Mέχρι πριν από ένα χρόνο, η σιδηροδρομική γραμμή Αθήνας – Θεσσαλονίκης ήταν το ασφαλέστερο μέσο συγκοινωνίας. Ο σιδηρόδρομος ακολουθούσε την ιστορική του πορεία. Το «λάθε βιώσας» από τους κινδύνους της σύγχρονης ζωής.
Πώς είναι δυνατόν να συμβεί δυστύχημα σε μία και μοναδική γραμμή;
Μικρά ατυχήματα, βλάβες, καθυστερήσεις ήταν στην ημερήσια διάταξη. Υπήρχε μια σιωπηρή συμφωνία στην ελληνική κοινωνία. Ας αφήσουμε τον σιδηρόδρομο να ζει στο παρελθόν του. Ούτως ή άλλως, τον χρησιμοποιούμε μόνον όταν δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Ωσπου ήρθε το δυστύχημα στα Τέμπη για να μας θυμίσει ότι ο σιδηρόδρομος είναι κομμάτι της σύγχρονης ζωής.
Δεν είναι όλα τα δυστυχήματα τραγικά. Ομως, αυτό που συνέβη πριν από ένα χρόνο στα Τέμπη έχει όλα τα συστατικά μιας σύγχρονης τραγωδίας. Μια σύνθεση ασυνειδησίας, αμέλειας, αδιαφορίας και ανικανότητας που σε φέρνει αντιμέτωπο με τη μοίρα σου χωρίς να μπορείς να καταλάβεις το πώς και το γιατί.
«Εγινε τράκο πω-πω», ψέλλισε ο μοιραίος σταθμάρχης. Και έτσι άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι.
Ευθύνεται ο σταθμάρχης που έβαλε τους δύο συρμούς στην ίδια γραμμή;
Ευθύνεται ο προϊστάμενος του σταθμάρχη, που του ανέθεσε την ευθύνη ενώ όφειλε να ξέρει ότι δεν είχε τις ικανότητες για να την αναλάβει;
Είχε πιστοποίηση, λένε. Και δεν φταίνε όσοι του χορήγησαν την πιστοποίηση;
Φταίνε και αυτοί. Κι αν φταίνε αυτοί, δεν φταίνε και οι ανώτεροί τους; Και οι ανώτεροί τους δεν φταίνε αφού δεν είχαν ολοκληρώσει την περίφημη σύμβαση «717», που παρέχει την τεχνολογία για να μας προστατεύει από την ανικανότητα του σταθμάρχη;
Και ποιοι ευθύνονται για το γεγονός ότι η περίφημη σύμβαση, η οποία έχει κοστίσει γύρω στα 40 εκατομμύρια ευρώ, δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί;
Ο εφέτης ανακριτής κ. Μπακαΐμης θεωρεί ότι υπάρχει ενδεχόμενος δόλος. Κάποιοι καθυστέρησαν την εφαρμογή της σύμβασης δι’ ίδιον όφελος.
Και η πολιτική ηγεσία με τους δύο διαδοχικούς υπουργούς Σπίρτζη και Καραμανλή;
Και ποιο ήταν το εύφλεκτο υλικό της εμπορικής αμαξοστοιχίας;
Γιατί έσβησαν τις καταγραφές από τη φόρτωσή της στη Θεσσαλονίκη;
Και γιατί κάλυψαν με χαλίκια και άσφαλτο το σημείο του δυστυχήματος;
Τις πληροφορίες τις αντλώ από το εξαιρετικό ρεπορτάζ του Γιάννη Σουλιώτη στην «Κ» της Κυριακής 25/2.
Η τραγωδία στα Τέμπη δεν αφορά μόνο τους οικείους των νεκρών.
Τη νύχτα εκείνη, η χώρα ήρθε αντιμέτωπη με τη μοίρα της.
Είναι η ανικανότητα, η αδιαφορία, η κουτοπονηρία, κατά συνέπειαν ο δόλος.
Θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε με αυτές τις αρετές;
Αυτό μας φωνάζουν οι Ερινύες των νεκρών. Ασχέτως της ποινικής μεταχείρισης των ενόχων, αυτό που ζητάμε είναι...
μια άλλη Ελλάδα απ’ αυτήν που μας οδήγησε στα Τέμπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου