Του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη
Έσπασε, γράφουν οι εφημερίδες και οι ενημερωτικές ιστοσελίδες, τη σιωπή του ο Αλέξης Τσίπρας, λίγη ώρα πριν την έναρξη των εργασιών του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος που, ουσιαστικά, ίδρυσε, ηγεμόνευσε και οδήγησε στην εξουσία.
Οκτώ μήνες έμεινε σιωπηλός, ισχυρίζεται ο Τσίπρας σε μακροσκελή του ανάρτηση στο Facebook, αφήνοντας ανοιχτό το δρόμο στη νέα γενιά στελεχών. Στην πραγματικότητα, όμως, είδε το κόμμα που ο ίδιος - επαναλαμβάνω - ίδρυσε, να διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη μέσα στη γενικευμένη αδιαφορία της κοινωνίας και τη χλεύη των αντιπάλων.
Το πρότζεκτ «Κασσελάκης», εκ του αποτελέσματος δεν τράβηξε, κατά το κοινώς λεγόμενο. Απεναντίας, προκάλεσε μία μεγάλη διάσπαση με την αποχώρηση των νεοκομμουνιστών της «Νέας Αριστεράς», τη δημιουργία διαφόρων ομάδων στο εσωτερικό του κόμματος, οι οποίες αλληλοϋπονομεύονται και, φυσικά, το ξεκατίνιασμα διαφόρων στελεχών τόσο σε τηλεοπτικές εκπομπές, όσο και στα social media.
Όλο αυτό το διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας σιωπούσε, τυπικά, αν και οι κακές γλώσσες λένε πως προσπαθούσε να ελέγξει τις εξελίξεις μέσω των εκλεκτών του στο κόμμα. Εξάλλου, είναι γνωστό τοις πάσι πως συγγενικά του πρόσωπα, μα και άλλα της απολύτου εμπιστοσύνης του, προωθούσαν την επιλογή Κασσελάκη, δημιουργώντας μία νέα προεδρική φρουρά, συνεπικουρούμενοι από τους γενίτσαρους της μετά το 2015 εποχής.
Η δημοσκοπική κατάρρευση, η προοπτική της εκλογικής καθίζησης στις ευρωεκλογές και η αμετάκλητη πορεία προς την πολιτική απίσχνανση του ΣΥΡΙΖΑ, το αμέσως επόμενο διάστημα, προφανώς υποχρέωσαν τον Τσίπρα να παρέμβει στις εργασίες του συνεδρίου του κόμματος, για το οποίο δεν επέδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα μέλη που του απέμειναν.
Στο κείμενο του ο Αλέξης Τσίπρας κατακεραυνώνει τους πάντες, θέλοντας να δείξει πως είναι αντικειμενικός και ανιδιοτελής κριτής, ένας σοφός πολιτικός γέρων που κρίνει τα πράγματα με κριτήριο το γενικό, κομματικό συμφέρον.
Είναι, όμως, έτσι;
Ο Τσίπρας φέρθηκε με τη γνωστή πονηριά που τον χαρακτηρίζει. Έχοντας στα χέρια του τον κομματικό μηχανισμό, κινητοποίησε τους πάντες και χρησιμοποίησε ακόμη και λαγούς, όπως τον κ. 13 - 0, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εκλογή Κασσελάκη στον β’ γύρο των εσωκομματικών εκλογών, με στόχο να αναδείξει έναν εύκολα χειραγωγούμενο ηγέτη, αν όχι άμεσα από τον ίδιο, αλλά από το περιβάλλον του. Απώτερος στόχος, μετά τον αποκαθαρμό του κόμματος από διάφορα βαρίδια, να επανέλθει και να κηρύξει μία νέα επανεκκίνηση και πορεία προς τον λαό.
Το πρόβλημα ενέκυψε όταν αποδείχτηκε πως ο Κασσελάκης θέλησε να πάρει το κόμμα τα χέρια του και να το μετατρέψει σε προσωπικό του «μαγαζί» επικαλούμενος την άμεση εκλογή από τα μέλη και την αδιαμεσολάβητη επαφή με την κοινωνία.
Προφανώς, δεν πέρασε από το μυαλό κανενός πως όπως ο Τσίπρας διέπραξε τη δική του πατροκτονία στο πρόσωπο του μέντορα του Αλαβάνου, έτσι και ο Κασσελάκης, προκειμένου να καθιερωθεί ως αυτόφωτος ηγέτης θα πρέπει να πράξει το ίδιο.
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυλλορροεί δημοσκοπικά, οι τοπικές του οργανώσεις αδρανοποιήθηκαν και μετά βίας κατάφεραν να εκλέξουν συνέδρους (αν και υπάρχουν αναφορές πως οι υποψήφιοι ήταν λιγότεροι από τις θέσεις), αντιπολίτευση, ουσιαστικά, δεν ασκεί παρά ψελλίζει διάφορες και αδιάφορες για την κοινωνία κοινοτυπίες. Αποκαρδιωτική εικόνα για ένα κόμμα που μεσουράνησε την προηγούμενη δεκαετία.
Too late, too little, είναι η αγγλική έκφραση που ταιριάζει με την παρέμβαση του Τσίπρα λίγο πριν ξεκινήσει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως θα ήταν καλύτερο να λέγαμε πως…
μάλλον πρόκειται για την καλύτερη νεκρολογία που θα μπορούσε να γραφτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου