Η άμεση ισραηλινή απάντηση στην απόφαση του Παγκόσμιου Δικαστηρίου της Παρασκευής σχετικά με την κατηγορία της Νότιας Αφρικής ότι το Ισραήλ προκάλεσε γενοκτονία εναντίον των Παλαιστινίων της Γάζας ήταν ανακούφιση.
Και οι τρεις κύριοι τηλεοπτικοί σταθμοί μετέδωσαν με πηχαίους τίτλους ότι το Διεθνές Δικαστήριο “δεν διέταξε να σταματήσουν οι μάχες”.
Ο πρώην αναπληρωτής πρόεδρος του Ισραηλινού Ανώτατου Δικαστηρίου, Hanan Melcer, επιβεβαίωσε: “Η απόφαση ήταν λιγότερο απαίσια από ό, τι θα μπορούσε να ήταν”.
Ήταν, ωστόσο, φοβερή παρόλα αυτά. Πρακτικά, και ηθικά.
Πρακτικά μιλώντας, το σημαντικότερο διεθνές δικαστήριο στον κόσμο διαπίστωσε ότι η αξίωση της Νότιας Αφρικής ήταν εύλογη (αν και τόνισε ότι η διαδικασία καθορισμού του κατά πόσο ο ισχυρισμός ήταν αληθινός δεν είχε αρχίσει ακόμα). Και με τη συντριπτική του 15-2 σειριακή σειρά δεσμευτικών απαιτήσεων, η ομάδα στη Χάγη απαίτησε από το Ισραήλ να κάνει αμέσως αποδεκτό ότι δεν θα σκοτώσει ή τραυματίσει τους κατοίκους της Γάζας, αποτρέποντας τις συνθήκες που θα οδηγούσαν σε τέτοια βλάβη και τις συνθήκες που προορίζονται για την πρόληψη των γεννήσεων μεταξύ των κατοίκων της Γάζας.
Κάνοντας σαφές ότι δεν τελείωσε με το Ισραήλ και το προσωρινό στάδιο της αξίωσης της γενοκτονίας εναντίον του, το Δικαστήριο απαιτεί επίσης από το Ισραήλ να αναφέρει μέσα σε ένα μήνα την πρόοδό του στην εφαρμογή των απαιτήσεων των δικαστών.
Όχι εντολή για κατάπαυση του πυρός, λοιπόν, αλλά σχεδόν όλα τα υπόλοιπα. Και μια στάση που λερώνει το Ισραήλ με την κατηγορία της εύλογης εμπλοκής σε γενοκτονία.
Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, για παράδειγμα, το δικαστήριο σίγουρα δεν απέρριψε την κατηγορία για τη γενοκτονία της Νότιας Αφρικής ως «ανάξια» αλλά με όλα αυτά βγάζει σχεδόν εκτός κάδρου τη Hamas – τον υποκινητή της σύγκρουσης και την κύρια αιτία της βαθύτερης καταστροφής της Γάζας.
Hθικά, οι αποφάσεις που διαβάστηκαν από την προεδρεύουσα, την δικαστή των ΗΠΑ Joan Donoghue, καλύφθηκαν από σχόλια που έδειχαν μια πιο ξεκάθαρη θεώρηση: ξεκίνησε αναφέροντας την επίθεση της Hamas στις 7 Οκτωβρίου, με τις δολοφονίες 1.200 ανθρώπων στο νότιο Ισραήλ και την απαγωγή άνω των 240 ετών και τελείωσε καλώντας την “άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση” των υπόλοιπων ομήρων που κρατούνται στη Γάζα. Αλλά μεταξύ αυτών των bookends, το δικαστήριο, στις αποφάσεις του, αποδέχτηκε την ψευδαίσθηση των νομικών της Νότιας Αφρικής για τη φύση του πολέμου στη Γάζα – μια επικράτεια που ελέγχεται από μια τρομοκρατική οργάνωση που, έχοντας σφαγιάσει τους Ισραηλινούς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου ορκίστηκε να συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο μέχρι να καταστραφεί το Ισραήλ.
Τα προσωρινά μέτρα του δικαστηρίου ήταν εσφαλμένα. Είναι ευθύνη της Hamas, όχι του Ισραήλ, ότι οι αθώοι μη πολεμιστές της Γάζας πρέπει να προστατεύονται με διεθνή μέτρα. Αν δεν ήταν η Hamas, δεν θα κινδύνευαν. Δεν θα γινόταν πόλεμος.
Το Ισραήλ, φυσικά, δεν θα θρηνούσε τους νεκρούς του και θα ζητούσε απεγνωσμένα την επιστροφή των ομήρων του. Και δεκάδες χιλιάδες Ισραηλινοί δεν θα ήταν εσωτερικοί πρόσφυγες, εκτοπισμένοι από τις κοινότητές τους από τους βάρβαρους της Hamas- ένα άλλο μέρος της πραγματικότητας που οι δικαστές παρέβλεψαν.
Θα έπρεπε να είναι προφανές, αλλά προφανώς δεν είναι, ότι αν το Ισραήλ είχε πρόθεση να διαπράξει γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων στη Γάζα, θα μπορούσε να τ να βομβαρδίζει τη Γάζα ασταμάτητα. Διαθέτει μία από τις πιο ισχυρές αεροπορικές δυνάμεις στον κόσμο και την απόλυτη αεροπορική υπεροχή στη Λωρίδα της Γάζας.
Μόνο που το Ισραήλ δεν έκανε κάτι τέτοιο. Η ηγεσία του δεν θα είχε διατάξει μια τέτοια επίθεση και οι πιλότοι του θα είχαν αρνηθεί να την πραγματοποιήσουν αν τους είχε δωθεί αυτή η διαταγή.
Η χρονική στιγμή της απόφασης της Xάγης (παραμονή της Παγκόσμιας Ημέρας Μνήμης του Ολοκαυτώματος για το γεγονός της 7ης Οκτωβρίου στο οποίο σκοτώθηκαν περισσότεροι Εβραίοι από οποιαδήποτε άλλη μέρα μετά το Ολοκαύτωμα )υπογράμμισε μια νέα πραγματικότητα μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο- το πόσο χαμηλά έπεσαν οι δήθεν προστάτες της ανθρωπότητας και η ικανότητά τους να διακρίνουν το σωστό από το λάθος, τους επιτιθέμενους και τους υπερασπιστές.
Ήρθε επίσης, λίγες μέρες αφότου ο Khaled Mashaal, πρώην ηγέτης της Hamas, δήλωσε ότι η επιτυχία της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ αναζωπύρωσε την ελπίδα της Ηamas για απελευθέρωση της Παλαιστίνης «από τον Ιορδάνη ποταμό μέχρι τη Μεσόγειο Θάλασσα» — το έδαφος, δηλαδή καλύπτοντας τη Δυτική Όχθη, τη Γάζα και ολόκληρο το κράτος του Ισραήλ.
Η απόφαση δίνει τουλάχιστον την αρχική πίστη σε έναν ισχυρισμό που επιδιώκει να αρνηθεί στο Ισραήλ το δικαίωμα να προστατεύεται από έναν εχθρό που επιδιώκει ανοιχτά τη γενοκτονία των Εβραίων. Ένας εχθρός που διεξήγαγε μια πρωτοφανή σφαγή στις 7 Οκτωβρίου, εκτελώντας και βιάζοντας Εβραίους, Άραβες και υπηκόους από δεκάδες άλλες χώρες. Ένας εχθρός που χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να χτίσει τον τρομοκρατικό του στρατό σε βάρος όλων των ανθρώπινων συμφερόντων για τους κατοίκους της Γάζας.
Τα μέτρα που διέταξε το δικαστήριο επιδιώκουν να περιορίσουν την ικανότητα του Ισραήλ να αμυνθεί, ενώ διευκολύνουν τη μάχη της γενοκτονικής Ηamas να επιβιώσει και να σφαγιάσει ξανά τους Ισραηλινούς.
Κάθε άλλο από το να προσπαθεί να εξαφανίσει τον πληθυσμό της Γάζας που η Ηamas χρησιμοποιεί κυνικά ως ανθρώπινες ασπίδες της -και που πολλοί κάτοικοι της Γάζας υποστηρίζουν βαθιά- η διεξαγωγή του πολέμου του Ισραήλ εναντίον της Hamas έχει σχεδιαστεί για να προστατεύει τους μη μάχιμους – ιδίως παρακαλώντας τους να φύγουν από εμπόλεμες ζώνες, και με την επίβλεψη ανθρωπιστικών διαδρόμων για την εκκένωση τους, ακόμη και με προφανές ρίσκο να δραπετεύσουν ένοπλοι της Hamas, που πολεμούν με πολιτικά ρούχα.
Οι συνέπειες ενός πολέμου που δεν ήθελε το Ισραήλ, που ξεκίνησε από την τρομοκρατική κυβέρνηση της Γάζας η οποία βάζει κυνικά τους κατοίκους σε κίνδυνο.
Η συντριπτική πλειοψηφία στο δικαστήριο τάχθηκε υπέρ ενός τρομοκρατικού στρατού που εκπαιδεύτηκε να σκοτώνει μαζικά Εβραίους μέσα σε ένα έδαφος που προηγουμένως έλεγχε το Ισραήλ αλλά επέλεξε να εγκαταλείψει μονομερώς με την ελπίδα ότι θα ανταμειφθεί με ηρεμία.
Δεκαοκτώ χρόνια αφότου απέσυρε χιλιάδες Εβραίους πολίτες από τους οικισμούς της Γάζας και απέσυρε τις στρατιωτικές του δυνάμεις στις διεθνείς γραμμές, το Ισραήλ πήρε αντ’ αυτού την 7η Οκτωβρίου και ένα εξαπατημένο ή ανήθικο Διεθνές Δικαστήριο που την Παρασκευή υποστήριξε ουσιαστικά τον τερατώδες επιτιθέμενο.
Η απόφαση της Παρασκευής επιδιώκει να αποδυναμώσει το Ισραήλ, που έχει στοχοποιηθεί, και θα στοχοποιηθεί ξανά εάν το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προστατεύει μια βάρβαρη, θανατηφόρα ισλαμική κυβέρνηση, αδιάφορη για την ευημερία των πληθυσμών που κυβερνά, με γενοκτονικές φιλοδοξίες κατά του κράτους της διπλανής πόρτας.
«Ήρθαν για τους Εβραίους, και εγώ δεν μίλησα…», έγραψε ο Martin Niemöller το 1946, για τους Ναζί και τη σιωπή των διανοουμένων και άλλων που δεν κατάφεραν να τους αντιμετωπίσουν. Στις 7 Οκτωβρίου, η Ηamas ήρθε για τους Εβραίους, τους Άραβες και όλους τους άλλους που αναζητούν ζωή στο μοναδικό κράτος με εβραϊκή πλειοψηφία στον κόσμο. Και το Παγκόσμιο Δικαστήριο...
μίλησε προσφέροντας βοήθεια στους δολοφόνους.
Και οι αποφάσεις του δεν έχουν τελειώσει ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου