Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Ερυθρός Σταυρός (ο) 1. κέντρο διασκέδασης, «αυτό δεν είναι τίποτα, έπρεπε να δεις τι γινόταν στους ερυθρούς σταυρούς επί ΠΑΣΟΚ», 2. γιορτή, γλέντι, «στον πρωτοχρονιάτικο ερυθρό σταυρό στην πλατεία Συντάγματος ο νέος δήμαρχος έστειλε σαφές μήνυμα ότι δεν ήρθε για να διχάσει αλλά να ενώσει όλους τους Παλαιστινίους»
Το τέλος του 2023 μάς χάρισε δύο από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες της Ελλάδας του 21ου αιώνα.
Η πρώτη είναι το γλέντι στον Ερυθρό Σταυρό. Εκεί που κάποιοι εργαζόμενοι προσπάθησαν (με επιτυχία οφείλω να ομολογήσω) να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα σε έναν διάδρομο νοσοκομείου και σε ένα κέντρο διασκέδασης και έτσι να κάνουν επίδειξη ενός από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των Ελλήνων: την αδυναμία συμμόρφωσης στις απαιτήσεις κάθε χώρου και κάθε στιγμής.
Γνώρισμα το οποίο φαίνεται να έχει και ο νέος δήμαρχος των Αθηναίων, ο σύντροφος Χάρης Δούκας, ο οποίος στη δεύτερη χαρακτηριστική εικόνα της Ελλάδας του 21ου αιώνα, το υπαίθριο ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς, απηύθυνε τον χαιρετισμό στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί όπως ακριβώς και οι προκάτοχοί του: μόνο στα ελληνικά. Δηλαδή σε γλώσσα που προφανώς δεν καταλάβαιναν οι συγκεντρωμένοι Αθηναίοι. Προφανώς τα αραβικά είναι μια δύσκολη γλώσσα, αλλά νομίζω ότι ένα Αλλάχου Ακμπαρ (ή όπως αλλιώς προφέρεται) θα μπορούσε να το απευθύνει ο νέος δήμαρχος.
Ο σύντροφος δήμαρχος ανέβηκε στη σκηνή με ένα μελαχρινό παιδάκι το οποίο δεν μπήκε στον κόπο να συστήσει ούτε καν με το μικρό του όνομα (απ’ ό,τι διαβάζω ήταν η κόρη της παρουσιάστριας της εκδήλωσης) και κάτι μου λέει ότι δεν το έκανε μόνο από αφηρημάδα ή έλλειψη ευγένειας. Μπορεί να είναι επειδή είμαι κακός άνθρωπος, αλλά δεν μπορώ να αποκλείσω την πιθανότητα…
ο δήμαρχος να ήθελε να παρασύρει τους βιαστικούς συμπολίτες να ταυτίσουν το παιδάκι με τις σημαίες που ανέμιζαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου