Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Αν μου ζητούσε ένας ξένος, οποίος δεν έχει ιδέα για την ελληνική πραγματικότητα, να του εξηγήσω όσο πιο σύντομα μπορώ, γιατί αντιδρά το «ρωμαλέο» φοιτητικό κίνημα στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, θα του έλεγα τα εξής: ο γείτονας αυτών των παιδιών ανακοίνωσε ότι θα ήθελε να αποκτήσει μία κατσίκα. Τα παιδιά, όμως, για λόγους που θα μας πάρει πολλή ώρα να τους αναλύσουμε, δεν θέλουν να έχει ο γείτονάς τους κατσίκα. Θα προτιμούσαν μάλιστα να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα.
Επειδή όμως ο γείτονας δεν απέκτησε ακόμη την κατσίκα του, ώστε να την κάνουν να ψοφήσει, τα παιδιά πλακώνουν στο ξύλο τη δική τους κατσίκα. Αυτό είναι το φοιτητικό κίνημα για αρχαρίους, δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς τίποτα περισσότερο.
Θα προσέθετα, επίσης, δύο διευκρινίσεις με τη μορφή υποσημειώσεων.
Πρώτον, ότι το «ρωμαλέο» φοιτητικό κίνημα πάει πάντοτε εντός εισαγωγικών, διότι στην πραγματικότητα είναι ψωραλέο: ελάχιστοι είναι οι καταληψίες και οι διαδηλωτές, σε σύγκριση με τον πραγματικό πληθυσμό των φοιτητών.
Δεύτερον, ότι η κατσίκα την οποία δέρνουν, δηλαδή το δημόσιο πανεπιστήμιο, δεν είναι δική τους, ανήκει σε όλους· εκείνοι όμως την έχουν ιδιοποιηθεί και τη μεταχειρίζονται σαν να ήταν δική τους.
Τέλος, πού θα καταλήξει άραγε αυτός ο ξεσηκωμός;
Μα, φυσικά, στο άνοιγμα του δρόμου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα! Τίποτα άλλο δεν αναδεικνύει περισσότερο την ανάγκη για άλλου είδους ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης, απαλλαγμένα από την ηλιθιότητα του κομματισμού, όσο οι τωρινές αντιδράσεις του «ρωμαλέου».
Μας ταλαιπωρούν, είναι αλήθεια, όταν κλείνουν κάθε τόσο το κέντρο με τα συλλαλητήριά τους. Επίσης, προκαλούν υλικές ζημίες, καθώς οι συγκεντρώσεις προσφέρουν την ευκαιρία στους αναρχικούς να επιδοθούν σε αυτό που αγαπούν περισσότερο. Ολα αυτά μπορεί να είναι από ενοχλητικά έως εξοργιστικά, αλλά δεν εμποδίζουν τη μεταρρύθμιση.
Αντιθέτως, της ανοίγουν τον δρόμο για να περάσει. Για το μέλλον δουλεύουν τα παιδιά, αλλά...
με έναν τρόπο που ούτε φαντάζονται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου