Δεν κρύβω ότι τα περισσότερα από όσα λέει ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης μου αρέσουν. Ιδίως η άποψη σύμφωνα με την οποία ήρθε η ώρα, εκτός από τα δικαιώματα των εγκληματιών, να ασχοληθούμε και με τα δικαιώματα των θυμάτων τους. Μ’ αρέσει η ιδέα ενός κράτους που δίνει προτεραιότητα στις ανάγκες των νομοταγών και όχι στις επιθυμίες των παραβατικών πολιτών. Κι εμένα με εκνευρίζει η ιδέα ότι πολλές βαριά αντικοινωνικές εγκληματικές συμπεριφορές αντιμετωπίζονται με ένα «να μην τον ξανακάνεις» κι ένα φιλικό χτύπημα στην πλατούλα. Θέλω το έγκλημα να τιμωρείται και οι εγκληματίες να φοβούνται περισσότερο από όσο φοβούνται τα πιθανά θύματά τους.
Γι’ αυτό και υπάρχει κάτι στον νέο κώδικα που το βρίσκω τουλάχιστον περίεργο.
Ο νέος ποινικός κώδικας προβλέπει και φυλακίσεις για αδικήματα που μέχρι τώρα όσοι τα διέπρατταν τη γλίτωναν με αναστολή και δυσκολότερη αποφυλάκιση και μεγαλύτερες ποινές για κάποια εγκλήματα. Πράγμα που σημαίνει ότι απαιτεί περισσότερες θέσεις φυλακισμένων στις φυλακές. Πράγμα που με τη σειρά του σημαίνει ότι απαιτεί περισσότερες φυλακές αφού η πληρότητα στις υπάρχουσες είναι επιπέδου 15Αύγουστου στην Τήνο.
Μόνο που νέες φυλακές δεν κατασκευάζονται πουθενά. Μόλις προχτές άκουσα τον υπουργό να λέει ότι ΘΑ κατασκευαστούν κάποιες φυλακές για τους συμπολίτες που θα καταδικάζονται με τις «μικρές» ποινές, οι οποίες μέχρι σήμερα δεν οδηγούσαν στη φυλακή, πράγμα που σημαίνει ότι όταν ο νέος ποινικός κώδικας θα ψηφιστεί, κάποιοι συμπολίτες θα καταδικάζονται σε ολιγόμηνη φυλάκιση την οποία θα πρέπει να εκτίσουν αλλά φυλακές δεν θα υπάρχουν. Κι αν κρίνουμε από το παρελθόν στην κατασκευή υποδομών, δεν θα υπάρχουν για πολλά χρόνια ακόμα.
Και τα προβλήματα δεν τελειώνουν εδώ αφού ο νέος ποινικός κώδικας απαιτεί και επιπλέον κανονικές φυλακές για τους συμπολίτες που έχουν καταδικαστεί για σοβαρότερα αδικήματα. Εκτός αν υπουργός πιστεύει ότι ο νόμος του θα φοβίσει τους επίδοξους εγκληματίες και η εγκληματικότητα θα πέσει πολύ και απότομα ώστε οι μεγαλύτερες ποινές και οι δυσκολίες στην αποφυλάκιση δεν θα φέρουν επιπλέον συμφόρηση στις ήδη συμφορημένες φυλακές.
Με λίγα λόγια, υπάρχουν κάποια κομβικά και πολυδιαφημισμένα σημεία του νέου ποινικού κώδικα που μοιάζουν με κάρο που το έβαλαν πίσω από το άλογο περιμένοντας το άλογο, αντί να τραβήξει, να αρχίσει να σπρώχνει. Που μοιάζει με τουρνουά ποδοσφαίρου με σπουδαίους ποδοσφαιριστές οι οποίοι θα αγωνιστούν σε υπερσύγχρονα γήπεδα του οποίου οι διοργανωτές ξέχασαν να προμηθευτούν μπάλες. Και μπράβο τους.
Υ.Γ.: Υπάρχει και ένα άλλο μελανό σημείο στον νέο ποινικό κώδικα, το οποίο όμως είναι μια κληρονομιά από τους παλιότερους που για άγνωστο(;) λόγο διατηρείται:
Η δυνατότητα εξαγοράς της ποινής φυλάκισης. Αυτός ο άκομψος τρόπος του κράτους να λέει ότι υπάρχουν αδικήματα για τα οποία στην ουσία μόνο οι φτωχοί τιμωρούνται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου