Toυ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Δήλωσε προχθές πως το όραμά του είναι «η επιστροφή στην παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα όπου ο νοικοκύρης είχε το σπίτι του καθαρό, τηρούσε τους κανόνες, τους νόμους, είχε ενδιαφέρον και ενσυναίσθηση για τον γείτονά του».
Αυτά δεν τα είπε ένας συντηρητικός πολιτικός που αναπολεί τον παλιό καλό καιρό. Τα είπε ο νέος ηγέτης της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες δήλωσε πως «δεν θα πρέπει να ντρέπονται οι αριστεροί με την έπαρση της σημαίας».
Με δύο προτάσεις αποδόμησε ένα ολόκληρο ιδεολογικό αφήγημα που χαρακτήριζε τον ΣΥΡΙΖΑ και τα κινήματα κοινωνικής κριτικής και ακτιβισμού που είχε υπό τη σκέπη του.
Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο κ. Στέφανος Κασσελάκης με τρεις κουβέντες ανέδειξε αξίες που οι αριστεροί στην πλειοψηφία τους είτε τις υποβάθμιζαν είτε τις περιφρονούσαν.
Οι νοικοκυραίοι, ως κοινωνικό πρότυπο, φέρουν για την Αριστερά το πρόσημο της απαξίας, καθώς εκφράζουν έναν φοβικό συντηρητισμό που φωλιάζει στην ελληνική κοινωνία. Την ησυχία, την τάξη και την ασφάλεια.
Με αυτό το τρίπτυχο, που είναι το έμβλημα των «κυρ-Παντελήδων», η διανόηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς και το περιθώριο που αγκαλιάζει, βρίσκονται παραδοσιακά σε έναν διαρκή πόλεμο.
Οι άνθρωποι που το πρωί ξυπνούν και πηγαίνουν στη δουλειά τους έχοντας το μυαλό τους στο πώς θα τα βγάλουν πέρα, που δεν τους ενδιαφέρουν οι πορείες και οι απεργίες, που έχουν την πολιτική τους συνείδηση υποβαθμισμένη, όλοι αυτοί οι νομοταγείς πολίτες, αποτελούν για την Αριστερά τα αναχώματα σε αυτό που θεωρεί πρόοδο και κοινωνική αλλαγή.
Απεναντίας αυτή προτάσσει το σύνθημα της ανυπακοής και στηρίζει τον ακτιβισμό του «δεν πληρώνω».
Και ξαφνικά ήρθε ο νέος ηγέτης και όλα αυτά τα διέγραψε μονοκοντυλιά. Εκθείασε τους νοικοκυραίους, την τήρηση των νόμων και τον σεβασμό των κανόνων, αποδοκιμάζοντας την ανυπακοή και τις λογικές της αντίστασης. Πλήρης ανατροπή.
Ετσι δικαιολογείται και η αποχώρηση της οργανωμένης νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ από το κόμμα. Πρωτοστατούν στο μπάχαλο στα πανεπιστήμια. Τώρα καλούνται από τον εκλεγμένο ηγέτη τους να κρατούν καθαρούς τους πανεπιστημιακούς χώρους, που είναι γεμάτοι με συνθήματα και κουρελούδες.
Να υποθέσω, πάντα καλόπιστα, πως ο κ. Στέφανος Κασσελάκης βρίσκεται σε λάθος κόμμα.
Νομίζω ότι αρχίζει και το καταλαβαίνει. Δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση σε αυτό που είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν σοβαρό κόμμα δε θα είχα βρεθεί εγώ σε αυτή τη θέση». Αυτό μου θύμισε τον Γκράουτσο Μαρξ ο οποίος είχε πει πως «δεν θα μπορούσα να εκτιμήσω μια λέσχη που θα καταδεχόταν εμένα ως μέλος της».
Με όλα αυτά η ριζοσπαστική Αριστερά...
φαίνεται πως αυτοακυρώνεται.
Τείνει να μεταμορφωθεί σε μια χύμα συλλογικότητα των νοικοκυραίων, των κυρ-Παντελήδων, του νόμου και της τάξης, μακριά από τις «ένδοξες» ημέρες της τριετίας 2011-2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου