούχος Μπλάνσετ των χρυσών συμβολαίων με κινηματογραφικά στούντιο και εμβληματικά brands πιστεύει ότι ανήκει στη μεσαία τάξη…
είναι πολύ λογικό να θεωρεί ότι η γενική και αόριστη στήριξη στην Παλαιστίνη είναι μία δόκιμη και παραγωγική πολιτική πράξη.
Αν ένας πλούσιος άνθρωπος μπορεί να πείσει τον εαυτό του ότι είναι ένας από εμάς, είναι λογικό να χρησιμοποιεί την «πλατφόρμα» του με την απερισκεψία ενός τυχαίου χρήστη των social media.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου