Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Η εκδήλωση με τίτλο «Απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη ποιος;» ήταν στην πραγματικότητα ένα ομαδικό μοιρολόι των κόκκινων και πράσινων αριστερών που διαπιστώνουν το πόσο ανήμποροι είναι να αντιπαρατεθούν στον πρωθυπουργό. Τόσο ανήμποροι ώστε να οργανώνουν μια εκδήλωση που είναι δωρεάν διαφήμιση του πρωθυπουργού αφού η παραδοχή της κυριαρχίας του (ειδικά όταν συνοδεύεται από την παραδοχή της ανυπαρξίας οποιουδήποτε που να μπορεί να σταθεί στα ίσα απέναντί του) ενισχύει την κυριαρχία και επιβεβαιώνει την αδυναμία τους να την απειλήσουν. Αν θέλεις να τα βάλεις με κάποιον, δεν φωνάζεις δεξιά και αριστερά «Πω πω είναι τόσο σπουδαίος που δεν μπορώ να βρω κάποιον να τον απειλήσει».
Καταλαβαίνω ότι ο βασικός στόχος της εκδήλωσης (κυρίως από την πλευρά των πασόκων και των συριζαίων) ήταν να τονισθεί η ανημποριά των Κασσελάκη και Ανδρουλάκη, αλλά αυτό είναι αδύνατο να το κάνει όποιος είναι πιο ανήμπορος και από τον Κασσελάκη και από τον Ανδρουλάκη. Όταν είναι τόσο λίγος ώστε να γίνεται εξαπτέρυγο μιας πολιτικού που ο περαστικός και άσχετος με την πολιτική Κασσελάκης συνέτριψε για πλάκα και ουσιαστικά πέταξε έξω από το κόμμα.
Με λίγα λόγια, κι αν κανείς θέλει να είναι ειλικρινής, οι ομιλητές της εκδήλωσης (που πιθανώς συμβολικά έλαβε χώρα στο θέατρο που ανεβαίνει και μια παράσταση με τίτλο «Fucked Up») είναι πολιτικά ανύπαρκτοι και αδύναμοι να απειλήσουν όχι τον Μητσοτάκη αλλά ακόμα και τους λίγους αρχηγούς των κομμάτων τους.
Πολιτικά απομεινάρια του 20ού αιώνα (με αναφορές στον 19ο) που παπαγαλίζουν «κακιά δεξιά», «ιστορία της αριστεράς», «υπέρβαση των διαφορών» και άλλες λέξεις και φράσεις που είτε δεν σημαίνουν τίποτα είτε δεν ενδιαφέρουν κανέναν.
Τόσο ανήμποροι πολιτικά που αρκούσε η ξαφνική εμφάνιση του ακάλεστου (και πάντα διασκεδαστικού) Κασσελάκη για να επιβεβαιώσει το ελάχιστο μέγεθός τους.
Όταν σε εξαφανίζει απλώς και μόνο με την εμφάνισή του κάποιος που σε κάθε μέτρηση το κόμμα του εμφανίζεται όλο και πιο χαμηλά, κάποιος που ακόμα και οι μισοί ψηφοφόροι του κόμματος στο οποίο προεδρεύει τον θεωρούν ακατάλληλο για πρωθυπουργό, τότε δεν μπορείς να σταθείς όχι απέναντι στον Μητσοτάκη αλλά απέναντι στον οποιονδήποτε.
Φυσικά, ούτε ο Κασσελάκης μπορεί να σταθεί απέναντι στον Μητσοτάκη και ευτυχώς που υπάρχουν αυτοί οι μικροί θρίαμβοι σε βάρος των πουθενάδων της αριστεράς να του τονώνουν το ηθικό προκειμένου να μη χάσει το κουράγιο και να συνεχίσει να μας διασκεδάζει. Όχι βέβαια όσο…
πρέπει να διασκεδάζει τον ίδιο τον Μητσότακη να βλέπει τους πολιτικούς του αντιπάλους να τον θεωρούν το ακλόνητο κέντρο του πολιτικού σύμπαντος της χώρας επειδή οι ίδιοι δεν έχουν τίποτα της προκοπής να προτείνουν. Και μπράβο τους.
Υ.Γ. Το ότι ο ηγέτης της Τζάκρη άφηνε τους παρατρεχάμενούς του να ελεεινολογούν σε μια εκδήλωση στην οποία τελικά εμφανίστηκε και ο ίδιος, απλώς επιβεβαιώνει ότι το project του Κασσελάκη δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ο εαυτός του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου