Η ανανεωτική Αριστερά ήταν κάποτε μια νησίδα δημοκρατίας και ρομαντισμού για την πολιτική και τις σύγχρονες ιδέες-ρεύματα που δεν τολμούσαν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις της «ορθοδοξίας» όλου του φάσματος να αγγίξουν. Συνήθως στους κόλπους της φιλοξενούσε διανοουμένους (κανονικούς) και τολμηρούς ευρωπαϊστές που αδιαφορούσαν για την πολιτική συνδιαλλαγή με το ακροατήριο. Προσωπικότητες που δεν δελεάστηκαν από τις σειρήνες του λαϊκισμού και του ακραίου λόγου υπηρέτησαν ανιδιοτελώς τον συγκεκριμένο χώρο για δεκαετίες.
Με την έλευση της κρίσης που διέλυσε τη χώρα και ύστερα από μεταλλάξεις που προηγήθηκαν, κατέλαβαν τα ηνία στον εν λόγω πολιτικό χώρο άλλες δυνάμεις και πρόσωπα αδίστακτα. Δεν ήταν ασφαλώς όλοι ίδιοι, αλλά από τη λεγόμενη ηγετική ομάδα που υπηρέτησε διαχρονικά τον Αλέξη Τσίπρα οι περισσότεροι ήταν από πολιτικοί «τυχοδιώκτες» έως υμνητές ακροτήτων και της πολιτικής βίας. Τα μέσα και η γλώσσα που χρησιμοποίησαν για να πλήξουν τους αντιπάλους τους στα δύσκολα χρόνια της χρεοκοπίας δεν είχαν κανένα όριο. Ακόμη και η φυσική βία υπήρξε σε ορισμένες περιπτώσεις η δική τους επιλογή. Εδιναν πολιτική κάλυψη σε κάθε ανομία και χυδαιότητα, ενώ κατασυκοφαντούσαν με ευκολία τους πάντες, καθώς πίστευαν ή έκαναν πως πίστευαν κάθε θεωρία συνωμοσίας. Ακόμη χειρότερα, νόμιζαν ότι όποιος κερδίσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία μπορεί να ελέγξει με κάθε τρόπο όλους τους αρμούς της εξουσίας. Το επιχείρησαν πολλές φορές και σε πολλά μέτωπα με τις πλέον ξεδιάντροπες μεθόδους. Από τη Δικαιοσύνη και τα μέσα ενημέρωσης έως τον «τεμαχισμό» των δημοσίων έργων για να τα αναλάβουν οι εκλεκτοί τους, που στην πορεία αποδείχθηκαν απολύτως ανίκανοι να τα εκτελέσουν.
Εν ολίγοις η οµάδα που µε ανίερες συµµαχίες κυβέρνησε τον τόπο για περισσότερα από τέσσερα χρόνια δεν ήταν τίποτε ιδεολόγοι ροµαντικοί. Ούτε έφταιγαν οι αυταπάτες, όπως δικαιολογήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας µετά τις απανωτές διαψεύσεις.
Ηταν µια συνειδητή ετερόκλητη παρέα που µε «χολερικές µεθόδους» προσπάθησε να εξοντώσει τους αντιπάλους της στο πολιτικό παιχνίδι για να εξασφαλίσει τη µακροηµέρευσή της στο τιµόνι της χώρας.
Ευτυχώς οι πολίτες αντελήφθησαν την πλάνη και τον εµπαιγµό και, αφού πλήρωσαν ένα βαρύ τίµηµα, από το 2019 τιµωρούν σε όλες τις κάλπες τον ΣΥΡΙΖΑ και όσους συνεργάστηκαν µαζί τους στη διάλυση της χώρας και στον διαποτισµό της κοινωνίας µε δηλητήριο.
Τώρα που εµπεδώθηκε πλήρως η ανικανότητά τους και αποδοκιµάσθηκαν στις εκλογές, πνίγονται στον δικό τους ωκεανό τοξικότητας σε έναν εµφύλιο που εξελίσσεται σε δόσεις.
Η διάλυσή τους ήταν αναµενόµενη, αλλά ότι θα γινόταν µε τόση φαιδρότητα και θα προκαλούσε γέλια µέχρι δακρύων ουδείς µπορούσε να το φανταστεί.
Τώρα κάποιοι...
ελπίζουν ή φαντασιώνονται ότι θα επιστρέψει ο Τσίπρας για να τους σώσει.
Αλλωστε και εκείνος, χωρίς να το δηλώνει, θέλει να έχει έναν κάποιο ρόλο αλλά φοβάται τη φαρσοκωµωδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου