Γενικώς δεν βρίσκω τη χρήση της λέξης «μπάτσος» τίποτα το τρομερό. Τη βρίσκω βέβαια κάπως αστεία για ανθρώπους που έχουν περάσει την εφηβεία και δεν είναι μέλη κάποιας συμμορίας αλλά με τον ίδιο τρόπο που βρίσκω αστείο το ντύσιμο 16άρη σε έναν μεσήλικα ή τις πλαστικές μιας 50άρας που ματαιοπονεί προσπαθώντας να μοιάσει σε 20άρα: με μια αίσθηση οίκτου που κάπως (άλλα όχι και εντελώς) μου κόβει τη διάθεση για κοροϊδία.
Όταν όμως μιλάμε για πολιτικούς με εξουσία τα πράγματα κάπως αλλάζουν. Το αστείο είναι εκεί αλλά αυτή τη φορά συνοδεύεται από μια αγνωμοσύνη που είναι δύσκολο να αγνοηθεί. Βλέπετε οι πολιτικοί με εξουσία, όπως ας πούμε ο δήμαρχος της Αθήνας, απολαμβάνουν μια αστυνομική προστασία που οι υπόλοιποι δεν την έχουμε ούτε στα όνειρά μας. Πράγμα που σημαίνει ότι το να χρησιμοποιείς απαξιωτικές εκφράσεις γι’ αυτούς που εμπράκτως σε προστατεύουν δεν δείχνει τίποτα καλό όχι μόνο για την ωριμότητα αλλά και συνολικά για τη συμπεριφορά σου.
Και γίνεται ακόμα χειρότερο όταν αντί να ζητήσεις συγγνώμη για κάτι που είπες ή να το υπερασπιστείς κατηγορείς όσους το επισημαίνουν.
Ο σύντροφος δήμαρχος Δούκας δικαιολόγησε τη φράση «είδατε εδώ γκλοπ μπάτσου;» λέγοντας ότι απλώς επανέλαβε μια φράση που άκουσε από τους συμπολίτες με το πρόβλημα παρατεταμένης εφηβείας οι οποίοι εισέβαλαν σε μια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου (δεν ξέρω ποιο ήταν το «αίτημά» τους αλλά δεν έχει και καμία σημασία, τα «αιτήματα» σ’ αυτές τις ομάδες είναι απλώς αφορμές). Και κατά τη συνήθεια των πολιτικών όλων των κομμάτων που ξεστομίζουν μια μπούρδα μίλησε για μονταζιέρες, διαστρέβλωση και επιθέσεις.
Σύμφωνα με τον σύντροφο δήμαρχο η φράση «είδατε εδώ γκλοπ μπάτσου;» ήρθε σε απάντηση της καταγγελίας για «γκλοπ μπάτσου» και γι’ αυτό τίποτα το απαξιωτικό δεν έχει για τους αστυνομικούς.
Εγώ πάλι αν άκουγα έναν να λέει «είδα τον μ@@@@α τον Βουλαρίνο» και κάποιον άλλον αρνούμενος την παρουσία μου να του απαντάει «είδες εδώ τον μ@@@@α τον Βουλαρίνο;» θα καταλάβω ότι και οι δύο με θεωρούν μ@@@@α. Και κανείς τους δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αυτή είναι η άποψή τους για μένα. Κι αν ο δεύτερος μου πει «βρε Μάνο εγώ απλώς επανέλαβα αυτό που είπε» τότε θα ξέρω ότι με θεωρεί και εντελώς χαζό.
Όπως όμως και να νοιώθει για τους ένστολους ένας αξιωματούχος που απολαμβάνει την προστασία τους, όσο κι αν τους θεωρεί ανεπιθύμητους, όσο και να μας περνάει για χαζούς δεν έχει νομίζω και τόση σημασία. Τουλάχιστον όχι τόση όση έχει το ότι ο σύντροφος δήμαρχος εμπράκτως ενθαρρύνει την αφισορύπανση της ήδη πολύ βρώμικης από τη δράση των αντικοινωνικών αφισοκολλητών πρωτεύουσας.
Πώς το κάνει;
Χαρίζοντας το πρόστιμο που είχε επιβληθεί στο ΚΚΕ μ-λ για τις αφίσες με τις οποίες είχε βρωμίσει την πόλη στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Το πρόστιμο που είχε επιβάλει η προηγούμενη δημοτική αρχή ήταν ήδη αστείο (5.400 ευρώ τη στιγμή που το προβλεπόμενο πρόστιμο για κάθε αφίσα είναι 50 ευρώ) αλλά το χάρισμά του από τη νέα είναι …
το πράσινο φως σε κάθε αντικοινωνικό θέλει να διαφημιστεί λερώνοντας την πόλη.
Και το να έχει η πρωτεύουσα έναν δήμαρχο που ενθαρρύνει τη ρύπανσή της είναι πολύ χειρότερο από το να έχει ένα δήμαρχο που μιλάει σα να περνάει εφηβεία. Και μπράβο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου