ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Καρναβαλική Αριστερά σε οίστρο

 

Του Βασίλη Αγγελικόπουλου

Καιρό καρναβαλιού ντύθηκε στρατιώτης ο πρόεδρος του Σύριζα. l Ολα στην Ελλάδα φαίνονται, και γίνονται, σαν-να-είναι, όχι ότι είναι κιόλας. l

Οπότε δικαιούμεθα να αμφιβάλουμε αν και η Ζωή, της Ελευθέρας Πλεύσης, ντύθηκε περιστασιακά, λόγω ημερών, την παλαιά εξοντωτική στολή της, αυτή με την οποία μεγαλούργησε ως εξάμηνος πρόεδρος της Βουλής, l ή βαρέθηκε να κάνει καρδούλες και να μιλάει ήρεμα l – πράγμα που μας είχε κοστίσει πολύ ημών των αλάλων θαυμαστών εκείνης της Πρώτης Μορφής της. l Ευελπιστούμε πως ισχύει το δεύτερο, για να πάει η ψυχή μας στη θέση της. l Και για να επανέλθει μονίμως το ξύλινο τοτέμ με το πείσμον πρόσωπο που τις μέρες αυτές ξαναείδαμε στα έδρανα της Βουλής. l

«Ο κ. Κασσελάκης έπαθε Τσίπρα» διέγνωσε επιγραμματικά ο υπουργός Χατζηδάκης σχολιάζοντας τα «οικονομικά μέτρα» που ανακοίνωσε ο πρόεδρος του Σύριζα «για την καταπολέμηση της ακρίβειας» l – από το γνωστό λεφτόδεντρο που επικαλούνται κληρονομικά οι συριζαίοι. l

Γενικότερα όμως φανερώνει συμπτώματα τσιπρίτιδος ο Κασσελάκης: l πέραν της γενναιοδωρίας του σε «μέτρα», l είναι και η «εκφραστική Τσίπρα» που όλο και συχνότερα μετέρχεται, l η τοξικότητα επίσης στην οποία δεν διστάζει να καταφύγει l – όταν λ.χ. κατηγορεί τον Μητσοτάκη για «φίλους του βιαστές». l

Πώς όμως να αποφύγει ο νέηλυς πρόεδρος τη «γλώσσα» των συριζαίων, όταν Αρβανίτηδες και Παπάδες αλωνίζουν ανεμποδίστως τηλεκάναλα και εμέσουν καντάρια τοξικού λόγου; l

Αλλά, πρωτίστως βέβαια, όταν ομοειδείς τους συντάσσουν τον «νέο» λόγο που ακολούθως τίθεται στο στόμα του αδαούς περί τα συριζαϊκά ήθη κι έθιμα προέδρου; l (Ή από μόνος του «το έχει»;) l

Η «εκφραστική Τσίπρα» είναι προς το παρόν η μόνη διαφορά ανάμεσα σε Σύριζα και Νέα Αριστερά. l Στην ουσία το ίδιο, γνωστό τσιπρικό τροπάρι ψέλνουν, αλλά πιο χύδην, είπαμε, οι μεν, πιο σοβαρά και ξύλινα οι δε. l Οι οποίοι «δε» δεν έχουν βρει τον τρόπο l –γιατί «χάρισμα» δεν διαθέτουν, το γνωρίζαμε– l να απευθύνονται στον δήμο άμεσα και «ανθρώπινα», και όχι σαν να μιλάνε σε σύναξη κομματικού οργάνου, τις βαρετές, εξοντωτικές εκείνες της αριστεράς. l

Το μόνο που δείχνει πως ανοίγουν τα σκόρδα της «Νέας» είναι δύο μικρομέγαλες πρωτοβουλίες: l

Η μία να υποβάλει η αντιπολίτευση πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης

Η έτερη να ενεργοποιηθεί το άρθρο 73 του Συντάγματος, που επιτρέπει «στη λαϊκή πρωτοβουλία» να υποβάλει πρόταση νόμου αν συγκεντρώσει 500 χιλιάδες υπογραφές. l

Αδοξα πυροτεχνήματα, που πήγαν άκαπνα και τα δυο. l Απλώς επισήμαναν το «Εδώ είμαστε κι εμείς», που κι αυτό ακόμα το παλεύει η «Νέα». l

 

Υπάρχουν όμως ευαίσθητες συγγραφείς μας που συγκινούνται βαθύτατα όταν ακούν την Αχτσιόγλου να λέει l «Η αριστερά οφείλει να είναι το όχημα των αναγκών και των προσδοκιών της κοινωνίας». l

Είναι να μη συγκινείσαι με τόσο πρωτότυπη σκέψη; l

Και μάλιστα μετά μια τετραετία κυβερνητικής μεγαλουργίας κι άλλη μια αντιπολιτευτικής γονιμότητας; l

Συγκινείσαι μέχρι που …

 

κλαις με μαύρο δάκρυ. l