Στην υπόθεση των F-35 θα ήταν άδικο αν δεν αναγνωρίσουμε την εντιμότητα της στάσης που τηρεί η ΝΑΡ-2 (με σήμα το ανθρωπάκι που πάτησε την μπανανόφλουδα).
Αποφεύγουν μεν να καταδικάσουν ευθέως την αγορά, αλλά τη σνομπάρουν με τον τρόπο τους. Σου λένε ότι τα 8 δισ. θα μπορούσαν να διατεθούν για την παιδεία, την υγεία και τις υποδομές. Αρνούνται, λοιπόν, την κούρσα των εξοπλισμών και ζητούν ελληνοτουρκικό διάλογο για τη διευθέτηση των προβλημάτων – αυτό που λέγεται σχηματικά «Πρέσπες του Αιγαίου».
Μπορεί να διαφωνείτε με τη θέση τους, όπως διαφωνώ και εγώ, ας παραδεχθούμε όμως ότι τουλάχιστον αυτοί δεν κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Αυτό πιστεύουν, μας το λένε καθαρά και, για να παραφράσω τον ποιητή, λέγοντάς το πέρα πηγαίνουν στην τιμή και στην πεποίθησή τους.
Αλλά η ΝΑΡ-2, όπως ξέρουμε, είναι μια όλως ξεχωριστή περίπτωση. Οι άνθρωποι αυτοί, τουλάχιστον όπως το καταλαβαίνω εγώ, έχουν συγκροτήσει μια ομάδα, η οποία υποτίθεται ότι θα εξελιχθεί σε κόμμα, στην πραγματικότητα όμως μετέχουν σε ένα πρόγραμμα συλλογικής πολιτικής ευθανασίας. Με τη διαφορά ότι, επειδή είναι αριστεροί, είναι και μαζοχιστές, το πάνε σιγά σιγά για να το ευχαριστιούνται. Σε κάθε περίπτωση, τους τιμά η ειλικρίνειά τους – τα γούστα τους δεν τα κρίνω, ας τα χαίρονται οι ίδιοι.
Τους άλλους της ευρύτερης Αριστεράς, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, τους σώζει ο Ερντογάν, με τη δήλωσή του ότι «ο αγώνας μας δεν τελείωσε ρίχνοντας τον εχθρό στη θάλασσα στη Σμύρνη».
Κανονικά, εμείς θα έπρεπε να διασκεδάζουμε με τα νευράκια του Ερντογάν, αλλά έχουμε την τάση να παίρνουμε τοις μετρητοίς κάθε αρλούμπα που εκστομίζει για εσωτερική κατανάλωση. Ο πρόεδρος της Τουρκίας έκανε τη συγκεκριμένη δήλωση για να αντισταθμίσει με την εθνικιστική ρητορική του την κριτική που υφίσταται από την αντιπολίτευση, η οποία του καταλογίζει την ευθύνη και για την έξωση της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35 και για το γεγονός ότι τα προμηθεύεται η Ελλάδα. Ηταν όμως διττής χρησιμότητας η δήλωσή του, διότι από αυτή αρπάχτηκαν τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ για να γκρινιάξουν, αφού στερούνται τη στοιχειώδη γενναιοδωρία για να αναγνωρίσουν όχι την επιτυχία της κυβέρνησης, αλλά τη σημασία της προμήθειας για την εθνική άμυνα. Αναρωτιέμαι τι θα έκανε η αντιπολίτευση αν δεν υπήρχε ο Ερντογάν να δίνει ένα χεράκι…
ΠΟΙΟΝ;
Ενα πράγμα που λέω πάντα στα πιτσιρίκια (τα πραγματικά πιτσιρίκια), όταν μου δίνεται η ευκαιρία να τους κάνω τον έξυπνο, είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να ντρεπόμαστε να ρωτήσουμε αυτό που δεν καταλαβαίνουμε.
Το απαραίτητο πρώτο βήμα για να ξεπεράσουμε την άγνοιά μας είναι να την παραδεχθούμε. Αυτός είναι ο κανόνας, ισχύει πάντα και δεν υπόκειται σε ηλικιακούς περιορισμούς.
Γι’ αυτό, λοιπόν, θέλω και εγώ να μοιραστώ μαζί σας την άγνοιά μου σχετικά με ένα ζήτημα που απασχόλησε την επικαιρότητα το Σαββατοκύριακο και, με την ευκαιρία, να ζητήσω τη βοήθεια εκείνων που ξέρουν κάτι περισσότερο και ίσως μπορούν να με διαφωτίσουν.
Ως γνωστόν, η κυρία Θεοδώρα Τζάκρη (ο θηλυκός Γκουντέριαν του ΣΥΡΙΖΑ) προκάλεσε αίσθηση στο πανελλήνιο με την εξής διαπίστωσή της: «Είναι αλήθεια ότι στους αγρότες, κατά το κοινώς λεγόμενο, τον ήπιαμε». Σημειωτέον ότι η έκφραση αυτή απαντάται και στο θηλυκό γένος. Συχνά, π.χ., ακούω φίλους μου που παρακολουθούν μανιωδώς το ποδόσφαιρο να λένε, έπειτα από μια ήττα της ομάδας τους, «άσε, την Κυριακή στο γήπεδο την ήπιαμε κανονικά».
Η απορία μου είναι …
ποιο είναι το αντικείμενο της πρότασης. Δηλαδή, ποιον ή ποια εννοούμε ότι πίνουμε, όταν χρησιμοποιούμε αυτή την έκφραση; Ειλικρινά, θα ήθελα να ξέρω…
ΑΠΟΡΙΕΣ
Με άρθρο του στο «Βήμα» ο πρώην υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Μαγκριώτης (γνωστός τσοχατζοπουλικός στο παρελθόν) διατυπώνει την απορία γιατί πανηγυρίζει ο Πρωθυπουργός για τα F-35, ενώ δεν συμμετέχει στους πανηγυρισμούς ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, ο οποίος είναι τέλος πάντων ο καθ’ ύλην αρμόδιος.
Μα δεν είναι προφανής ο λόγος;
Επειδή το ζήτημα το χειρίστηκε αποκλειστικά το Μαξίμου, δηλαδή ο Πρωθυπουργός, χωρίς την εμπλοκή του υπουργού στη διαπραγμάτευση. Πρόκειται για ένα θέμα εγωισμού και τίποτε περισσότερο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου