Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι μία ακόμη παγίδα που έστησε ο Τσίπρας και η παρέα του στη δημοκρατία. Η καθήλωση της αντιπολίτευσης σε μια προσχηματική πολιτική. Ως κυρίαρχος στην Αριστερά οχυρώθηκε πίσω από ένα δίπολο που ελάχιστη σχέση είχε με τη δυναμική της ελληνικής κοινωνίας μετά την κρίση.
Το πρώτο στοιχείο αυτού του διπόλου ήταν ο αντι-μητσοτακισμός. Μια κακή απομίμηση του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μετώπου, η οποία συγκινούσε μόνον έναν κλειστό κύκλο οπαδών. Χωρίς πολιτικό αντίκρισμα τους βοήθησε να βγάλουν το άχτι τους ξεπερνώντας τα όρια της χυδαιότητας. Υπέρβαση η οποία, όπως αποδείχθηκε, μάλλον βοήθησε παρά έβλαψε τον Μητσοτάκη.
Το δεύτερο στοιχείο του διπόλου ήταν η ταύτιση της Ν.Δ. με την Ακροδεξιά. Κι εδώ η πολιτική υποχώρησε μπροστά στα εξαρτημένα αντανακλαστικά της Αριστεράς. Οποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας. Και ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της Αριστεράς; Εννοείται η Ακροδεξιά. Οπότε όποιος είναι αντίπαλός μας δεν μπορεί παρά να είναι ακροδεξιός. Εγκλωβισμένος στα στενά ο ΣΥΡΙΖΑ βυθίστηκε αύτανδρος στη σημερινή αναξιοπρέπεια. Ούτε να αποχωρήσουν αξιοπρεπώς από τη σκηνή δεν είναι ικανοί αυτοί οι άνθρωποι. Μικρό το κακό. Θα ήταν ακόμη μικρότερο αν ο κ. Ανδρουλάκης δεν είχε ως μοναδικό στόχο να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Εντάξει, ο πολιτικός του ορίζοντας είναι μάλλον περιορισμένος –για να το πω ευγενικά– όμως δεν είναι δυνατόν δύο χρόνια τώρα να μην έχει βρει τρόπο να μιλήσει για κάτι άλλο εκτός από τις υποκλοπές.
Δεν ενδιαφέρει ποσώς τι θα κάνει η Αριστερά, η Κεντροαριστερά, η σοσιαλδημοκρατία ή ο Κασσελάκης.
Ενδιαφέρει αντιθέτως η δημοκρατία. Και η δημοκρατία χωρίς αντιπολίτευση, κοινώς χωρίς εναλλακτική, είναι ανάπηρη.
Με δύο πολεμικά μέτωπα ανοιχτά στην ευρύτερη περιοχή μας τους έχουμε ακούσει να διατυπώνουν κάποια στοιχειώδη κριτική στη στάση της χώρας;
Συμφωνούν με τη συμμαχία με το Ισραήλ και τη συμπαράσταση στην Ουκρανία, τη συμπαράταξη της Ελλάδας με τις δυτικές δημοκρατίες;
Κι αν συμφωνούν γιατί δεν το λένε;
Δεν τους αρέσει η ακρίβεια. Εχουν να μας προτείνουν κάποιον τρόπο αντιμετώπισής της διαφορετικό απ’ αυτόν που επιχειρεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δημοκρατική παιδεία. Και ξέρει ότι σε συνθήκες δημοκρατίας η κυβέρνηση κινδυνεύει από την απουσία αντιπολίτευσης. Κλείνεται στον εαυτό της, το πολιτικό της αισθητήριο αμβλύνεται και ο πειρασμός της αυθαιρεσίας την περιμένει στη γωνία.
Επειδή έχει αποδειχθεί πως οι πολιτικές του ικανότητες είναι ανώτερες απ’ αυτές των αντιπάλων του αναρωτιέμαι μήπως...
θα έπρεπε αυτός να αναλάβει την οργάνωση της αντιπολίτευσης για να βοηθήσει την κυβέρνησή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου