Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΥΘΥΜΑΚΗ
Μου έλεγε γνωστός μου Βορειοελλαδίτης που διατηρεί βιοτεχνία ρούχων στη νότια Βουλγαρία και συνεπώς ξέρει τι σκέφτονται και πώς συμπεριφέρονται οι ντόπιοι, ότι τα τελευταία χρόνια έχει αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον των Βουλγάρων να μετακομίζουν στην Ελλάδα.
Την περασμένη δεκαετία η πρόθεση των φτωχών βόρειων γειτόνων να έρθουν στην Ελλάδα για να δουλέψουν είχε σχεδόν μηδενιστεί, ύστερα από μια χρυσή εικοσαετία που άρχισε το 1990 και κράτησε σχεδόν έως το 2010. Μετά, την περίοδο της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, οι Ελληνες έγιναν το ίδιο ή και πιο φτωχοί από τους Βούλγαρους. Οι πιο πολλοί από όσους ζούσαν στην Ελλάδα ως εργάτες της γης και της οικοδομής έφυγαν για άλλες χώρες, που είχαν δουλειές και πλήρωναν πολύ καλύτερα, ενώ μηδενίστηκε η διάθεση της νεότερης γενιάς Βουλγάρων να μεταναστεύσουν προς Νότο, έστω εποχικά.
Αντιθέτως, στη βόρεια γείτονα χώρα δημιουργήθηκε μια οικονομική νομενκλατούρα που ανακάλυψε τις χαρές της θάλασσας του Αιγαίου, οπότε άρχισε να επενδύει τα (συχνά όχι πολύ νόμιμα) χρήματά της σε αγορές σπιτιών στην παράλια ζώνη από Κατερίνη μέχρι Αλεξανδρούπολη. Παράλληλα, η (ευρωπαϊκή πια) Βουλγαρία απέκτησε και μια μεσαία τάξη, αρκετά φτωχότερη από την ελληνική αλλά πάντως μεσαία για τα δικά της μέτρα, που, διψασμένη να ζήσει, άρχισε να εκδράμει συστηματικά προς Νότο. Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι, τριήμερα και τετραήμερα αργιών, καβαλάνε το αυτοκίνητό τους και σε δυο-τρεις ώρες βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη, στην Κατερίνη, στην Ασπροβάλτα, στην Καβάλα, στη Λήμνο, στη Θάσο. Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες άτομα, που μένουν σε σπίτια Airbnb που ανήκουν σε Βούλγαρους, ψωνίζουν από βουλγάρικα μαγαζιά ή καταναλώνουν όσα έφεραν στο κατάμεστο πορτμπαγκάζ τους. Πρόκειται για χαμηλής οικονομικής στάθμης τουρισμό, που όμως ο όγκος του φέρνει εν τέλει συνολικό κέρδος στις περιοχές προορισμού.
Αντιθέτως, την τελευταία δεκαπενταετία δεν ερχόταν καθόλου ο φτωχός μεροκαματιάρης Βούλγαρος, που παλιότερα περνούσε τα σύνορα κάθε χρόνο για να μαζέψει ελιές, μήλα, σπαράγγια ή για να δουλέψει στην οικοδομή. Στο μεταξύ έχει φύγει από χρόνια και η Βουλγάρα που εσώκλειστη κρατούσε την ανήμπορη γιαγιά ή καθάριζε σπίτια. Αυτοί οι μετανάστες προλετάριοι, που παλιότερα τους βρίσκαμε παντού στην Ελλάδα, πήγαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου υπήρχε μεροκάματο και ήταν υψηλό.
Ε, λοιπόν, τα δυο-τρία τελευταία χρόνια η τάση αυτή αντιστράφηκε. Ετσι μου λέει ο γνωστός μου, που είναι κοινωνός των κοινωνικών διεργασιών στη γείτονα. Ο φτωχός Βούλγαρος θέλει και πάλι να έρθει στην Ελλάδα.
Γιατί;
Διότι, έχοντας πλήρη και ολοκληρωμένη ενημέρωση για την οικονομική βοήθεια που δίνεται στους πολίτες από το ελληνικό κράτος, θεωρεί την Ελλάδα έναν καινούριο παράδεισο επιδομάτων.
Το μοντέλο είναι απλό. Ερχεται, βγάζει ΑΦΜ και στη συνέχεια, ως πολίτης που ζει με πενιχρό εισόδημα, κάτω από το όριο της φτώχειας, αρχίζει να αθροίζει τα ακόλουθα. Επίδομα ενοικίου, κοινωνικό τιμολόγιο από τη ΔΕΗ, μηνιαία σακούλα με τρόφιμα από το ΤΕΒΑ, επίδομα ανεργίας μόλις συμπληρωθεί ο απαραίτητος χρόνος και διάφορα άλλα επιδοματάκια που εμείς δεν τα ξέρουμε, αλλά εκείνοι τα γνωρίζουν άριστα. Εχουν έτσι τα πάγιά τους πληρωμένα, οπότε δουλεύουν «μαύρα» και ανασφάλιστα σε όποια δουλειά βρουν, δίχως να έχουν την παραμικρή διάθεση ούτε να ενσωματωθούν ούτε να κάνουν παιδιά εδώ, που θα γίνουν Ελληνες στη δεύτερη γενιά τους.
Πάντως παραβατικοί δεν είναι, αυτό να το επισημάνουμε. Και κάθε φορά που ο Μητσοτάκης δώσει κάτι, τρέχουν και παίρνουν τις βουλγαρικές εφημερίδες, οι οποίες...
εξηγούν καταλεπτώς αν και πόσο αφορούν τους Βούλγαρους οι καινούργιες παροχές που κράτους και τι χαρτιά χρειάζεται να καταθέσουν για να εισπράξουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου