Πολλοί συμπολίτες ζουν με την ψευδαίσθηση ότι η Ακρόπολη ανήκει σε όλο τον πλανήτη.
Κάποιοι άλλοι, πιο μπαντριώτες, πιστεύουν ότι ανήκει μόνο στους Έλληνες αλλά σε όλους τους Έλληνες.
Και οι μεν και οι δε κάνουν λάθος. Η Ακρόπολη ανήκει στους αρχαιοφύλακες. Αν δεν ανήκε σε αυτούς, δεν θα μπορούσαν να την κλείνουν όποτε τους κάνει συνδικαλιστικό κέφι, όπως, ας πούμε, τους έκανε την Τρίτη. Φαίνεται όμως ότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς τούς έχει κάνει και εξαιρετικά φιλότιμους. Κι αυτή ακριβώς η εξαιρετική φιλοτιμία τους ήταν ή αιτία για την απεργία που έκλεισε το σπουδαιότερο μνημείο της Δύσης.
Το υπουργείο αποφάσισε να απαλλάξει τους αρχαιοφύλακες από την επιπλέον εργασία στα εκδοτήρια εισιτηρίων της Ακρόπολης. Στο κάτω κάτω δεν λέγονται αρχαιοταμείες ή αρχαιοεισπράκτορες, οπότε το να μην ασχολούνται με καθήκοντα άλλα από τα πραγματικά τους και να αφοσιωθούν στο έργο της φύλαξης του μνημείου μοιάζει το μόνο λογικό.
Το υπουργείο όμως δεν υπολόγισε το φιλότιμο των αρχαιοφυλάκων. Το φιλότιμο που τους κάνει τους μοναδικούς υπαλλήλους στην παγκόσμια ιστορία των υπαλλήλων που απεργούν όχι επειδή τους ανατίθενται επιπλέον καθήκοντα αλλά επειδή τους αφαιρούνται κάποια που έτσι κι αλλιώς δεν έπρεπε να έχουν. Είναι τέτοια η μανία τους για προσφορά και τέτοιο το δέσιμό τους με την έκδοση εισιτηρίων που δεν αντέχουν στην ιδέα ότι μπορεί να την κάνει κάποιος άλλος τον οποίο για άγνωστο λόγο αποκαλούν «ιδιώτη».
Θέλω να πω ότι και οι ίδιοι ιδιώτες είναι. Η πρόσληψη του καθενός τους δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια σύμβαση του κράτους με έναν ιδιώτη. Με μοναδική διαφορά από τις άλλες συμβάσεις με άλλους ιδιώτες (π.χ. με μια εταιρεία) το ότι τη συγκεκριμένη σύμβαση το κράτος δεν μπορεί να τη διακόψει ποτέ. Με λίγα λόγια ο δημόσιος υπάλληλος είναι ένας ιδιώτης που αναλαμβάνει μια δουλειά του δημοσίου και το δημόσιο δεν μπορεί ποτέ να διακόψει τη συνεργασία μαζί του.
Αλλά αυτό είναι μια μικρή λεπτομέρεια μπροστά στην πρωτοφανή διάθεση για προσφορά των αρχαιοφυλάκων, η οποία δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να μην ικανοποιείται. Ποιο επιτέλους είναι αυτό το υπουργείο Πολιτισμού κι αυτό το ελληνικό κράτος που θα υποδείξουν στους ιδιοκτήτες ενός χώρου πού και πώς θα δουλεύουν στον χώρο τους;
Πού ακούστηκε ο ιδιοκτήτης ενός χώρου να μην είναι υπεύθυνος και για τις εισπράξεις του;
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι πρέπει να στηρίξουμε τον αγώνα των αρχαιοφυλάκων να καθορίζουν μόνοι τους τα της ιδιοκτησίας τους. Και αφού τους επιστραφούν τα ταμεία της Ακρόπολης, να απαιτήσουμε να τους ανατεθούν και...
οι διαπραγματεύσεις για τα γλυπτά του Παρθενώνα.
Κρίμα είναι να διαπραγματεύονται άλλοι για τη δική τους περιουσία. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου